ضرب و جرح دو جنایت جداگانه هستند، که هر کدام با شکل و شمایل خاص خود، آسیب به بدن فرد مورد حمله وارد می کنند.
ضرب، به معنای وارد کردن ضربه به بدن فرد است که می‌تواند با استفاده از قطعات مختلفی از بدن، به عنوان مثال مشت، پا، شلاق و … انجام شود. ضرب باعث تغییر رنگ پوست و یا تورم و سایر آسیب‌هایی مانند شکستگی استخوان، خونریزی و … می‌شود. در اکثر کشورها، ضرب به عنوان یک جنایت شناخته شده است و مجازات آن متفاوت است، بسته به شدت آسیب وارده به فرد مورد حمله.
جرح، به معنای بریدن پوست و گوشت است که با وارد کردن یک برش یا بریدگی عمیق، بافت‌های داخلی بدن فرد را تخریب می کند و باعث خونریزی و از هم گسیختگی بافت می شود. جرح می تواند با استفاده از اشیای تیز مانند چاقو، شیشه، یک سلاخی و … انجام شود. جرح یکی از جنایت‌هایی است که می‌تواند باعث مرگ فرد مورد حمله شود و مجازات آن بسته به شدت آسیب وارده به فرد مورد حمله، متفاوت است.
ضرب و جرح عمدی
در قانون جمهوری اسلامی ایران، ضرب و جرح عمدی به عنوان جنایتی شناخته شده است و مجازات آن تابع شدت آسیب وارده به فرد مورد حمله است.
ماده ۲۶۸ قانون مجازات اسلامی ایران، ضرب و جرح عمدی را تعریف می کند. بر اساس این ماده، ضرب و جرح عمدی به معنای وارد کردن آسیب به بدن فرد با هر وسیله‌ای مانند مشت، شلاق، چاقو و … است.
مجازات ضرب و جرح عمدی در قانون جمهوری اسلامی به دو صورت مجازات قصاص و دیه تعین شده است. در صورتی که ضرب و جرح عمدی باعث مرگ فرد شود، مجازات قصاص اعمال می شود. اما در صورتی که مرگ فرد رخ ندهد، مجازات دیه تعیین می گردد.
برای کسب اطلاعات در مورد حکم اعدام دختر باکره کلیک کنید
مجازات ضرب و جرح عمدی
مجازات ضرب و جرح عمدی در قانون جمهوری اسلامی به دو صورت مجازات قصاص و دیه تعیین شده است. در صورتی که ضرب و جرح عمدی باعث مرگ فرد شود، مجازات قصاص اعمال می شود. اما در صورتی که مرگ فرد رخ ندهد، مجازات دیه تعیین می گردد.
با توجه به ماده ۲۷۹ قانون مجازات اسلامی، مجازات ضرب و جرح عمدی بسته به شدت آسیب وارده به فرد مورد حمله و میزان خسارت‌های ناشی از آن، تعیین می‌شود. برای ضرب و جرح عمدی با شدت کمتر، مانند آسیب‌هایی که باعث تغییر رنگ پوست، تورم و یا شکستگی استخوان می‌شوند، مجازات به شکل حبس از دو تا شش ماه تعیین می‌شود. در صورتی که آسیب وارده به فرد مورد حمله با شدت بیشتر باشد، مانند آسیب‌هایی که باعث از دست دادن عضو یا ساز و کار بدن می‌شوند، مجازات به شکل حبس از دو تا پنج سال تعیین می‌شود.
همچنین، در صورت درخواست آسیب دیده، علاوه بر مجازات حبس، مرتکب به پرداخت دیه نیز محکوم می‌شود. بنابراین، مجازات ضرب و جرح عمدی در قانون جمهوری اسلامی، بسته به شدت آسیب وارده به فرد مورد حمله و میزان خسارت‌های ناشی از آن، متفاوت است.
ضرب و جرح غیر عمدی
در قانون جمهوری اسلامی ایران، ضرب و جرح غیر عمدی به عنوان جنایتی شناخته شده است و مجازات آن تابع شدت آسیب وارده به فرد مورد حمله است.
ماده ۲۶۹ قانون مجازات اسلامی ایران، ضرب و جرح غیر عمدی را تعریف می کند. بر اساس این ماده، ضرب و جرح غیر عمدی به معنای وارد کردن آسیب به بدن فرد با هر وسیله‌ای مانند مشت، شلاق، چاقو و … است که در نتیجه آن، جراحتی به بدن فرد وارد شود ولی این جراحت ناشی از ضرب و جرح عمدی نباشد.
مجازات ضرب و جرح غیر عمد
مجازات ضرب و جرح غیر عمدی در قانون جمهوری اسلامی به شدت آسیب وارده به فرد مورد حمله و میزان خسارت‌های ناشی از آن، تعیین می‌شود.
برای ضرب و جرح غیر عمدی با شدت کمتر، مانند آسیب‌هایی که باعث تغییر رنگ پوست، تورم و یا شکستگی استخوان می‌شوند، مجازات به شکل جریمه اعمال می‌شود. به عبارت دیگر، مجازات برای این نوع جنایت به صورت پرداخت مبلغی به عنوان جریمه تعیین می‌گردد.
اما در صورتی که آسیب وارده به فرد مورد حمله با شدت بیشتر باشد، مانند آسیب‌هایی که باعث از دست دادن عضو یا ساز و کار بدن می‌شوند، مجازات به شکل حبس از سه ماه تا یک سال تعیین می‌شود.
مدارک مورد نیاز اثبات ضرب و جرح
برای اثبات جرم ضرب و جرح، مدارک و شواهد مختلفی می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد که تحت عنوان “مدارک قانونی” مطرح می‌شوند. در ادامه، به بررسی مدارک مختلفی که در مورد اثبات ضرب و جرح مورد استفاده قرار می‌گیرند، پرداخته می‌شود:
- استشهادیه شهود: استشهادیه شهود، به معنای گزارش شهودی از وقایع و شاهدانی است که در مورد ضرب و جرح شاهد بوده‌اند. استشهادیه شهود می‌تواند مفید باشد، اما باید به دقت بررسی شود. برای مثال، اگر شاهدان از طرف دیگری بندرت شهریف، سابقه جرمی دارند یا با شاهد خود در رابطه با موضوع دعوا یا درگیری داشته‌اند، شهادت آنها به عنوان شواهد قابل اعتماد ممکن است مورد تردید قرار گیرد.
- تحقیق محلی: تحقیقات محلی همچنین می‌تواند برای اثبات ضرب و جرح مفید باشد. برای مثال، اگر آسیب وارده به فرد مورد حمله به طور مشخصی مربوط به ضرب و جرح باشد، پلیس محلی می‌تواند ادعای فرد مورد حمله را تأیید کند.
- فیلم و عکس: فیلم و عکس می‌توانند به عنوان شواهد قابل اعتماد برای اثبات ضرب و جرح مورد استفاده قرار بگیرند. برای مثال، اگر فیلمی از حادثه ثبت شده باشد، این فیلم می‌تواند به عنوان شواهد قابل اعتماد برای اثبات ضرب و جرح مورد استفاده قرار بگیرد. همچنین، عکس‌هایی از آسیب‌هایی که به فرد مورد حمله وارد شده است، می‌تواند به عنوان شواهد قابل اعتماد برای اثبات ضرب و جرح مورد استفاده قرار بگیرد.
- نظریه پزشک قانونی: نظریه پزشک قانونی به معنای ارائه نظر پزشکی در مورد آسیب وارده به فرد مورد حمله است. پزشک قانونی می‌تواند با بررسی آسیب‌های وارده به فرد مورد حمله و شرح آنها، به عنوان شواهد قابل اعتماد برای اثبات ضرب و جرح مورد استفاده قرار بگیرد.
نحوه اثبات جرم ضرب و جرح
با توجه به مطالبی که ارائه شده، برای اثبات جرم ضرب و جرح در قانون جمهوری اسلامی، باید از شواهد و مدارک قانونی قابل اثبات استفاده کرد. در مورد این موارد خاص که ذکر شده‌اند، می‌توان به شرح زیر اشاره کرد:
- شهادت دو مرد عادل: شهادت دو مرد عادل، به عنوان شواهد شهودی مورد قبول در قانون جمهوری اسلامی استفاده می‌شود. اگر دو مرد عادل به عنوان شاهدانی قابل اعتماد و معتبر شناخته شوند و در جریان حادثه حاضر بوده باشند و توانایی شاهدگی در مورد تلفیات بدنی و جسمی فرد مورد ضرب و جرح را داشته باشند، شهادت آنها می‌تواند به عنوان شواهد قابل اعتماد برای اثبات جرم مورد استفاده قرار گیرد.
- دو بار اقرار ضارب: دو بار اقرار ضارب نیز می‌تواند به عنوان شواهد قابل اعتماد برای اثبات جرم ضرب و جرح به کار گرفته شود. این موضوع به شرطی قابل قبول است که این اقرارات به صورت رسمی و در شرایطی که فرد متهم به جرم به طور کامل آگاه بوده و از حقوقش به طور کامل پایبند بوده باشد، انجام شده باشند.
- سوگند یا قسامه: سوگند یا قسامه، به عنوان شواهدی برای اثبات جرم در قانون جمهوری اسلامی مورد قبول قرار نمی‌گیرد. به عبارت دیگر، سوگند یا قسامه به تنهایی قابل قبول برای اثبات جرم نیست و باید با استناد به دیگر شواهد و مدارک قابل اثبات همراه شود.
- علم قاضی: برای اثبات جرم ضرب و جرح، علم قاضی نیز می‌تواند مفید باشد. قاضی برای اثبات جرم، باید به شواهد قابل اعتماد و معتبری استناد کند و در صورتی که شواهد و مدارک مورد استفاده قابل قبول باشند، می‌تواند به آنها توجه کند و بر اساس آنها، صدور حکم انجام دهد.
مشارکت در ضرب و جرح عمدی
مشارکت در جرم ضرب و جرح عمدی، به عنوان یکی از جرایمی که در قانون جمهوری اسلامی قابل اجرا است، به دو صورت اصلی به شمار می‌رود: مشارکت فیزیکی و مشارکت ملموس.
- مشارکت فیزیکی به معنای مستقیم و فیزیکی شرکت در جرم است. به عبارت دیگر، در این نوع مشارکت، فرد به صورت مستقیم و با حضور خود، در جرم ضرب و جرح عمدی شرکت می‌کند. این نوع مشارکت در جرم، به عنوان مشارکت در جرم، با همان مجازاتی که برای جرم اصلی تعیین شده است، مجازات خواهد شد.
- مشارکت ملموس در جرم، به معنای کمک به انجام جرم توسط دیگران است. به عبارت دیگر، در این نوع مشارکت، فرد به هر نحوی به جرم کمک می‌کند، بدون اینکه به صورت مستقیم و فیزیکی در جرم شرکت کند. به عنوان مثال، اگر فردی به دیگران در انجام جرم کمک کند، مانند ارائه اطلاعات یا تجهیزات مورد نیاز برای ارتکاب جرم، او به عنوان مشارکت کننده در جرم، با مجازاتی که برای جرم اصلی تعیین شده است، مجازات خواهد شد. البته، مجازات مشارکت کننده در جرم، با توجه به نوع و شدت مشارکت و تاثیر آن بر جرم اصلی، ممکن است کمتر یا بیشتر از مجازات جرم اصلی باشد.
در مورد مجازات جرم ضرب و جرح عمدی، باید گفت که در قانون جمهوری اسلامی، مجازات آن به صورت زندان و یا جزای نقدی و انجام کارهای اجتماعی تعیین شده است. برای مثال، در صورتی که جرم ضرب و جرح عمدی باعث مرگ یا معلولیت دائمی شود، مجازات آن شامل اعدام و یا قصاص می‌شود. همچنین، در صورتی که ضرب و جرح عمدی برای جرح و آسیب به بدن شخص دیگر، باشد، مجازات آن به صورت زندان و یا جزای نقدی و انجام کارهای اجتماعی تعیین خواهد شد.
در مورد مشارکت در جرم ضرب و جرح عمدی، به عنوان ذکر شده، مجازات با توجه به نوع و شدت مشارکت، کمتر یا بیشتر از مجازات جرم اصلی خواهد بود. مثلاً، در صورتی که فرد به مشارکت فیزیکی در جرم ضرب و جرح عمدی متهم شود، مجازات آن با توجه به نوع و شدت جرم، ممکن است به صورت زندان و یا جزای نقدی تعیین شود. در صورتی که فرد به مشارکت ملموس در جرم ضرب و جرح عمدی متهم شود، مجازات آن نیز با توجه به نوع و شدت مشارکت، ممکن است کمتر یا بیشتر از مجازات جرم اصلی باشد.
لازم به ذکر است که مجازات جرم ضرب و جرح عمدی، ممکن است با توجه به شرایط خاص هر پرونده، تغییر یابد و در صورتی که جرم ضرب و جرح عمدی باعث مرگ یا معلولیت دائمی شود، مجازات آن شامل اعدام و یا قصاص نیز ممکن است. همچنین، در صورتی که فرد جرمی را انجام داده باشد که برای شخص دیگری ضرر و زیانی ایجاد کند، ممکن است از فرد خسارت جبرانی نیز خواسته شود.
نمونه دادخواست ضرب و جرح
به عنوان یک مدل عمومی، در خواست زیر برای جرم ضرب و جرح که در قانون جمهوری اسلامی قابل اجرا است، طرح شده است. البته این خواسته تنها به عنوان یک مدل عمومی می‌باشد و باید در صورت نیاز به شرایط خاص هر پرونده، تنظیم و تغییر یابد.
شماره پرونده: [شماره پرونده را وارد کنید]
به نام خدا
حضرت قاضی عزیز دادگاه [نام دادگاه را وارد کنید]
موضوع: خواستار تعقیب و مجازات فرد متهم به جرم ضرب و جرح
با سلام و احترام،
من [نام و نام خانوادگی شاکی]، ساکن [آدرس شاکی] هستم و این خواست را به منظور تعقیب و مجازات فردی که مرا ضرب و جرح کرده است، به دادگاه تقدیم می‌کنم.
شرح موضوع:
در تاریخ [تاریخ وقوع جرم را وارد کنید]، در محل [مکان وقوع جرم را وارد کنید]، فردی به نام [نام و نام خانوادگی متهم]، مرا در حین انجام کارهای روزمره به شدت ضرب و جرح کرده است. متهم با استفاده از قدرت بدنی خود، من را به شدت ضربه زده و باعث آسیب‌های شدیدی به بدن من شده است.
گفتنی است که من به دلیل شدت جراحات وارده، از طریق اورژانس به بیمارستان منتقل شدم و درمانی مورد نیاز را دریافت کردم. همچنین، تصاویر پزشکی از جراحات وارده به بدن من نیز در پرونده قرار دارد.
به علاوه، شهادت دو شاهد قابل اعتماد و معتبر نیز در این خصوص به دادگاه ارائه خواهد شد. آنها شاهد حادثه بوده و از نوع و شدت آسیب‌های وارده به بدن من آگاه می‌باشند.
با توجه به موارد ذکر شده، از دادگاه خواستار تعقیب و مجازات فرد متهم به جرم ضرب و جرح می‌شوم و از قضایای محترم خواهشمندم طبق قوانین و مقررات مربوطه، این پرونده را بررسی و صورت جلسه صادر نمایند.
ضمناً، برای اینکه در صورت نیاز به ارائه توضیحات و شواهد بیشتر، حاضر باشم، شماره تماس من به شرح زیر است:
[شماره تماس شاکی]
با تشکر از توجه شما
[امضاء شاکی]
