زگیل و میخچه از رایجترین رنج های پوستی میباشند. زگیل ها توسط ویروس پاپیلوم انسانی و میخچه بدلیل فشار های مداوم برروی ناحیه ای از پوست بوجود می آیند. سیر بعنوان یک درمان موثر برای ناراحتی های پوستی مانند : جوش ، عفونت قارچی ، ترک خوردن بین انگشتان پا و آنفولانزا عمل میکند و این بدلیل خواص ضد باکتریایی ، ضد قارچ و ضد ویروس آن میباشد. همچنین ثابت شده است که سیر از سرطان و رشد آن جلوگیری میکند. محققان باور دارند این بدلیل ترکیبات آلی گوگرد آن است. و احتمال بروز سرطان را تا ۴۴ درصد کاهش میدهد.
گسترش معلومات در مورد سیر
طی مطالعات انجام شده ، سیر هر زگیلی را که با آن تماس داشته باشد از بین میبرد و ۸۰ درصد میخچه ها را درمان میکند و این قابل درک است چراکه سیر یک ضد ویروس است . در یک مطالعه ، ۲۳ بیمار که ۲ تا ۹۶ زگیل داشتند ، شروع به درمان کردند و از عصاره سیر قابل حل در چربی و موضعی استفاده کردند و بطور مستقیم برروی آن ناحیه مالیدند. بعد از یک تا دو هفته از درمان زگیل ها ، بهبود کامل در تمام موارد دیده شد. زگیل ها بدون بر جا گذاشتن اثری کاملا محو شدند. بعلاوه ، از ۹ بیماری که از میخچه رنج میبردند و با عصاره سیر درمان شدند ، ۷ نفر ظرف ۱۰ تا ۲۰ روز بهبودی کامل دریافت کردند. در دو مورد باقی مانده نیز علائم بهبودی دیده شد اما زمان بیشتر برای درمان کامل آنها ، میخچه ها را بطور کامل ریشه کن نکرد ، در حالیکه بسیار به بهبودی کامل نزدیک بودند.
از فریز کردن تا زدن نوار چسب
افراد مبتلا به این بیماری های پوستی همه نوع درمان را بکار میبرند تا از شر زگیل ها خلاص شوند. حتی فریز کردن آنها همیشه موثر نیست و اغلب جای آن باقی میماند و باعث ناراحتی آنها میشود. اسید سالیسیلیک موثر است اما هفته ها و ماهها طول میکشد و همیشه بطور دائم این فاجعه ویروسی مزاحم را از بین نمیبرد. هیچ کدام از این ها برای افرادی که مبتلا به دیابت یا اختلالات گردش خون هستند ، روش ماندنی نیست.
محققان با دقت موردهای مورد بررسی را زیر نظر گرفتند تا در صورت بازگشت زگیل ها متوجه آن شوند : درمان های اخیر برای زگیل ها در کلینیک شامل : الکتروکوتر ، کرایوتراپی و کراتولیستیک میباشند. این روش ها بطور کامل موفقیت آمیز نبوده اند ودر بعضی موارد زگیل ها دوباره ظاهر شدند.در تحقیقات ، در درمان با عصاره سیر هیچ بازگشتی از زگیل ها در مدت ۳ تا ۴ ماه دیده نشد. از ریشه کندن میخچه ها با عمل جراحی ، که در بیشتر کلینیک ها صورت میگیرد ، بسیار دردناک و هزینه بر است. بنظر میرسد درمان با عصاره سیر راحت ترین روش باشد.
استدلال چگونگی رسیدن به این نتایج
ضد ویروس _ همه میدانیم که آلیسین موجود در سیر بدلیل ترکیبات ضد ویروسی ، ضد قارچی و آنتی باکتریایی شناخته شده است.
ضد تومورــ دی آلیل دی سولفید یکی از ترکیبات آلی گوگرد موجود در سیر میباشد که احتمال نابودی سلولهای سرطانی را افزایش میدهد.
عملکرد فیبرینولیتیک ــ این عملکرد یعنی شکستن تعدادی سلولها و جداسازی از سایر سلولها . فیبرینولیتیک برای درمان مشکلات قلبی و خونی بکار میرود ، برای مثال در منحل کردن لخته های خون.
“استفاده از عصاره سیر بر روی میخچه باعث بیرون کشیدن آن از جای خود شد. و بنظر می آید دلیل آن اثر فیبرینولیتیک سیر باشد، بافت فیبرین اطراف کیسه میخچه تجزیه شده و کیسه از بافت اصلی جدا میشود.”
تعدیل سیستم ایمنی ـ سیر عملکرد سیستم ایمنی بدن را بهبود میبخشد. یک سیستم ایمنی قوی میتواند موثرتر با ویروس ها و سایر عفونت ها مبارزه کند.
برای استفاده از سیر در درمان زگیل :
یک حبه سیر را پوست کنده و رنده کنید.
آن را بطور مستقیم برروی زگیل یا میخچه بگذارید.
روی آن را با پنبه ای تمیز و چسب یا یک باند بپوشانید.
هر روز دو بار این کار را ادامه دهید تا میخچه و زگیل بیافتد.
این روش آسان تر ، کم خطرتر و کم دردناک تر است . بنظر می آید ما پیروز شدیم.
لکه‌های پوستی زمانی رخ میدهد که در برخی از نواحی پوست، تغییر رنگی غیر معمول مشاهده شود. این رخداد، معضلی رایج است که دلایل مختلف زیادی دارد. برخی از رایجترین دلایل بروز لکه‌های پوستی عبارت است از هرگونه بیماری، آسیب‌دیدگی و مشکلات التهابی.
عواملی که باعث بروز لکه‌های پوستی میشود:
عوامل زیادی در بروز لکه‌های پوستی نقش دارند. فهرستی از این مشکلات احتمالی به شرح ذیل است:
پرتو درمانی
فقط در میان افرادی که تحت پرتو درمانی قرار دارند بروز میدهد.
تاول، خشکی، خارش و پوست پوست شدن پوست
ریزش مو در قسمتی که دچار لکه پوستی شده
آفتاب زدگی (سوختن پوست بر اثر تابش نور آفتاب)
سوختگی سطحی بیرونی‌ترین لایه پوست
قرمزی پوست، درد و ورم‌کردگی
پوست پوست شدن و خشک شدن پوست
با در معرض آفتاب قرار گرفتن‌های مکرر، ممکن است تاول‌های ناشی از سوختگی بیشتر و شدیدتری روی پوست ایجاد شود.
سوختگی بر اثر تابش نور خورشید و یا از هر نوع دیگر میتواند به پوست آسیب برساند و زمانی که سوختگی درمان شود، ممکن است بافتی زخمی باقی بماند که با رنگ طبیعی پوست تفاوت دارد. لکه‌های پوستی همچنین در صورت استفاده نکردن از کرم ضد آفتاب نیز میتواند گسترش پیدا کند و پوستی آفتاب سوخته و همراه با لکه‌های پوستی را باقی بگذارد. مصرف برخی داروهای خاص نیز میتواند پوست را نسبت به نور آفتاب حساس‌تر کند و در نتیجه احتمال قرمز شدن رنگ پوست را افزایش دهد.
عفونت
عفونت‌های بسیاری می‌توانند به تغییر رنگ موضعی پوست منجر شوند. با ورود باکتری به زخم و خراشیدگی، فرد دچار عفونت پوستی میشود. چنین رخدادی منجر به بروز تغییراتی در بافت پوست میشود و اطراف آن را قرمز و یا سفید رنگ میکند. عفونت‌های قارچی همچون کرمک، تینه‌آ ورسیکالر و کاندیدا نیز می‌توانند منجر به شکل‌گیری لکه‌های پوستی در هر نقطه‌ای از بدن شوند.
بیماری خود ایمنی و انواع حساسیت‌ها
سیستم ایمنی معمولا با مبارزه با عواملی که منجر به بروز عفونت‌ها و بیماری‌ها می‌شوند، در پی حفظ سلامت بدن عمل میکند. اما در افرادی که به بیماری خود ایمنی و انواع حساسیت‌ها دچار هستند، سیستم ایمنی بدن در تشخیص سلولهای سالم و عوال بیماری‌زا دچار مشکل میشود و در جهت نابودی سلولهای سالم عمل میکند. چنین رخدادی منجر به بروز انواع التهابات در سراسر بدن و شکل‌گیری علائم بسیاری، از جمله ورم‌کردگی و قرمز شدن پوست میشود. انواع حساسیت نسبت به غذا، گیاهان و یا محرک‌ها نیز میتواند منجر به بروز لکه‌های پوستی در نقاط مختلف بدن شود. این تغییرات می‌توانند خود را در قالب جوش و یا برآمدگی‌هایی که با خارش و سوزش همراه هستند، نشان دهند. حساسیت رایجی که میتواند منجر به تغییر رنگ پوست شود، اگزما نام دارد. اگزما سیستم ایمنی بدن را به حمله به پوست وا می‌دارد.
تغییرات هورمونی
تغییرات هورمونی خصوصا در دوران بارداری، میتواند منجر به تغییر رنگ پوست شود. چنین تغییراتی اغلب بواسطه افزایش میزان هورمون زنانه استروژن و پروژسترون شکل میگیرد.
لکه‌های مادرزادی
لکه‌های مادرزادی در زمان تولد و یا پس از تولد به وجود می‌آیند. برخی از رایجترین انواع این لکه‌ها عبارتند از:
خال. نقطه‌های سیاه یا قهوه‌ای رنگی که در زمان تولد روی پوست ظاهر می‌شوند. اکثر خال‌ها بی‌خطرند و جایی برای نگرانی ندارند اما تغییر اندازه یا شکل آنها میتواند نشان از وجود مشکل باشد و بایستی توسط پزشک بررسی شود.
مونگولین اسپات. لکه‌هایی مایل به آبی هستند که روی کمر نوزادان و یا کودکان ظاهر می‌شوند.
خال توت فرنگی. لکه‌ای قرمز رنگ است که در میان کودکان و نوزادان رایج است. این لکه معمولاً تا سن ۱۰ سالگی از بین میرود.
سرطان پوست
سرطان میتواند رنگ یا بافت پوست را تغییر دهد. سرطان پوست زمانی رخ میدهد که مواد ژنتیکی داخل سلولهای پوستی بر اثر تابش نور آفتاب و یا در معرض مواد شیمیایی قرار گرفتن، آسیب ببیند. این آسیب‌دیدگی میتواند به رشد غیرقابل کنترل سلولها و شکل‌گیری توده‌ای از سلولهای سرطانی منجر شود. اگرچه بسیاری از لکه‌های پوستی، نتیجه سرطان پوست نیستند اما بهتر است از پزشک خود بخواهید هرگونه خال بدقواره و یا هرگونه زخمی که منجر به تغییر حالت پوست میشود را بررسی کند.
لکه‌های پوستی چگونه بررسی می‌شوند؟
در صورت مشاهده موارد زیر بایستی به پزشک مراجعه شود:
هرگونه تغییر ماندگاری در رنگ پوست
مشاهده خال و یا برآمدگی جدیدی روی پوست
مشاهده هرگونه تغییر در ظاهر و یا اندازه خال یا برآمدگی که پیشتر روی پوستتان وجود داشته
پزشک به بررسی فیزیکی شما می‌پردازد و لکه پوستی شما را رسیدگی میکند. همچنین ممکن است سوالاتی در رابطه با تغییرات پوستی‌تان پرسیده شود. مواردی همچون:
اینکه آیا تغییر رنگ پوست به تدریج شکل گرفته یا اینکه ناگهانی و سریع بوده
اینکه آیا لکه پوستی در حال تغییر یا وخیم‌تر شدن است یا نه
وجود هرگونه علائم دیگری همراه با بروز لکه پوستی
لکه‌های پوستی چگونه مداوا می‌شوند؟
چگونگی درمان لکه پوستی به دلیل بروز آن بستگی دارد. چنانچه پزشک شما عارضه پزشکی خاصر را تشخیص دهد، ابتدا درصدد رفع آن عارضه برمی‌آید. لکه‌های پوستی با استفاده از روش‌های پزشکی، خانگی و یا ترکیبی از هر دو درمان می‌شوند.
روش درمان پزشکی
لیزر درمانی
کرم‌های موضعی
ماسک‌های شیمیایی
روش درمان خانگی
کرم‌هایی که نیازی به نسخه پزشک ندارند: کرم‌های ویتامین A و ویتامین E لکه‌های پوستی را کاهش می‌دهند و سلامت عمومی پوست را بهبود می‌بخشند.
آبِ لیمو: با قرار دادن آب لیمو بر روی پوست تیره به مدت دو مرتبه در روز، می‌توان تیرگی آن را کاهش داد. آب لیمو همچنین طی ۶ تا ۸ هفته، لکه‌های پوستی را کاهش میدهد.
روغن کرچک: دو بار در روز روی لکه‌های پوستی روغن کرچک بمالید و یا شب هنگام خواب، لکه پوستی را با بانداژی که در روغن کرچک غوطه‌ور شده، ببندید. چنین عملی پوست را لطیف میکند و لکه‌های سیاه پوست را از بین میبرد.
ویتامین C: غذاهایی که سرشار از ویتامین C هستند مصرف کنید. ویتامین C ویتامینی حیاتی برای سلامت پوست است. میوه‌هایی همچون طالبی، پرتقال و آناناس سرشار از ویتامین C هستند.
چای: مصرف چای گیاه بابا آدم، چای شبدر قرمز و یا چای شیرتیغک میتواند لکه‌های پوستی را کاهش دهد.
چقدر درمورد ارتباط بین دیابت نوع دوم و انسولین می دانید؟ یاد بگیرید که بدن شما چگونه از انسولین استفاده می کند و چگونه این کار بر سلامت بدن شما تاثیر خواهد گذاشت. با مطالعه در این باره به این نتیجه می رسیم که انسولین نقش مهمی در بدن بازی می کند و با انسولین درمانی می توان دیابت نوع دوم و انسولین را مدیریت کرد. در این مقاله از بخش دیابت دکتر سلام به بررسی دیابت نوع دوم می پردازیم.
دیابت نوع دوم – انسولین برای بدن شما حیاتی است
انسولین هورمونی است که به وسیله پانکراس تولید می شود. انسولین به بدن کمک می کند که قند موجود در غذاها را مصرف و ذخیره کند. اگر از دیابت نوع دوم رنج می برید، بدن تان از انسولین به درستی استفاده نمی کند. پانکراس قادر به تامین انسولین به درستی نخواهد بود بنابریان تولید انسولین در بدن کاهش می یابد. در نتیجه قند خون افزایش می یابد. با گذر زمان، افزایش قند خون باعث تخریب سلول های عصبی، رگ های خونی، چشم ها و دیگر بافت ها خواهد شد.
دیابت نوع دوم – انسولین درمانی به کاهش قند خون کمک می کند
اگر دچار دیابت نوع دوم هستید، مدیریت قند خون یک راه برای کنترل سلامتی و کاهش ریسک ابتلا به عوارض طولانی مدت می شود. برای کاهش میزان قند خون پزشک ممکن است که توصیه های زیر را به شما کند:
تغییر سبک زندگی
داروهای خوراکی
عدم استفاده از تزریق انسولین دارویی
انسولین درمانی
جراحی برای کاهش وزن
انسولین درمانی به اکثر افرادی که دچار دیابت نوع دوم هستند کمک می کند که میزان قند خون خود را کنترل کنند و ریسک خطرانی طولانی مدت را کاهش می دهد.
انسولین انواع مختلفی دارد
انواع مختلفی از انسولین وجود دارد که آن ها را در دو گروه دسته بندی می کنند.
انسولینی که به صورت سریع / کوتاه برای وعده های غذایی فعال است
انسولینی که بین وعده های غذایی و در طول شب فعال است.
مارک ها و برند های مختلفی از انسولین در هر مورد از گروه های بالا وجود دارند. نوعی مخلوط از هر دو گروه نیز در دسترس است. هر کسی نیازی به هر دو نوع انسولین نخواهد داشت و تجویزی انسولین برای هر شخصی که به آن نیاز دارد باید صورت بگیرد.
دیابت نوع دوم – نوعی از انسولین که می تواند استنشاقی باشد
در امریکا، یک برند انسولین وجود دارد که می تواند بو کشیدنی باشد و به ریه ها وارد شود. یک گونه بسیار سریع از انسولین می باشد. این نوع انسولین برای هر فردی که دچار دیابت نوع دوم است مفید نمی باشد.
اگر پزشکتان تشخیص داد که باید از این نوع سریع انسولین استفاده کنید از او در مورد مزایا و عوارض آن حتما بپرسید. برای استفاده از این نوع انسولین باید ریه ها چکاب شوند.
انواع دیگر انسولین که تزریقی هستند
به جز نوع سریع انسولین که از راه تنفس مورد استفاده قرار می گیرد، بقیه نوع ها تزریقی هستند. انسولین های متوسط و طولانی مدت تنها باید تزریق شوند. انسولین به صورت قرص قابل مصرف نیست زیرا آنزیم های دستگاه گوارش توانایی شکستن آن ها را ندارند تا بدن بتواند آن را مورد استفاده قرار دهد.
انسولین فقط باید در چربی زیر پوست تزریق شود. می توان آن را در چربی شکم، بالای بازو، ران ها و باسن تزریق کرد.
دیابت نوع دوم – از ابزار متفاوت برای تزریق می توانید استفاده کنید
برای تزریق انسولین می توانید از هر کدام از ابزار های زیر استفاده کنید:
سرنگ: سرنگ لوله ای مدرج است که با وصل کردن سوزن به آن می توان دوز مشخصی از انسولین را به بدن تزریق کرد.
خودکار انسولین: این ابزار تزریق، مقدار مشخصی از انسولین را در خود دارد. می توان دوزهای مورد نیاز هر شخص را به صورت فردی وارد آن کرد.
پمپ انسولین: این دستگاه خودکار به گونه ای است که به طور متناوب انسولین را به بدن فرد بیمار وارد می کند به گونه ای که شیلنگ آن را در زیر پوست ثابت می کنند.
برای این که از کدام روش استفاده کنید می توانید با پزشک خود مشورت کنید.
سبک زندگی و وزن می تواند بر انسولین مورد نیاز بدن تاثیر بگذارد
داشتن عادت های سالم در زندگی باعث به تاخیر انداختن یا جلوگیری از انسولین درمانی می شود. اگر انسولین درمانی را آغاز کرده اید تغییر نوع زندگی می تواند نیاز به انسولین را در شما کاهش دهد.
به عنوان مثال، کارهای زیر می تواند به شما کمک کنند:
کاهش وزن
تغییر رژیم غذایی
ورزش کردن
دیابت نوع دوم – برای بهبود استفاده از انسولین نیاز به زمان دارید
اگر شروع به انسولین درمانی کرده اید ممکن است که ابتدا دچار کمی اشتباه شوید که چه مقدار انسولین برای شما کافی است. تست قند خون می تواند به شما و پزشکتان در این باره کمک کند تا متوجه شوید به چه میزان انسولین نیاز دارید. اگر لازم باشد پزشک می تواند نوع درمان شما را تغییر دهد.
مننژیت بیماری ای است که درآن غشاء (مننژ یا meninges) اطراف مغز و نخاع ملتهب می شود. ورم همراه با مننژیت اغلب باعث بروز نشانه های معمول بیماری مننژیت، شامل سردرد، طب و خشکی گردن می شود.
بیماری مننژیت
مننژیت در انواع ویروسی، باکتریایی، قارچی و غیره وجود دارد، اما عفونت های ویروسی معمولا شایع تر از سایر عفونت ها باعث ابتلای فرد به این بیماری می شوند. بسته به علت مننژیت، ممکن است این بیماری بعد از چند هفته بهبود یافته و یا ممکن است زندگی فرد را تهدید نماید.
رایجترین نشانه‌های مننژیت، سردرد و خشکی گردن همراه با تب، گیجی یا هشیاری دگرگون شده، استفراغ، و ناتوانی در تحمل نور (نورهراسی) یا صداهای بلند (صداهراسی) میباشد. معمولاً در کودکان فقط نشانه‌های غیراختصاصی مانند تحریک‌پذیری و خواب‌آلودگی مشاهده میشود. اگر ضایعهٔ پوستی مشاهده شود، ممکن است نشان دهندهٔ علت مشخصی برای مننژیت باشد؛ مثلاً، این بیماری در اثر باکتری مننژوکک ممکن است همراه با ضایعهٔ پوستی مشخصی باشد.
مننژیت، میتواند به دلیل نزدیکی التهاب به مغز و نخاع، زندگی بیمار را به خطر اندازد، بنابراین این بیماری را تحت عنوان فوریت پزشکی دسته بندی می‌کنند. اگر شک دارید که خود و یا یکی از اعضای خانواده تان دچار این بیماری شده اند، سریعا به بیمارستان مراجعه نمایید. درمان بموقع مننژیت باکتریایی جلوی بروز خیلی از عوارض جدی بیماری را می گیرد.
علائم بیماری مننژیت
اشتباه گرفتن علائم و نشانه های این بیماری با بیماری آنفولانزا ممکن می باشد. علائم و نشانه های مننژیت، در چند ساعت و یا بین ۱ تا دو روز خود را نشان می دهند. علائم و نشانه هایی که در هرفرد بالای ۲ سال ممکن است ظاهر شود، شامل:
تب بالا و ناگهانی
سردرد شدید
خشکی گردن
تهوع و استفراغ بهمراه سردرد
گیجی و یا ناتوانی در تمرکز کردن
تشنج
خواب آلودگی و یا مشکل در بیدار شدن
حساسیت به نور
فقدان علاقه به خوردن و آشامیدن
التهاب های پوستی در بعضی از انواع مننژیت.
علائم بیماری مننژیت در کودکان شامل:
تب بالا
گریه پی در پی
بی خواب و بی قراری شدید
تغذیه ضعیف
برآمدگی در قسمت نرم بالای سر کودک
خشکی گردن و بدن کودک
کودکان مبتلا به مننژیت، بسختی آرام می شوند و حتی زمانیکه بغلشان می کنید، شدیدتر گریه می کنند.
معمول ترین دلیل ابتلا به مننژیت، عفونت های ویروسی بوده که معمولا بدون درمان بهبود می یابند. بعضی اوقات علت مننژیت عفونت باکتریایی است. یکی دیگر از دلایل مننژیت، که اغلب کم تر رخ می دهد عفونت های قارچی می باشند. از آنجاییکه مننژیت باکتریایی از همه خطرناک تر بوده و باعث مشکلات جدی می شود، پیدا کردن منبع عفونت مننژیتی، یکی از مهم ترین بخش های برنامه درمانی مننژیت می باشد.
اغلب ویروس هایی که باعث مننژیتهای ویروسی می شوند، شامل آنتروویروس، ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۲، ویروس زونا (که به عامل آبله مرغان و زونا شناخته میشود)، ویروس اوریون، اچ آی وی می باشند.
سایر مواردیکه بجز موارد ذکر شده می توانند فرد را دچار مننژیت نمایند، شامل مواد شیمیایی، آلرژی به بعضی از داروها، بعضی از انواع سرطان و بیماری های التهابی همچون سارکوئیدوز می باشند.
عوامل خطرزا
عوامل و مواردیکه می توانند خطر ابتلا به مننژیت را افزایش دهند شامل:
رد کردن نوبت واکسن – اگر شما یا کودکان یکی از نوبت های واکسن زدن را رد نمایید خطر ابتلای شما به این بیماری را افزایش می یابد.
سن فرد – اغلب انواع مننژیت ویروسی در سنین قبل از ۵ سال رخ می دهند و اکثر موارد مننژیت ویروسی در افراد زیر بیست سال را تحت تاثیر قرار می دهد.
زندگی در مکان های اجتماعی – داشنجویان ساکن در خوابگاه، پرسنل نظامی ساکن پایگاه های نظامی و کودکان مدرسه رو یا کودکانیکه در رورشگاه هستند، در خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری می باشند.
بارداری – اگر شما باردار هستید، در خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری قرار دارید.
سیستم ایمنی مختل شده – عواملی که سیستم ایمنی بدن را تحت تاثیر قرار داده همچون بیماری ایدز، الکلی بودن، دیابت و … می تواند فرد را مستعد ابتلا به این بیماری نماید.
عوارض بیماری مننژیت
مننژیت، می تواند عوارضی جدی در پی داشته باشد. هرچه مدت بیشتری شما یا کودکان دچار بیماری مننژیت درمان نشده باشید، بیشتر در خطر عوارض آن از جمله تشنج و آسیب عصبی دائمی از جمله موارد زیر هستید. انواع آسیب های عصبی مننژیت می توانند، شامل:
از دست دادن شنوایی
مشکل حافظه
ناتوانی در یادگیری
آسیب مغزی
مشکل در راه رفتن
تشنج
نارسایی کلیه
شک
مرگ
تشخیص بیماری مننژیت
پزشک یا پرستار شما را معاینه کرده و مواردی هچون ضربان قلب شما، تب، تغییر وضعیت ذهنی و خشکی گردن را چک می نماید. اگر پزشک به اینکه شما دچار این بیماری شده اید شک داشته باشد، از آزمایش مایع نخاعی و سایر آزمایش ها همچون کشت خون، اشعه ایکس قفسه سینه و سی تی اسکن سر استفاده می نماید.
درمان بیماری مننژیت
درمان این بیماری بسته به نوع مننژیت شما یا کودکتان متفاوت است.
درمان مننژیت باکتریایی
مننژیت حاد باکتریایی نیاز به درمان سریع با آنتی بیوتیک های داخل وریدی و داروهای کورتیزونی برای اطمینان از بهبود و کاهش عوارض آن همچون ورم مغذی و یا تشنج دارد. آنتی بیوتیک و یا ترکیب آنتی بیوتیکی و دارویی شما که پزشکتان برای شما انتخاب می کند، بسته به نوع عفونت متفاوت می باشد.
درمان مننژیت ویروسی
آنتی بیوتیک ها قادر به درمان مننژیت ویروسی نیستند و در بیشتر موارد مننژیت ویروسی خود بخود در طول چند هفته بهبود می یابد. درمان انواع ساده آن شامل:
استراحت
مصرف فراوان مایعات
داروهای مسکن برای کاهش درد و تب
اگر علت مننژیت شما ویروس تب خال است، می شود از داروی ضد ویروسی استفاده نمود.
درمان سایر انواع مننژیت
اگر علت مننژیت، معلوم نباشد، پزشکتان شروع به استفاده از درمان های ضدویروسی و آنتی بیوتیکی تا زمان مشخص شدن علت بیماری می کند.
مننژیت قارچی با داروهای ضدقارچ درمان می شود. البته این داروها اثرات جانبی جدی داشته و ممکن است شروع درمان با این داروها تا زمان تشخیص آزمایشگاهی مننژیت قارچی به تعویق افتد.
مننژیت مزمن بسته به علت آن که عموما عفونت قارچی هست، درمان می شود.
مننژیتهای غیرعفونی که بعلت حساسیت و یا بیماری های خود ایمنی رخ داده اند را ممکن است با داروهای کورتیزونی درمان نمایند. در بعضی از موارد نیاز به درمان خاصی نبوده و بیماری خود بخود بهبود می یابد. در مننژیت مرتبط با سرطان نیز نیاز به درمان سرطان برای درمان مننژیت دارد.
پیشگیری از این بیماری
مننژیتهای باکتریایی و ویروسی واگیردار هستند، البته هیچکدام به واگیرداری سرماخوردگی یا آنفولانزا نیستند. احتمال انتقال هر دو از طریق ذرات ترشحات تنفسی در حین برخوردهای نزدیک مانند بوسیدن، عطسه یا سرفه کردن به طرف کسی وجود دارد، اما صرف تنفس هوایی که فرد مبتلا به مننژیت، در آن نفس کشیده است باعث انتقال آنها نمی‌شود. مننژیت ویروسی معمولاً توسط آنتروویروس‌ها به وجود می‌آید، و بیشتر از طریق آلودگی مدفوعی منتشر میشود. احتمال آلودگی را می‌توان با تغییر رفتارهای منجر به انتقال کاهش داد.
بعضی از انواع خاص واکسن ها می توانند از ابتلا به بعضی از مننژیتها پیشگیری نمایند. این واکسن ها شامل:
واکسن هموفیلوس (HiB vaccine) در کودکان جلوی شیوع یکی از انواع مننژیت باکتریایی را می گیرد.
واکسن کونژوگه پنوموکوک (pneumococcal conjugate vaccine) نیز از سایر روش های موثر در پیشگیری از ابتلا به مننژیت پنوموکوکی می باشد.
افراد خانواده و کسانیکه رابطه نزدیکی با فرد مبتلا به مننژیت مننگوکوکی دارند، باید از داروهای آنتی بیوتیکی برای پیشگیری از ابتلایشان به این نوع این بیماری دریافت نمایند.
شاک ویوتراپی یک گزینه مناسب برای بسیاری از بیمارانی است که با تاندینوپاتی مزمن مواجه هستند و به درمان های محافظه کارانه بیشتری پاسخ نداده است. تاندونوپاتی مزمن که معمولاً دشوار است، با درد موضعی و تغییرات پاتولوژیک تاندون مشخص می شود. این وضعیت به طور یکسان بر روی ورزشکاران و غیر ورزشکاران تأثیر می گذارد.
شاک ویو تراپی یک درمان غیر تهاجمی است که شامل ایجاد یک سری ضربان های موج صوتی با انرژی کم است که مستقیماً از طریق پوست فرد از طریق محیط ژل به قسمت آسیب دیده وارد می شود. شاک ویو درمانی در مجوز مطالعات علمی برای درمان بیماری های مزمن موفقیت آمیز بوده است.
شاک ویو تراپی یک درمان غیر تهاجمی است
چه کسی کاندیدای شاک ویو تراپی(ESWT) است؟
سازمان غذا و دارو استفاده از شاک ویو تراپی را برای درمان فاسیوپاتی کف پا تایید کرده است. با این حال چندین آزمایش بالینی تصادفی با کیفیت بالا شواهد قابل توجهی ارائه کرده است که نشان می دهد شاک ویو تراپی یک گزینه غیرتهاجمی ایمن و موثر برای درمان تاندینوپاتی در کل سیستم اسکلتی عضلانی است.
در حال حاضر از شاک ویو تراپی برای درمان تاندینوپاتی مزمن در سراسر بدن استفاده می کنند. متخصصان پزشکی ورزشی این درمان را برای درمان مناطق زیر از تاندینوپاتی مفید دانسته اند:
• روتاتور کاف
• اپی کوندیل جانبی
• اپی کندیل داخلی
• بورسیت تروکانتر
• ماهیچه همسترینگ
• ماهیچه راست رانی
• ماهیچه چهارسر ران
• تاندون کشکک
• خلفی درشت نی عقبی
• پرونئال
• آشیل
• فاشیای پلانتار
• ورم کف پا (خارپاشنه)
شاک ویو تراپی چگونه کار می کند؟
شاک ویو تراپی روشی است که در فیزیوتراپی انجام می شود. استفاده از انرژی بسیار کمتر از کاربردهای پزشکی ، شوک درمانی یا شاک ویو تراپی (ESWT) ، در درمان بسیاری از بیماری های اسکلتی عضلانی ، در درجه اول مواردی که شامل بافت های همبند مانند رباط ها و تاندون ها است ، استفاده می شود.
در اولین مراجعه توسط فیزیوتراپ ارزیابی خواهید شد تا تأیید کند که شما کاندید مناسبی برای شاک ویوتراپی هستید. فیزیوتراپ اطمینان حاصل می کند که شما در مورد شرایط خود و آنچه می توانید همراه با درمان انجام دهید آموزش دیده اید. شاک ویوتراپی ارزشمندانه هفته ای یک بار به مدت 3-6 هفته بسته به نتیجه انجام می شود. این روش درمانی باعث می شود ناراحتی خفیف شود ، اما فقط 4-5 دقیقه طول می کشد و می تواند قدرت آن را تنظیم کند تا راحت باشد. یک پروب بر روی ناحیه آسیب دیده قرار داده می شود و امواج لیزر از طریق پوست دریافت می شوند و به صورت امواج رادیویی انحنا دار، درون بافت آسیب دیده گسترش می یابند. این امواج شاک ویو باعث ایجاد یک پاسخ التهاب مانند در بافت آسیب دیده ای که تحت درمان است، می شود و باعث می شود که بدن طی یک پاسخ طبیعی به این وضعیت، جریان خون، تعداد رگ های خونی و در نتیجه متابولیسم بافت آسیب دیده را افزایش دهد.
شاک ویو تراپی نسبت به هزینه اثربخشی بسیار خوبی دارد
این روش نیاز به ورزشکارانی را جبران می کند که صدمات آنها به درمان های خط اول پاسخ نمی دهد، مانند استراحت، یخ، ورزش درمانی، مهاربند و ارتزیک، اما هنوز آماده بررسی گزینه های تهاجمی یا جراحی نیستند.
شاک ویو تراپی نسبت به هزینه اثربخشی بسیار خوبی دارد.
عوارض جانبی شاک ویو تراپی
عوارض جانبی ناشی از شاک ویو تراپی محدود به کبودی ، تورم ، درد ، بی حسی یا گزگز در ناحیه تحت درمان است و بهبودی در مقایسه با مداخلات جراحی حداقل است.
بیشتر بیماران پس از درمان یک یا دو روز مرخصی می گیرند اما به دوره بهبودی طولانی مدت نیاز ندارند.
همه‌ی ما قبلا اینها را شنیده‌ایم: شما برای محافظت از خودتان در برابر آنفولانزا باید واکسن دریافت کنید یا درواقع هیچ درمان خوبی برای سرماخوردگی معمولی وجود ندارد و اینکه بهترین کاری که می‌توانید برای سرماخوردگی یا آنفولانزا انجام دهید، پر کردن بدن‌تان با انواع داروهایی است که برای سرکوب علائم طراحی شده‌اند، تا زمانی که بیماری ناپدید شود.
ویروس‌ها چگونه عمل می‌کنند؟
با این حال مشکل این روش، آن است که درواقع برای بدن شما بهتر است که اجازه دهید سرماخوردگی یا آنفولانزا دوره‌اش را سپری کند، نه آنکه سعی کنید سرکوبش کنید. سرماخوردگی و آنفولانزا هر دو از ویروس‌هایی می‌آیند که در سطح سلولی بر بدن‌تان تأثیر می‌گذارند.
برخلاف سلولهای شما، ویروس‌ها نمی‌توانند خودشان را تکثیر کنند اما هنگامی که به یکی از سلولهای شما دسترسی پیدا کنند، دو راه اصلی وجود دارد که ویروس‌ها از آن طریق در بدن شما چند برابر می‌شوند.
انواع خاصی از ویروس‌ها می‌توانند چندین بار خودشان را در درون یک سلول تکثیر کنند تا زمانی که سلول منفجر شود (اثر لیتیک) و درنتیجه ویروس‌های جدی برای حمله به سایر سلولها آزاد می‌شوند.
ویروس‌های دیگر، خودشان را به DNA سلول های شما می چسبانند، بطوری که بخشی از یاخته‌ی دختر می‌شوند که از سلول اصلی تولید می شود.
مقاله مرتبط : تفاوت سرماخوردگی با آنفولانزا
چرا شما باید از داروهای متداول ساخته شده توسط صنایع دارویی اجتناب کنید؟
اگرچه سرماخوردگی یا آنفولانزا می تواند باعث ناراحتی زیادی شود اما درواقع می تواند سیستم ایمنی شما را در درازمدت تقویت کند. در حقیقت ویروس‌ها معمولا ضعیف‌ترین سلول های شما را آلوده می کنند؛ یعنی آنهایی که در حال حاضر پر از سموم و مواد زائد هستند. با اجازه دادن به سرماخوردگی معمولی برای پاک کردن این سلولها، بدن شما میتواند خودش را از شر این سلولهای پیر و از قبل آسیب‌دیده خلاص کند.
آیا تا بحال تعجب کرده‌اید که وقتی سرماخوردگی یا آنفولانزا دارید، چقدر ترشح از بینی‌تان خارج میشود؟ در درون تمام آن مخاط‌ها مقدار زیادی سلولهای مرده وجود دارد که بدن شما دارد از آنها خداحافظی میکند و این عمدتا به دلیل تأثیر لیتیک ویروس‌هاست.
بنابراین با درنظر گرفتن تمام این موارد، آنفولانزا و سرماخوردگی معمولی، روش طبیعی برای حفظ سلامتی شما در درازمدت است. از زمانی که بیمار هستید، برای استراحت و ریکاوری خودتان هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی استفاده کنید. اگر بیش‌ازحد احساس ناراحتی می‌کنید، می‌توانید از برخی داروهای ضددرد بدون نیاز به نسخه استفاده کنید اما از آنهایی که باعث کاهش تب یا سرکوب سرفه یا آبریزش بینی می‌شوند، استفاده نکنید. تمام این علائم، درواقع روش بدن شما برای خلاص شدن از شر سلولهای آلوده است.
آیا لازم است مریض شوید؟
اگرچه برای بدن شما نرمال و طبیعی است که با حمله‌ی ویروس‌ها مبارزه کند اما این بدان معنا نیست که اگر شما بندرت بیمار می‌شوید، باید نگران باشید. اگر شما با غذا خوردن سالم، ورزش منظم و داشتن خواب کافی، یک سبک زندگی سالم داشته باشید، ممکن است بدن‌تان سلولهای آسیب‌دیده و ضعیف که مستعد آلوده شدن توسط ویروس‌ها هستند، ایجاد نکند.
تفاوت آنها چیست؟
اگرچه سرماخوردگی و آنفولانزا هر دو توسط یک حمله‌ی ویروسی مشابه ایجاد می‌شوند اما بدن شما به روش‌های مختلفی به آنها واکنش نشان میدهد. اگر سرماخوردگی داشته باشید، احتمالا باید با علائم معمول سرماخوردگی مانند آبریزش بینی، سرفه و عطسه مواجه شوید.
اگر تب داشته باشید، آن تب فقط کمی بالاتر از درجه حرارت نرمال بدن خواهد بود. علائم شما به آهستگی در طی چند روز ظاهر می‌شوند. در سمت مقابل، آنفولانزا اغلب بطور ناگهانی ظاهر میشود. علاوه بر داشتن تب بالا، شما احساس درد خواهید کرد و از لرز، گلودرد و سردرد رنج می‌برید.
بهترین نکات شما برای مقابله با سرماخوردگی معمولی یا آنفولانزا چیست؟ آنها را در بخش نظرات با ما درمیان بگذارید.
اگر شما نیز همانند بیشتر افراد باشید، هر روز صبح از رختخواب خود بلند می‌شوید و بلافاصله کارهای روزمره خود را آغاز می کنید. با این وجود صرف چند دقیقه زمان در رختخواب قبل از دوش گرفتن، آماده کردن صبحانه، رفتن به سر کار و انجام کارهای روزمره میتواند تاثیر زیادی بر روی سلامت و احساس شما داشته باشد. در این مقاله قصد داریم ۶ مورد از کشش‌هایی را بیان کنیم که انجام آن میتواند حس شادابی و سرزندگی را در طول روز برای شما به ارمغان بیاورد.
کشش کل بدن:
در حالیکه دراز کشیده‌اید و نفس خود را به داخل برده اید( در حال دم هستید)، دستان خود را به بالای سر ببرید و انگشتان دست را به همدیگر گره بزنید. کف دست خود را به سمت دیوار بچرخانید و پشت سر خود نگه دارید. حالا کف دست را تا جایی که می‌توانید از سر خود دور کنید. در همین زمان، انگشتان پا را از بدن دور کنید و زانوها را به شکل مستقیم نگه دارید. این موقعیت را به اندازه شمردن ۵ عدد نگه دارید و سپس بازدم کنید. در کل می‌توانید این حرکت کششی را سه بار تکرار کنید. این حرکت تنگی و سفتی که در حالت خواب در بدن ایجاد شده است را رها میکند.
کشش شکل چهار:
برای انجام این کشش در حالیکه در رختخواب خود دراز کشیده اید، پای راست را روی زانوی چپ قرار دهید.در این حالت باید پاهای شما شکل ۴ انگلیسی را درست کند. به آرامی زانوی چپ خود را به سمت سقف خم کنید و سعی کنید پای سمت چپ را روی تشک نگه دارید یا به سمت قفسه سینه بکشید. این حرکت را به مدت ۵ ثانیه ادامه دهید.
کشش رختخواب به سمت کف اتاق:
روی تختخواب خود بنشینید و سعی کنید بدن خود را به سمت کف اتاق خم نمایید. زانوهایتان را در حالت خم شده نگه دارید و سر و بازوی خود را آویزان کنید. اجازه دهید سر و بازوهایتان به سمت کف اتاق باشد. شما می‌توانید این کشش را به مدت ۵ ثانیه ادامه دهید. چنین کششی به کمرتان کمک میکند و به خاطر تامین اکسیژن کافی برای مغز به بیدار شدنتان کمک فراوانی خواهد کرد.
روی پشت بخوابید. زانوهای خود را به گونه ای خم کنید که کف پاهایتان روی رختخواب باشد. حالا از دست خود کمک بگیرید و زانو را به سمت قفسه سینه ببرید. دو بازوی خود را دور زانو بپیچید و به آرامی آن را به سمت قفسه سینه هدایت نمایید. از دستان خود برای کشیدن زانو به سمت قفسه سینه استفاده کنید. سر خود را روی بالشت قرار دهید و ۱۰ ثانیه در همین حالت بمانید. این کشش به شما کمک میکند با انرژی بیشتری از خواب بیدار شوید و روز خود را با احساس بهتری آغاز نمایید.
پیچ و تاب دادن پشت:
به پشت بخوابید. سعی کنید زانوی خود را با کمک دست به سمت قفسه سینه ببرید. سپس در همین حالت به یک طرف بدن بپیچید. این حرکت را به مدت ۱۰ ثانیه انجام دهید و سپس در طرف دیگر بدن خود آن را تکرار نمایید. پیچ و تاب دادن بدن باعث میشود جریان خون افزایش پیدا کند و عضلات ستون فقرات کشیده شود.
مقاله مرتبط: حرکات کششی تقویت کمر
کشش نشسته به سمت جلو:
روی رختخواب خود بنشینید. پاهای خود را دراز کنید. حالا سعی کنید با دست خود انگشتان پا را لمس کنید و بدن خود را به سمت جلو بیاورید. بعد از ۱۰ ثانیه دوباره به حالت اول برگردید. این حرکت کششی که به سمت جلو انجام میشود بعد از یک خواب سنگین مفید خواهد بود. این حرکت به کشش پشت زانو، لگن و ستون فقرات کمک میکند.
بهترین روغن برای سرخ کردن عمیق چیست؟ غذاهای سرخ شده همیشه محبوب هستند. آنها بخش بزرگی از بسیاری از غذاهای سنتی هستند و همچنین جزء صنعت فسا فودها هستند. متاسفانه، سرخ کردن غذاها جزء سالم ترین روش های پخت و پز نیستند، به ویژه اگر که در مقیاس صنعتی انجام شوند. اما سرخ کردن کامل غذاها در خانه قطعا نباید ناسالم باشد. این به طور عمده به نوع روغنی که انتخاب می کنید و روش استفاده از آن بستگی دارد. در این مقاله از بخش تغذیه دکتر سلام به بررسی بهترین روغن ها برای سرخ کردن عمیق می پردازیم.
چگونه سرخ کردن عمیق کار می کند؟
سرخ کردن عمیق به معنی خوطه ور کردن غذاها در روغن داغ است. دمای مطلوب برای این کار حدود 350 تا 375 درجه فارنهایت است. هنگامی که یک غذا در روغنی به این دما غوطه ور می شود، سطح بالای آن بلافاصله پخته می شود و نوعی لایه بر روی آن تشکیل می شود که روغن نمی تواند به داخل غذا نفوذ کند. در عین حال، رطوبت داخل غذا به بخار تبدیل می شود و این سبب می شود که لایه های داخلی غذا نیز پخته شود. همچنین بخار تولید شده به جلوگیری از نفوذ روغن به داخل غذا کمک می کند. اگر دمای پخت و پز خیلی پایین باشد، روغن به مواد غذایی نفوذ می کند و سبب روغنی و مضر شدن غذا می شود. اما اگر دما بیش از حد بالا باشد، می تواند مواد غذایی را خشک و روغن را اکسید کند.
پایداری روغن های پخت و پز یک عامل کلیدی است
بعضی از روغن ها می توانند در برابر درجه حرارت های بالاتر نسبت به سایر روغن ها، بیشتر مقاومت کنند. لازم است که شما روغن هایی را که نقطه ی اشتعال بالایی داشته باشد و همچنین روغن هایی که پایدار هستند و در هنگام گرم شدن با اکسیژن واکنش ندهد، انتخاب کنید. چربی های اشباع شده در روغن بیشتر است و زمانیکه حرارت ببینند، پایدارتر می شوند. به همین دلیل، انتخاب روغن هایی که بیشتر اشباع شده هستند، بهترند، و لازم است از روغن های پخت و پزی که شامل مقدار زیادی از چربی های غیر اشباع هستند، پرهیز شود. چربی های اشباع نشده دارای پیوندهای دوگانه ای در ساختار شیمیایی خود هستند. این پیوندهای دوگانه با اکسیژن واکنش می دهند و زمانیکه در معرض گرمای بالا قرار بگیرند، ترکیبات مضری را تشکیل می دهند.
روغن نارگیل بهترین روغن برای سرخ کردن های عمیق است
روغن نارگیل بهترین انتخاب شما است. مطالعات نشان می دهد که حتی پس از 8 ساعت سرخ کردن عمیق در دمای 365 درجه فارنهایت، کیفیت آن از بین نمی رود. بیش از 90 درصد اسیدهای چرب در روغن نارگیل، از نوع اسیدهای چرب اشباع شده هستند که این سبب می شود که روغن نارگیل در برابر حرارت بسیار مقاوم باشند. چربی های اشباع شده به عنوان چربی های ناسالم در نظر گرفته می شود، اما مطالعات جدید نشان می دهد که آنها سراسر منبع انرژی بی خطر برای انسان هستند. علاوه بر این، روغن نارگیل دارای مزایای سلامتی فراوان است. به عنوان مثال، این روغن می تواند به از بین بردن باکتری ها و ویروس های مضر و حتی ممکن است به کاهش چربی شکم نیز کمک کند.
روغن زیتون یکی از سالمترین روغن های روی زمین است. روغن زیتون حاوی مقدار بسیار زیادی چربی اشباع نشده است که یک پیوند دوگانه دارند. مانند چربی های اشباع شده، چربی های اشباع نشده ی دارای یک پیوند دوگانه، نسبت به حرارت مقاوم هستند. در تحقیقی مشخص شده که روغن زیتون را می توان برای سرخ کردن عمیق به مدت 24 ساعت قبل از اینکه اکسید شود، استفاده کرد. همین عامل باعث می شود که روغن زیتون یک انتخاب عالی برای سرخ کردن عمیق باشد. با این حال، طعم و عطر روغن زیتون ممکن است برای گرم نگه داشتن طولانی مدت مناسب نباشند.
روغن آووکادو
ترکیبات موجود در آووکادو مشابه روغن زیتون است. روغن آووکادو در ابتدا اشباع نشده با یک پیوند دوگانه است که برخی از چربی های اشباع شده یا نشده را با آن ترکیب کرده اند. روغن آووکادو نقطه ی اشتعال بالایی در حدود 520 درجه فارنهایت دارد و حاوی مزه ی قابل احساسی است.
روغن بادام زمینی
روغن بادام زمینی دارای نقطه ی اشتعال بالایی در حدود 446 درجه فارنهایت است. همچنین به دلیل طعم خنثی آن برای سرخ کردن بسیار مناسب است. روغن بادام زمینی طعم و مزه ی غذا را جذب نمی کند، بنابراین می توان آن را بارها و بارها برای سرخ کردن غذاهای مختلف استفاده کرد. با این حال، از نظر سلامتی، روغن بادام زمینی بسیار مناسب نیست. روغن بادام زمینی نسبت بالایی از چربی های اشباع نشده را دارا می باشد که سبب آسیب اکسیداتیو در دماهای بالا می شود.
روغن پالم
روغن نخل عمدتا از چربی های اشباع شده و اشباع نشده ی حاوی یک پیوند دوگانه تشکیل شده است و می تواند یک انتخاب عالی برای سرخ کردن عمیق باشد. گفته می شود که روغن پالم طعم کاملا خنثی ای دارد، به ویژه انواع مختلف که به عنوان روغن نخل قرمز شناخته می شود. با این حال، نگرانی های جدی در مورد پایداری برداشت روغن نخل، مطرح شده است.
خودارضایی به معنی تحریک اندام جنسی خود برای رسیدن به آرامش و لذت است. کودکان ممکن است اندام جنسی خود را با دست یا اشیای دیگر مالش دهند. خودارضایی در کودکان معمولا بیش ازیک بررسی ساده اندام های تناسلی است که معمولا در ۲سالگی هنگام حمام کردن کودک مشاهده می شود. در حین خودارضایی یک کودک معمولاً چهره ای متعجب، هیجان زده یا شیفته و پریشان حواس به خود می گیرد. کودک ممکن است چندین بار در طی یک روز و یا فقط هفته ای یک بار با اندام جنسی خود بازی کند. این اتفاق معمولا زمانی می افتد که کودک کسل است و حوصله اش سر رفته و یا در حال تماشای تلویزیون، خواب آلوده یا تحت استرس است.
چرا کودک من خود ارضایی می کند؟
خودارضایی گاه و بیگاه، در بسیاری ازکودکان خردسال و پیش از دبستان، یک رفتار عادی است. حدود یک سوم کودکان در این گروه سنی هنگام کاوش اعضای بدن خود، خودارضایی و بازی با اندام جنسی خود را کشف می کنند. آنها صرفاً به این دلیل که با این کار حس خوبی دارند، به این عمل ادامه می دهند. برخی از کودکان به این دلیل خودارضایی می کنند که از چیزی احساس ناخوشنودی می کنند، مثلا زمانی که آنها را از پستانک می گیرید، به طور مکرر خودارضایی می کنند. عده ای دیگر نیز این کار را در واکنش به تنبیه یا فشار ناشی از اجبار قطع کامل این عمل انجام می دهند. هیچ گونه دلیل پزشکی و بیولوژیک برای این کار وجود ندارد. همچنین ناراحتی های ناحیه تناسلی که موجب درد یا خارش می شود نیز نمی تواند دلیلی برای خودارضایی باشد و باعث این حرکت شود.
این رفتار تا کی ادامه دارد؟
زمانی که کودک شما این رفتار را کشف می کند، معمولا به راحتی نمی تواند آن را یکباره کنار بگذارد. اگر کمبود ها، ناراحتی و نارضایتی های کودک خود را برطرف کنید، ممکن است کمتر دست به این حرکت بزند. تا سن ۵ یا ۶ سالگی اکثر کودکان محافظه کاری و احتیاط را یاد می گیرند و این عمل را تنها در خفا و فقط زمانی که تنها باشند، انجام می دهند. خودارضایی در دوره بلوغ یک امر جهانی و همگانی است که در واکنش به تغییرات هورمونی و تحریک جنسی رخ می دهد.
آیا خودارضایی باعث بروز مشکلات بعدی در زندگی فرد می شود؟
خودارضایی موجب هیچ گونه آسیب فیزیکی یا صدمه به بدن نمی شود، چرا که امری غیر عادی و افراطی نیست مگر این که پس از سن ۵ یا ۶سالگی عمداً در مکان های عمومی صورت گیرد. این مسئله اصلا به معنای این نیست که کودک شما مشکل انحراف جنسی دارد. اما اگر بزرگسالان نسبت به خودارضایی کودک واکنش های شدید نشان دهند و او را برای این موضوع مواخذه و تنبیه کنند، می توانند موجب آسیب های احساسی مثل احساس گناه و فوبیای جنسی در کودک شوند که روابط آینده او را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
این که انتظار داشته باشید کودک شما به یکباره و به طور کامل این رفتار را ترک کند، امری غیر ممکن است. این واقعیت را بپذیرید که کودک شما این حرکت را کشف کرده و از آن لذت می برد. در این مورد تنها چیزی که می توانید آن را کنترل کنید، مکانی است که کودک در آن مرتکب این عمل می شود. بهتر است به کودک اجازه دهید که فقط در اتاق خواب و در حمام با اندام تناسلی خود تماس برقرار کند. می توانید به او بگویید: اشکالی ندارد زمانی که خسته هستی، در اتاق خواب خودت ایم کار را انجام دهی. اگر این عمل او فارغ از این که کجا انجام شود، کلا نادیده بگیرید، آن وقت کودک گمان می کند که آزاد است تا هر کجا دلش خواست و در هر شرایطی به این رفتار بپردازد.
از خودارضایی کودک در زمان خواب و هنگام چرت زدن چشم پوشی کنید.
در این زمان ها بهتر است کودک را تنها بگذارید و دائما او را چک نکنید. نباید اورا از خوابیدن بر روی شکم منع کنید و یا اگرمشاهده کردید که دست هایش را در وسط پاهایش قرار داده، او را بازخواست نکنید.
حواس کودک را پرت کنید یا در مورد ارتکاب خودارضایی در زمان های دیگر برای او قوانین تعیین کنید.
ابتدا سعی کنید حواس کودک را به فعالیتی دیگر یا به اسباب بازی هایش پرت کنید. اگر نتوانستید ذهن او را از این کار منحرف کنید، می توانید موضوع را برای او این چنین تفهیم کنید: "می دانم این کار حس خوشایندی به تو می دهد، اما فقط می توانی آن را اتاق خواب و حمام و زمانی که تنها هستی انجام دهی و اجازه نداری آن را در بقیه مکان ها و در حضور دیگران انجام دهی". هنگامی که کودک به سن ۴یا ۵ سالگی می رسد، به احساسات و نگرش دیگر افراد نسبت به خود حساس می شود و این را درک می کند که فقط در تنهایی می تواند خود ارضایی کند. اما کودکان خردسال را ممکن است مجبور شوید حین انجام این رفتار در حضور دیگران، به اتاق خودشان بفرستید.
این رفتار کودک و رویکرد خود را مربی مهد کودک یا کارکنان مدرسه درمیان بگذارید.
از پرستار کودک یا مربی مهد کودک او بخواهید تا به این گونه رفتار او ابتدا با پرت کردن حواس کودک واکنش نشان دهد. اگر این کار موثر واقع نشد، بهتر است کودک را به چنین عباراتی توجه دهند: " ما الان منتظریم که تو هم به جمع ما بپیوندی". در مدرسه عمل خود ارضایی کودک را فقط در هنگام چرت زدن می توان مورد چشم پوشی قرار داد.
تماس جسمی و فیزیکی را با کودک خود بیشتر کنید.
برخی از کودکان درصورتی که طی روز بیشتر مورد نوازش قرار گیرند و در آغوش گرفته شوندف کمتر به خود ارضایی رو می آورند. اطمینان حاصل کنید که کودک شما در طی روز حد اقل یک ساعت با شما وقت می گذراند و به او محبت می کنید و او را مورد نوازش قرار می دهید.
اشتباهات رایج
رایج ترین اشتباهی که والدین انجام می دهند تلاش برای از بین بردن عمل خودارضایی کودک به صورت کامل است. تلاش برای دستیابی به این مقصود، معمولا برای والدین موفقیت آمیز نیست. تنبیه فیزیکی کودک برای خود ارضایی کار بسیار غلطی است و هرگز نباید انجام شود. همچنین در این مورد به هیچ وجه سر کودک داد نکشید یا او را مورد مواخذه قرار ندهید. عمل خود ارضایی را برای او عملی شنیع و کثیف و زشت و بد قلمداد نکنید. نیازی نیست که دست های او را ببندید و یا از ابزارها و موانع دیگری برای این منظور استفاده کنید. چرا که تمام این رویکرد های غل می تواند در آینده موجب آسیب های احساسی یا سرخوردگی و ناتوانی های جنسی کودک شود.
چه وقت باید با پزشک کودکم تماس بگیرم؟ در صورت مشاهده موارد زیر می توانید از یک متخصص کمک بگیرید: اگر کودک شما در حضور دیگران نیز به خودارضایی ادامه می دهد. اگر گمان می کنید کودک شما عمل خودارضایی را از فردی دیگر یاد گرفته است و در این زمینه آموزش دیده است. اگر کودک شما تلاش می کند با اندام جنسی سایر افراد تماس برقرار کند و آن را لمس نماید. اگر فکر می کنید کودکتان از چیزی ناخشنود و غمگین است. اگر انتظار ندارید عمل خودارضایی را از فرزندتان ببینید و این عمل به هیچ وجه برایتان پذیرفته نیست. اگر رویکرد و تکنیکی که برای مقابله با این عمل کودک به کار گرفته اید، طی یک مال موثر واقع نشود. اگر برای این منظور تکنیک ها و روش های دیگری درنظر دارید. اگر سوالات و نگرانی های خاصی در این زمینه دارید.
آب برای زندگی ضروری است. این تکنیک زمانی مفید خواهد بود که برای زنده ماندن مجبور هستید از منابع آبی که به پاک بودنش مطمئن نیستید استفاده نمایید. انسان ها می توانند هفته ها بدون غذا زنده بمانند اما تنها دو یا سه روز قادرند بدون آب زندگی کنند اگر در حیات وحش گیر افتاده باشید پیدا کردن آب تمیز و پاکیزه کمی دشوار خواهد بود. اگر مجبور شدید منبع آبی خود را تامین کنید، می توانید از تکنیک هایی که در این مقاله بیان می کنیم استفاده کنید و ناخالصی های آب را کمتر کنید.
بخش اول: تهیه فیلتر آب
۱. منابع مور دنیاز خود را جمع آوری کنید.
برای تهیه فیلتر آب به لایه های مختلفی نیاز دارید تا بتواند آب را تمیز کند. اگر قصد دارید از این آب برای نوشیدن استفاده نمایید باید آن را بعد از فیلتر کردن، بجوشانید. در ادامه فهرستی از مواردی که برای تهیه فیلتر نیاز دارید را مشاهده می کنید:
بطری پلاستیکی با درب آن
چاقو
چکش و میخ
فیلتر قهوه
فنجان بزرگ
زغال چوب فعال شده
شن
سنگریزه
ظرفی برای گرفتن آب تمیز شده
۲. از چاقو برای برش دادن انتهای ظرف استفاده کنید.
اگر کودک هستید از یک فرد بزرگسال برای انجام این مرحله کمک بگیرید.
یک گیره اضافه کنید تا بتوانید آن را به هنگام فیلتر کردنش آویزان کنید. کار خود را با ایجاد دو سوراخ در لبه برش خورده بطری خود آغاز کنید. سوراخ ها را در موقعیت مخالف هم ایجاد کنید. رشته ای را از دو سوراخ رد کنید. آن ها را به هم گره بزنید.
۳. از چکش و میخ برای ایجاد سوراخ در درب آن استفاده کنید.
این سوراخ می تواند سرعت جریان آب را کندتر کند و فرآیند فیلتر کردن را موثرتر نماید. اگر چکش یا میخ ندارید از چاقو برای اینکار استفاده نمایید.
۴. فیلتر قهوه را بالای درب بطری قرار دهید و درب را بالای آن محکم کنید:
فیلتر قهوه، زغال چوب فعال را داخل بطری نگه می دارد. درب آن نیز فیلتر قهوه را در جایگاه خودش قرار می دهد.
۵. حالا بطری را سرو ته کنید و داخل یک فنجان یا لیوان بزرگ بگذارید:
اینکار به شما کمک می کند به هنگام پر کردن بطری، آن را ثابت نگه دارید. اگر فنجان یا لیوان ندارید می توانید بطری را بر روی میز بگذارید.
۶. حالا یک سوم از بطری را با زغال چوب فعال شده پر کنید:
اگر زغال شما تکه های بزرگی دارد، می توانید آن را به تکه های کوچک تر تبدیل کنید. برای اینکار می توانید زغال را داخل کیسه بگذارید و با یک شیء سخت آن را به هم بمالید. نباید تکه های آن بزرگ تر از نخود باشد.
۷. میانه بطری را با شن پر کنید:
شما می توانید از هر نوع شنی که دوست دارید استفاده نمایید اما از به کار بردن شن های رنگ شده خودداری کنید. شن های رنگ شده ممکن است رنگ را به آب پس بدهند. سعی کنید لایه ای از شن را به اندازه ضخامت زغال ایجاد کنید. در این مرحله باید نصف بطری پر شده باشد. می توانید از دو نوع شن استفاده کنید: شنی با دانه های ریز و خالص و شنی با دانه های بزرگ. هر چقدر شن ریزتر باشد، بالای زغال قرار خواهد گرفت. اینکار باعث ایجاد لایه های بیشتری برای عبور آب می شود و به تمیز شدن آن کمک می کند.
یک اینچ از بطری را با سنگریزه پر کنید.سعی کنید از دو نوع سنگریزه استفاده نمایید.سنگریزه ریز و درست.
مقاله مرتبط: بهترین مارک دستگاه تصفیه آب خانگی
بخش دوم: استفاده از فیلتر آب
ظرف مربایی را برای گرفتن آب تمیز شده انتخاب کنید: مطمئن شوید که این ظرف تمیز است و فضای کافی برای گرفتن آب را دارد. اگر ظرف مربا ندارید می توانید از کاسه، فنجان یا لیوان بزرگ استفاده کنید.
فیلتر را بالای ظرف قرار دهید: درب باید به سمت پایین ظرف باشد. اگر ضرف مربا دهانه بزرگی دارد سعی کنید فیلتر را به خوبی در آن قرار دهید.
آب را در فیلتر خود بریزید: مطمئن شوید که آب را به تدریج می ریزید. این کار به آب اجازه می دهد سر ریز نشود. اگر آب به بالای فیلتر رسید، کار را متوقف کنید و اجازه دهید به سمت پایین بورد. وقتی دوباره سنگریزه ها را مشاهده کردید می توانید آب بیشتری بریزید.
منتظر بمانید تا آب به داخل ظرف مربا جریان پیدا کند: اینکار ممکن است هفت تا ده دقیقه طول بکشد. زمانی که آب از لایه های مختلف عبور می کند، تمیز تر می شود.
اگر احساس کردید آب زیاد تمیز نشده است آن را دوباره از فیلتر رد کنید: بعد از اینکه آب متوقف شد، می توانید ظرف را از زیر فیلتر بردارید. ظرف دیگری زیر فیلتر بگذارید و آب فیلتر شده را دوباره بریزید. ممکن است مجبور شوید اینکار را دو یا سه بار تکرار کنید.
آب را حداقل برای یک دقیقه بجوشانید تا بتوانید به خوبی از آن برای نوشیدن ستفاده کنید: آب ممکن است هنوز هم باکتری ها، مواد شیمیایی و میکروارگانیسم های خطرناکی داشته باشد. با جوشاندن آب می توانید از شر این موارد خلاص شوید. اگر ۱۰۰۰ متر بالاتر از سطح دریا قرار دارید، باید آب را حداقل سه دقیقه بجوشانید.
قبل از ذخیره کردن آب در ظرف دربسته و تمیز، اجازه دهید خنک شود. هرگز آب را برای مدت طولانی ذخیره نکنید.
بخش سوم: ساخت انواع دیگری از فیلترها
می توانید آب مه آلود را با ریختن آن در فیلتر قهوه تمیز کنید: یک فیلتر قهوه گرد پیدا کنید و آن را برگردانید. سپس بر روی درب بگذارید/ باند لاستیکی را اطراف آن قرار دهید تا فیلتر حرکت نکند. به آرامی آب را بالای فیلتر بریزید. سپس آب را بجوشانید و بنوشید. اگر فیلتر قهوه ندارید می توانید از حوله کاغذی یا یک تکه پارچه پنبه ای استفاده کنید. مطمئن شوید که مربع به اندازه کافی بزرگ است و دهانه ظرف را می گیرد. سعی کنید از پارچه های سفید استفاده نمایید. پارچه های رنگی حاوی مواد رنگ شده هستند و می توانند آب را آلوده سازند.
می توانید به کمک پوست موز یک فیلتر تهیه کنید: پوست میوه ها قابلیت جذب باکتری ها را دارند. موز را پوست بکنید و پوستش را در مخلوط کن بریزید. می توانید موز را بخورید. برای فیلتر کردن آب نیازی به خودِ موز ندارید. بعد از اینکه پوست موز را در مخلوط کن ریختید، آن را در فیلتر قهوه قرار دهید. حالا فیلتر را بالای ظرف بگذارید. آب را بر روی فیلتر بریزید. پوست موز به جذب باکتری ها کمک می کند و فیلتر قهوه به تمیز شدن آب کمک خواهد کرد.
از بافت چوبی گیاهان برای تهیه فیلتر استفاده کنید: برخی از گیاهان همچون کاج، بافت چوبی دارند که می توانند آلودگی و باکتری ها را جذب و فیلتر کنند. این فیلتر قادر است ۹۹.۹ درصد باکتری ها را از آب حذف نماید اما ویروس هایی همچون هپاتیت ها را حذف نمی کند. بعد از فیلتر کردن آب باید آن را بجوشانید و سپس بنوشید. نحوه ساخت این نوع فیلتر را در ادامه با هم مرور می کنیم:
از شاخه درخت کاچ یک تکه ۴ اینچی برش دهید
پوست ان را بکنید و مطمئن شوید برای بطری مناسب است. اگر زیاد عریض بود آن را برش دهید.
ان را روی بطری قرار دهید
انتهای بطری را برش دهید و سروته کنید
بطری را با آب پر کنید
اجازه ندهید چوب خشک شود اگر خشک شد دیگر کارایی نخواهد داشت.
