12 خاصیت بی نظیر آووکادو

آووکادو، تقریباً میوه یگانه ای است.

در حالی که اکثر میوه ها در درجه اول حاوی کربوهیدرات هستند، آووکادو سرشار از چربی های سالم و مفید است.

مطالعات گوناگون نشان می دهد که این میوه دارای فواید و مزایای بیشماری برای سلامتی است.

در این مقاله، به 12 خاصیت شگفت انگیز آووکادو که با تحقیقات علمی به اثبات رسیده است، اشاره می کنیم.

1. خواص غذایی باور نکردنی!

آووکادو، میوه درخت آووکادو است که نام علمی آن پِرسی آمریکانا (Persea americana) می باشد.

از این میوه به‌ دلیل ارزش غذایی بالا، طعم مطبوع و بافت غنی که دارد، در پخت غذاهای مختلف استفاده می شود. آووکادو، از اصلی ترین مواد تشکیل دهنده خوراک گواکاموله (guacamole) است که یکی از غذاهای سنتی مکزیک است.

امروزه، میوه آووکادو به یک ماده‌ی غذایی بسیار محبوب برای افرادی تبدیل شده است که به داشتن تغذیه سالم اهمیت می دهند. گاهی از این میوه با عنوان «اَبَرغذا» (superfood) یاد می شود که با توجه به خواص سلامتی بخش آن چیز عجیبی نیست.

انواع مختلف آووکادو در رنگ ها و شکل های مختلف وجود دارد. از سبز تا سیاه و از گرد تا بیضی شکل. وزن این میوه نیز از ۲۲۰ گرم تا یک کیلوگرم متغیر است.

محبوب‌ترین نوع آووکادو، آووکادوی هَس (Hass) است.

به‌ دلیل ظاهر این نوع آووکادو، به آن «گلابی تمساح» می‌گویند، چون شکلی شبیه گلابی دارد و پوست آن مانند تمساح، سبز، زبر و ناصاف است.

گوشت زرد و سبز داخل این میوه، قابل خوردن است اما پوست و دانه‌ آن را باید جدا کرد.

آووکادو، میوه ای بسیار مغذی و حاوی انواع ویتامین ها و مواد معدنی از جمله موارد زیر است. هر صد گرم آووکادو دارای ارزش غذایی به شرح زیر است:

• ویتامین K: 26 درصد از نیاز روزانه (DV)
• آهن: 20 درصد DV
• ویتامین C:  17 درصد DV
• پتاسیم: 14 درصد DV
• ویتامین ب5: 14 درصد DV
• ویتامین ب6: 13 درصد DV
• ویتامین  E: 10 درصد DV

این میوه همچنین حاوی مقادیر کمی منیزیم، منگنز، مس،  آهن، روی (زینک)، فسفر و ویتامین های A، (تیامین)B1، B2 (ریبوفلاوین) و B3 (نیاسین) نیز می باشد.

علاوه بر این، این مقدار آووکادو شامل 160 کالری، 2 گرم پروتئین و 15 گرم چربی سالم است. هرچند که این میزان حاوی 9 گرم کربوهیدرات نیز هست، اما 7 گرم آن فیبر و فقط 2 گرم آن کربوهیدرات خالص است. بنابراین آووکادو یکی از مواد غذایی گیاهی کم کربوهیدرات است.

آووکادو، هیچ سدیم و کلسترولی ندارد و میزان چربی اشباع آن نیز بسیار پایین است. می دانید که چربی های اشباع امروزه موضوع بسیار مورد بحثی برای کارشناسان و متخصصان تغذیه است.

2. آووکادو نسبت به موز، دارای پتاسیم بیشتر است.

پتاسیم، یک ماده‌ی مغذی است که بیشتر افراد دچار کمبود آن هستند.

این ماده‌، به حفظ شیب‌های الکتریکی در سلول‌های بدن کمک می‌کند و وظایف مهم دیگر ینیز بر عهده دارد. مخت

آووکادو دارای مقدار زیادی پتاسیم است و هر 100 گرم از آن، حدود 14 درصد از نیاز روزانه‌ افراد را به این ماده تامین می کند. جالب است بدانید میوه موز که در واقع جزو مواد غذایی غنی از پتاسیم به شمار می رود، تنها 10 درصد پتاسیم دارد.

مطالعات متعدد نشان داده اند که مصرف بالای پتاسیم، می تواند باعث کاهش فشار خون م‌شود؛ فشار خون بالا یکی از عوامل خطر مهم برای حملات قلبی، سکته های مغزی و مشکلات و نارسایی  های کلیوی است.

جهت مشاهده انواع صندلی CP کلیک کنید

3. آووکادو سرشار از اسیدهای چرب تک غیراشباع مفید برای قلب است.

آووکادو، میوه ای با چربی بالا است.

در حقیقت، 77 درصد از کالری آووکادو را چربی ها تشکیل می دهند که این میوه را تبدیل به یکی از چرب‌ ترین مواد غذایی گیاهی می کند.

اما در عین حال، چربی آووکادو از جمله چربی‌های مفید و سالم به شما می آید.  اکثر چربی های موجود در این میوه، اسید اولئیک (oleic acid) هستند که همان اسید چرب تک غیراشباعی است که ماده‌ اصلی تشکیل‌ دهنده‌ روغن زیتون نیز می باشد. خاصیت غذایی روغن زیتون نیز به دلیل وجود این ماده است.

اسید اولئیک می تواند کاهش دهنده التهاب های بدن باشد و ثابت شده است که روی ژن‌های مرتبط با  سرطان نیز اثرات مفید دارد.

چربی‌های موجود در آووکادو، در برابر اکسیداسیون ناشی از گرما بسیار مقاوم هستند که همین امر روغن آووکادو را به انتخابی سالم و مطمئن برای پخت‌وپز تبدیل می‌کند.

4. سرشار از فیبر است.

فیبر یکی دیگر از مواد مغذی است که در مقادیر نسبتا زیاد در آووکادو وجود دارد. فیبر، ماده‌ی گیاهی هضم‌نشدنی است که می‌تواند در کاهش وزن و  کاهش قند خون نقش داشته باشد و همچنین باعث کاهش خطر ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها شود.

دو نوع فیبر مختلف وجود دارد: فیبر محلول و فیبر نامحلول.

فیبر محلول قادر است از باکتری‌های مفید در روده تغذیه کند؛ این باکتری‌ها برای عملکرد مطلوب بدن، بسیار مهم هستند.

جهت مشاهده انواع تخت های پزشکی بیمارستانی کلیک کنید

هر 100 گرم آووکادو، حاوی 7 گرم فیبر است که 27 درصد از نیاز روزانه بدن را به فیبر برطرف می کند.

حدود 25 درصد از فیبر موجود در آووکادو از نوع محلول و 75 درصد آن نامحلول است.

5. کاهش سطح کلسترول و تری‌گلیسیرید

یکی از از شایع ‌ترین علل مرگ‌ ومیر در جهان، بیماری های قلبی هستند.

می دانیم که چندین نشانگر خون، با افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی مرتبط هستند. این نشانگرها عبارتند از کلسترول، تری‌گلیسیرید، نشانگرهای التهابی، فشار خون وغیره.

8 آزمایش و مطالعه کنترل شده بر روی افراد در این زمینه، نشان داد که آوو اثرات آووکادو تا حد زیادی بر روی این نشانگرها تاثیرگذار است.

موارد زیر جزو نتایج این مطالعات هستند:

• آووکادو می تواند باعث کاهش قابل توجهی در سطوح کلی کلسترول  شود.
• تری‌گلیسیرید خون را تا 20 درصد کاهش دهد.
• کلسترول منفی یا LDL را تا 22 درصد کاهش دهد.
• کلسترول مفید یا HDL را تا 11 درصد افزایش دهد.

نتایج یکی از این مطالعات نشان می دهد که گنجاندن آووکادو در یک رژیم گیاهخواری کم‌ چرب، می تواند به کاهش میزان کلسترول منجر شود.

هرچند که نتایج این آزمایشات و مطالعات چشمگیر هستند، اما متأسفانه جامعه آماری تمام این مطالعات انسانی شامل 13 تا 37 نفر بیشتر نیست و در یک دوره‌ کوتاه  1 تا 4 فته ا صورت گرفته است.

6. افرادی که آووکادو مصرف می‌کنند، سالم‌تر می مانند.

در مطالعه ای که با هدف بررسی عادات غذایی و سلامت افراد  صورت گرفت، داده‌های مربوط به 17,567 شرکت‌ کننده در ایالات‌متحده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و مشخص شد که مصرف‌ کنندگان آووکادو بسیار سالم‌تر از عده ای بودند که از آووکادو در رژیم روزانه خود استفاده نمی‌کردند.

این افراد، مواد مغذی بیشتری دریافت کرده بودند و احتمال ابتلایشان به سندروم متابولیک، تا 50 درصد کاهش یافته بود. سندروم متابولیک، گروهی از علائم است که در واقع عامل خطر عمده‌ بیماری  هایقلبی و دیابت می باشند.

افرادی که به ‌طور منظم آووکادو مصرف می کنند، قادر خواهند بود که وزن خود را کاهش دهند، شاخص توده بدنی (ام بی آی) خود را پایین بیاورند و چربی های شکمی را نیز کاهش دهند. همچنین کلسترول مفید (HDL) آنها نیز بالاتر بود.

7. چربی موجود در آووکادو باعث جذب بهتر مواد مغذی از غذاهای گیاهی می شود.

زمانی که از مواد مغذی حرف می زنیم، تنها مقدار کلی این مواد نیست که اهمیت دارد، بلکه جذب مواد مغذی مصرفی نیز به‌همان اندازه مهم است.

بدن شما باید بتواند این مواد را جذب، در دستگاه گوارش هضم و برای استفاده به سایر اندام‌های بدن بفرستد.

برخی از این مواد مغذی، محلول در چربی هستند؛ یعنی برای جذب بهتر، باید با چربی ترکیب شوند که عبارت‌اند؛ مثل ویتامین های  A، D ، E وK  به ‌همراه آنتی‌اکسیدان‌هایی مثل کاروتنوئیدها (carotenoids).

مطالعه ای در این زمینه نشان داد که افزودن آووکادو یا روغن آووکادو به سالاد، می‌تواند میزان جذب آنتی‌اکسیدان‌ها را 2.6  تا 15 برابر افزایش دهد.

بنابراین این میوه نه ‌تنها بسیار مغذی است، بلکه می‌تواند ارزش غذایی سایر مواد گیاهی مصرفی شما را نیز به‌ طرز چشمگیر افزایش دهد.

از این رو، بهتر است هنگام مصرف سبزیجات همیشه از یک منبع چربی سالم نیز استفاده کنید. بدون وجود چربی سالم، بسیاری از مواد مغذی گیاهی هدر خواهند رفت.

8. سرشار از آنتی‌اکسیدان‌های قوی محافظ چشم است.

جهت مشاهده انواع دستگاه سی پپ کلیک کنید

آووکادو، نه ‌تنها جذب آنتی‌ اکسیدان از سایر مواد غذایی را افزایش می‌دهد، بلکه خود نیز از جمله خوراکی‌های سرشار از آنتی‌اکسیدان است. این آنتی‌اکسیدان‌ها شامل کاروتنوئیدهایی به‌ نام لوتئین (lutein) و زاکسانتین (zeaxanthin) هستند که برای سلامت چشم بسیار ضروری می باشند.

مطالعات نشان می‌دهند که این مواد مغذی با کاهش شدید خطر ابتلا به آب مروارید و دژنراتیو ماکولا (نوعی بیماری چشمی) در ارتباط هستند. هر دوی این بیماری‌ها در سالمندان شایع تر اند.

بنابراین مصرف آووکادو در طولانی ‌مدت و طی سالیان نیز می تواند برای سلامت چشم‌ها مفید باشد.

9. کمک به پیشگیری از سرطان

شواهد محدودی وجود دارد که نشان می دهد آووکادو در پیشگیری از سرطانیا درمان آن نیز می تواند مفید باشد.

مطالعه ای در این زمینه نشان داد که آووکادو می‌تواند به کاهش عوارض جانبی شیمی‌ درمانی در لنفوسیت‌های انسانی کمک کند.

همچنین عصاره‌ی آووکادو نیز مانع از رشد سلول‌های سرطان پروستات  می‌شود.

با‌این‌حال، باید به خاطر داشت که این مطالعات در سلول‌های مجزا صورت گرفته اند و واقعا اثبات نمی‌کنند که در بدن یک انسان زنده چه اتفاقی می‌افتد.

10. عصاره‌ی آووکادو برای کمک به کاهش علائم آرتریت

آرتریت، مشکلی شایع در کشورهای غربی است. این بیماری انواع مختلف دارد که اغلب مزمن هستند و مشکلاتی برای تمام عمر ایجاد می کنند.

مطالعات متعدد نشان می دهند که عصاره‌ آووکادو و روغن سویا که مخلوط غیرصابونی آووکادو و سویا نامیده می‌شود، می‌تواند باعث کاهش علائم استئوآرتریت شوند که به آرتروز نیز معروف است.

اما در مورد این که آیا خود آووکادو نیز دارای چنین اثری است یا این خاصیت فقط مختص عصاره‌ آن است، موضوعی است که هنوز مورد بررسی است.

جهت مشاهده انواع تخت ژنیکولوژی کلیک کنید

11.  خوردن آووکادو می‌تواند به کاهش وزن شما کمک کند

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد آووکادو، یک ماده‌ غذایی مفید برای کاهش وزن است.

افراد شرکت کننده در یک مطالعه که به دو گروه تقسیم شدند. به یک گروه وعده‌غذایی حاوی آووکادو و به گروه دیگر، وعده ای مشابه اما بدون آووکادو داده شد. سپس از آنها تعدادی سؤال در مورد حس گرسنگی و سیری ‌شان پرسیده شد. افرادی که آووکادو خورده بودند، ۲۳ درصد بیشتر احساس سیری می کردند. و تمایل آنها به خوردن غذا طی 5 ساعت آینده، 28 درصد کمتر بود.

اگر بتوانید برای طولانی مدت آووکادو را در رژیم غذایی روزانه تان جای دهید،  به شما کمک کند تا به‌ طور طبیعی کالری کمتری مصرف کنید و راحت‌ تر به یک رژیم غذایی سالم پایبند بمانید.

از آنجا که آووکادو چنان که گفتیم سرشار از فیبر و دارای کربوهیدرات بسیار کم است، می تواند در یک رژیم غذایی سالم باعث کاهش وزن شود.

12. آواکادو میوه ای لذیذ است و به راحتی می توان آن را در رژیم غذایی روزانه جای داد.

این میوه، نه تنها خاصیت غذایی بالایی دارد و برای سلامتی بسیار مفید است، بلکه به دلیل طعم مطبوع و لذیذی که دارد، آن را می توان همراه به خیلی از غذاها یا دسرها نیز افزود.

این میوه دارای بافت چرب و خامه ای است و به خوبی با ترکیبات غذایی دیگر مخلوط می شود.

نمونه بسیار خوب این موارد گواکامولی است که از غذاهای سنتی مکزیک می باشد (و همراه با خمیر یا سس ساخته شده از آواکادوی له شده، نمک، لیمو و ادویه جات مصرف می شود).

این میوه را باید به صورت کاملا رسیده مصرف کرد و زمانی که چیره می شود، باید به صورت تازه مصرف شود زیرا اگر کهنه شود، رنگ ان قهوه ای و اکسیده می شود. اما با افزودن آبلیمو به آن می توانید فرایند خراب شدن آن را به تاخیر بیاندازید.

منبع: خواص شگفت انگیز آووکادو

راه های تشخیص، درمان و علائم رینیت غیر آلرژیک

رینیت غیر آلرژیک چیست؟ رینیت (التهاب مخاط بینی) غیر آلرژیک شامل عطسه کردن و آبریزش بینی بدون هیچ دلیل مشخصی است. علائم رینیت غیر آلرژیک شبیه علائم رینیت آلرژیک یا تب یونجه هستند (از جمله تب) اما هیچ نشانه ای از عکس العمل آلرژی دیده نمی شود. در این مقاله از بخش بیماری های دکتر سلام به شما خواهیم گفت که رینیت غیر آلرژیک می تواند کودکان و بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد اما بیشتر در سنین بالاتر از ۲۰ سالگی خود را نشان می دهد. محرک هایی که سبب به وجود آمدن رینیت غیر آلرژیک می شوند شامل علائمی مثل بوهای خاص یا محرک های موجود در هوا، تغییرات در آب و هوا، برخی از داروها، برخی از مواد غذایی خاص و برخی اختلالات مزمن هستند.

علائم رینیت غیر آلرژیک

رینیت غیر آلرژیک همراه با علائمی اتفاق می افتد که شبیه به علائم آلرژی بینی و تب هستند اما به نظر می رسد که دلیل مشخصی نداشته باشند. علائم رینیت غیر آلرژیک شامل این مواردند:

• آبریزش از عقب بینی
• آبریزش بینی
• عطسه
• درد در بینی

علائم رینیت غیر آلرژیک در بزرگسالی خود را نشان می دهند و معمولا بیش از یک سال دوام دارند. برخلاف رینیت آلرژیک، رینیت غیر آلرژیک سیستم ایمنی بدن را در درگیر نمی کند. حدود  ۵۸ میلیون فرد در آمریکا دچار رینیت آلرژیک هستند. به علاوه ۱۹ میلیون نفر هم دچار رینیت غیر آلرژیک هستند. رینیت غیر آلرژیک می تواند به اندازه رینیت آلرژیک سخت و دشوار باشد. علاوه بر این می تواند علائمی نظیر موارد زیر را نیز داشته باشد:

• سینوزیت، که به معنی التهاب و ورم در بافت های سینوس است.
• اختلال در عملکرد شیپور استاش. گوش میانی به وسیله لوله باریکی که شیپور یا لوله استاش نامیده می‌شود به پشت بینی متصل شده‌ است.
• عفونت مزمن گوش که به آن عفونت گوش میانی هم گویند.
• از دست دادن بویایی یا آنوسمیا
• تنگی نفس
• وقفه تنفسی در خواب یا آپنه خواب

انواع رینیت غیر آلرژیک

هر دو نوع رینیت می توانند سبب بروز این اختلالات شوند:

• کاهش عملکرد در محیط کار
• بالا رفتن نیاز مراجعه به پزشک
• عوارض جانبی درمان این اختلالات شامل خواب آلودگی، خون دماغ شدن و خشک شدن بینی هستند.

از آن جایی که دو نوع رینیت به هم شباهت دارند برای تشخیص آن ها از هم، انجام آزمایش حساسیت و تست خون ضروری است.

رینیت عفونی:

رینیت عفونی یا رینیت ویروسی بر اثر عفونتی مثل سرما خوردگی ساده یا آنفولانزا به وجود می آید. در این شرایط پس از حمله ویروس، جدار بینی و گلو ملتهب می شوند. التهاب روی تولید مخاط تاثیر می گذارد که این امر سبب عطسه و آبریزش بینی می شود.

رینیت وازوموتور:

رینیت وازوموتور هنگامی اتفاق می افتد که رگ های خونی در بینی خیلی حساس می شوند و نوعی کنترل عصب غیر طبیعی عروق خونی در بینی به وجود بیاید. این امر سبب بروز التهاب می گردد. به طور کلی انبساط و انقباض رگ های خونی در بینی به کنترل جریان مخاط کمک می کنند. اگر رگ های خونی بیش از حد حساس باشند، برخی از محرک های محیطی باعث می شوند که این رگ ها بیش از حد بزرگ شوند. همین امر سبب تولید بیش از حد مخاط درون بینی می شود. به طور کلی این محرک ها شامل بوی برخی از عطرها، بوی رنگ، دود، تغییرات رطوبت، کاهش دما، مصرف الکل، مواد غذایی ادویه دار و فشار ذهنی هستند.

خصوصیات رینیت وازوموتور

رینیت وازوموتور نوعی از رینیت مزمن است که شامل عطسه، آبریزش بینی و انقباض رگ های خونی غشای مخاطی بینی است. آلودگی های هوا، گرد و غبار، کپک و فضولات حیوانی هم می توانند سبب بروز رینیت وازوموتور شوند با این که ممکن است فرد واقعا به این چیزها آلرژی نداشته باشد. افرادی که دچار رینیت وازوموتور هستند به طور غیر طبیعی به محرک ها حساسند، حتی اگر به میزان پایین در معرض آن ها قرار بگیرند. به نظر می رسد که رینیت وازوموتور پاسخ افراطی بینی به محرک ها است.

افرادی که دچار رینیت وازوموتور هستند به دو گروه اساسی تقسیم می شوند:

افرادی که مدام آبریزش بینی دارند و افرادی که دچار انسداد جریان هوا و انقباض بینی می شوند و علائم آبریزش بینی در آن ها بسیار جزئی است. از این دسته، افرادی که مدام آبریزش بینی دارند (رینیت کولینرژیک) دچار افزایش ترشحات کولینرژیک می شوند و مصرف آتروپین میزان این ترشحات را به طرز چشمگیری کاهش می دهد. باید بدانید که رینیت وازوموتور پاسخی به ناخالصی و آلودگی های مختلف هوا است و با رینیت آلرژیک متفاوت است. رینیت آلرژیک شامل آلرژی به آلودگی، گرد و غبار، کپک و فضولات حیوانی است.

نکات اساسی درباره رینیت غیر آلرژیک وازوموتور

گاهی افرادی که دچار رینیت وازوموتور می شوند هیچ سابقه ای از آلرژی نداشته اند. معمولا هیچ عفونتی باعث بروز علائم این اختلال نمی شود. معمولا افرادی که دچار این اختلال می شوند سن بالاتری از افرادی که دچار تب یونجه هستند، دارند. رینیت وازوموتور می تواند با تغییرات دما و رطوبت خود را نشان دهد. بیماران علائمی مثل سردرد در قسمت جلوی سر، احتقان و آبریزش بینی از خود نشان می دهند و اغلب هیچ علائمی از خارش در آن ها دیده نمی شود. خیلی از بیماران عقیده دارند که بعد از خوردن مواد غذایی ادویه دار دچار آبریزش بینی و احتقان می شوند.

محرک های رینیت غیر آلرژیک وازوموتور

برخی از عوامل محرک بروز رینیت وازوموتور شامل موارد زیر هستند:

• تغییرات دمای هوا، تغییرات فشار هوا و آلودگی هوا
• برخی از عطرها، بوی غذاهای پختنی، بوی دود
• غذاهای ادویه دار
• مصرف الکل
• برخی از داروها مثل قرص های فشار خون
• استرس (احساسی یا فیزیکی)

رینیت آتروفیک:

جهت مشاهده انواع صندلی گردان کلیک کنید

رینیت آتروفیک هنگامی اتفاق می افتد که غشای درونی بینی (بافت توربینیت) تنگ تر و سفت تر می شود و سبب می شود که مجرای بینی عریض تر و خشک تر شود. منظور از بافت توربینیت بافتی است که سه برآمدگی استخوانی درون بینی را می پوشاند. این بافت به مرطوب نگه داشتن درون بینی، محافظت در برابر باکتری و تنظیم فشار هوا هنگام تنفس کمک می کند. علاوه بر این عصب هایی دارد که در حس بویایی نقش دارند. وقتی بافت توربینیت تنگ تر شود، باکتری ها به آسانی می توانند درون حفره بینی رشد کنند. بنابراین از دست دادن بافت توربینیت با بالا رفتن احتمال عفونت در ارتباط است. در رینیت آتروفیک، پوسته هایی درون بینی شکل می گیرند که ممکن است بوی بدی داشته باشند. اگر کسی بخواهد این پوسته ها را بردارد باعث خونریزی می شوند. از دست دادن بافت توربینیت با بالا رفتن سن اتفاق می افتد. علاوه بر این عفونت و جراحی بینی هم می توانند سبب از دست دادن بافت توربینیت شوند. معمولا رینیت آتروفیک در افرادی اتفاق می افتد که چندین جراحی بینی داشته اند. اما گاهی در اثر یک جراحی این بافت از دست می رود.

دسته بندی فرعی رینیت غیر آلرژیک

رینیت غیر آلرژیک چشایی:

نوعی از رینیت وازوموتور است که هنگام خوردن یا آشامیدن، فرد به طور مداوم دچار آبریزش بینی می شود. این نوع رینیت با مصرف ایپراتروپیوم (آتروونت) قبل از غذا خوردن، متوقف می شود.

رینیت وازوموتور حساسیتی و سوزشی:

در برخی از بیماران علائم رینیت وازوموتور حاد با قرار گرفتن در برابر محرک هایی مثل بوهای قوی، بوی سیگار، آلودگی های هوا یا عطرها به وجود می آیند. وقتی از این بیماران سوال بپرسید که چه محرکی سبب بروز رینیت در آن ها شده به آسانی می توانند آن را تشخیص دهند.

رینیت وازوموتور حساس به تغییرات آب و هوا یا دما:

در دسته دیگری از بیماران، تغییرات دما، رطوبت، فشار جوی و قرار گرفتن در برابر هوای سرد یا خشک می توانند سبب بروز علائم رینیت شوند. معمولا تشخیص این محرک ها کار آسانی نیست. گاهی این نوع از رینیت را با حساسیت فصلی اشتباه می گیرند چون معمولا در بهار و پاییز و با تغییر فصل اتفاق می افتد. باید بدانید که اسپری های استروئیدی برای درون بینی برای برطرف کردن این نوع رینیت کارساز نیستند. برخی از محرک هایی مثل دود سیگار، مواد مخدر و بوی عطر را می توان حذف کرد اما دوری از محرک هایی مثل تغییرات آب و هوا ممکن نیست.

داروهای تحریک کننده رینیت غیر آلرژیک

داروهای مختلفی هستند که سبب بروز رینیت حاد یا مزمن می شوند. داروهای محرک رینیت به دسته های مختلفی تقسیم می شوند:

داروهای مربوط به التهاب:

آسپرین و سایر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی سبب بالا رفتن ریسک التهاب می شوند و در نتیجه باعث بروز رینیت شدید و علائم تنگی نفس می شوند. تا حد امکان از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی و آسپرین استفاده نکنید.

داروهای مربوط به نوروژنیک:

شامل داروهای آگونیست آلفا (کلونیدین) و داروهای آنتاگونیست (پرازوسین) هستند. علاوه بر این داروهای متسع کننده عروق که شامل مهار کننده های ۵ فسفودی استراز مثل سیلدنافیل (ویاگرا) هستند می توانند سبب بروز علائم رینیت حاد شوند.

مکانیسم های ناشناخته:

داروهای دیگری هم هستند که می توانند از طریق مکانیسم های ناشناخته سبب بروز رینیت شوند. این داروها شامل داروهای مهار کننده بتا، مهار کننده آنزیم تبدیل ‌کننده آنژیوتانسین، مسدود کننده کانال کلسیم، قرص ضد بارداری و گاباپنتین (نورونتین) هستند. در صورتی که مشکوک به داشتن رینیت هستید مصرف این داروها را قطع کنید.

رینیت غیر آلرژیک دارویی (رینیت به وجود آمده در اثر مصرف دارو)

رینیت دارویی به علت استفاده بیش از حد از برخی از داروها ایجاد می شود. این رینیت می تواند در اثر مصرف داروهای خوردنی و تزریقی یا در اثر استفاده از اسپری های بینی ایجاد شود. رینیت ایجاد شده در اثر مصرف بیش از حد از اسپری بینی را رینیت مدیکامنتوزا (رینیت برگشتی) گویند. برای متوقف کردن چرخه برگشت رینیت ۵ الی ۷ روز باید از استروئید استفاده کرد.

رینیت غیر آلرژیک عفونی

یکی از اصلی ترین دلایل رینیت حاد، عفونت سیستم تنفسی است. عفونت سیستم تنفسی فوقانی معمولا با ترشحات غلیظ بینی، عطسه و انسداد بینی همراه است. این حالات معمولا بین ۷ تا ۱۰ روز طول می کشند اما گاهی تا سه هفته ادامه دارند. علاوه بر این سینوزیت باکتریایی حاد هم می تواند در کمتر از ۲ درصد از بیماران ایجاد شود که علائم آن می توانند شامل احتقان مداوم بینی، مخاط بی رنگ، درد در ناحیه صورت، سرفه و گاهی تب باشند. هنگامی که رینیت با سینوزیت همراه باشد به آن رینوسینوزیت گویند. رینوسینوزیت مزمن سندرمی است که همراه با التهاب مخاط سینوس است و می تواند دلایل گوناگونی داشته باشد. رینوسینوزیت می تواند بیش از ۱۲ هفته ادامه داشته باشد. این اختلال را با سی تی اسکن تشخیص می دهند. درمان این اختلال می تواند شامل ۳ هفته مصرف آنتی بیوتیک، مصرف کوتاه استروئید دهانی و مصرف روزانه اسپری استروئید بینی باشد. بسیاری از بیماران می توانند توسط پزشک عمومی درمان شوند اما گاهی نیاز است که بیماران نزد متخصص گوش، حلق و بینی، متخصص آلرژیست و ایمونولوژیست فرستاده شوند.

دلایل رینیت غیر آلرژیک

جهت مشاهده انواع ترالی مانیتورینگ کلیک کنید

رینیت غیر آلرژیک معمولا هنگامی اتفاق می افتد که درون بینی متورم و ملتهب می شود. این التهاب و تورم به خاطر ورم رگ های خونی و مایعاتی است که در بافت های بینی شکل گرفته اند. این ورم مجرای بینی را مسدود می کند و غدد مخاطی درون بینی را تحریک می کند و گاهی سبب آبریزش بینی می شود. برخی از دلایل رینیت غیر آلرژیک شامل این مواردند:

• عفونت
• محرک های محیطی
• دارو و واکنش دارویی
• استفاده بیش از حد از داروی ضد احتقان بینی
• عدم توازن هورمونی
• آسیب به بافت بینی

عفونت:

همان طور که قبلا هم گفته شد گاهی رینیت به علت عفونت بینی و گلو اتفاق می افتد. این عفونت معمولا ویروسی است (مثل سرما خوردگی) اما می تواند باکتریایی یا قارچی هم باشد.

استفاده بیش از حد از داروی ضد احتقان بینی:

استفاده از اسپری ضد احتقان بینی در کاهش ورم رگ های خونی در بینی نقشی اساسی دارد اما اگر از این دارو بیش از حد استفاده کنید می تواند نتیجه برعکس داشته باشد و سبب ورم دوباره رگ های بینی شود. اگر فکر می کنید استفاده زیاد از اسپری ضد احتقان در درمان سریع تر سودمند است باید به شما بگوییم که استفاده بیش از حد از این اسپری تنها مشکل را بدتر می کند.

عدم توازن هورمونی:

هورمون ها نقشی اساسی در بزرگ شدن رگ های خونی بینی دارند و می توانند سبب بروز رینیت شوند. رینیت غیر آلرژیک هم می تواند به علت تغییرات هورمونی ایجاد شده توسط این موارد اتفاق بیفتد:

• بارداری
• بلوغ
• مصرف داروهای مربوط به هورمون مثل هورمون درمانی یائسگی یا داروهای پیشگیری از بارداری

اختلالاتی هستند که سبب عدم توازن هورمونی و بروز رینیت می شوند، از جمله آن ها می توان به کم کاری غده تیروئید اشاره کرد. برخی از عواملی که احتمال بروز رینیت غیر آلرژیک را افزایش می دهند شامل این مواردند:

• قرار گرفتن در برابر محرک های نامبرده
• سن بالاتر از ۲۰، بر خلاف رینیت آلرژیک که معمولا در کودکی اتفاق می افتد، رینیت غیر آلرژیک معمولا بعد از ۲۰ سالگی اتفاق می افتد.
• از آن جایی که تغییرات هورمونی در زنان بیش از مردان اتفاق می افتند و احتقان بینی در بارداری و قاعدگی شدیدتر می شوند، احتمال بروز رینیت در زنان بالاتر می رود.
• قرار گرفتن در برابر بوها به طور دائم، در برخی موارد اگر شغل فرد به نحوی باشد که به طور مداوم در برابر بوهای مختلف قرار بگیرد احتمال بروز رینیت غیر آلرژیک در او بالا می رود.

عوارض رینیت غیر آلرژیک

عوارض رینیت غیر آلرژیک شامل این مواردند:

پولیپ بینی:

جهت مشاهده انواع پالس اکسی متر کلیک کنید

پولیپ بینی توموری غیر سرطانی است که از غشاء مخاطی بینی و سینوس‌ ها به‌ طور غیر طبیعی رشد می کند. پولیپ های کوچک معمولا مشکل ساز نمی شوند اما پولیپ های بزرگ تر می توانند راه بینی را مسدود کنند و سبب بروز مشکلات تنفسی شوند.

سینوزیت:

احتقان طولانی مدت بینی به علت رینیت غیر آلرژیک احتمال عفونت، التهاب غشاء سینوس ها و سینوزیت را بالا می برد.

عفونت گوش میانی:

افزایش مایعات و احتقان بینی سبب عفونت گوش میانی می شوند.

کاهش عملکرد روزانه:

رینیت غیر آلرژیک عملکرد فرد در مدرسه و محیط کار را پایین می آورد.

بیشتر بدانید: رینیت آلرژیک/ عامل اصلی آلرژی در فرش منزلتان!

درمان رینیت غیر آلرژیک

درمان رینیت غیر آلرژیک به این بستگی دارد که رینیت تا چه میزان شما را اذیت می کند. در موارد خفیف این اختلال، درمان خانگی و دوری از محرک ها کافی است. اما در موارد شدیدتر باید از برخی داروهای خاص مثل این موارد استفاده کرد:

اسپری بینی آب نمک:

می توانید این اسپری را بدون تجویز پزشک هم تهیه کنید. یا می توانید از محلول شستشوی آب نمک خانگی استفاده کنید تا به نرم کردن غشای مخاطی بینی کمک کنید.

اسپری بینی کورتیکواستروئید:

اگر حتی با مصرف داروی ضد احتقان و آنتی هیستامین هم هیچ تغییری در علائمتان ایجاد نشد ممکن است که پزشک اسپری بینی کورتیکواستروئید از جمله فلوتیکازون (فلوناز)، تریامسینولون (نازوکورت) را تجویز کند. داروهای کورتیکواستروئید به پیشگیری و درمان التهاب ناشی از رینیت غیر آلرژیک کمک می کنند. عوارض جانبی این داروها شامل خشکی بینی، خونریزی از بینی، سردرد و خشکی گلو هستند.

اسپری های بینی آنتی هیستامین:

می توانید از اسپری های بینی آنتی هیستامین از جمله آزلاستین و اولوپاتادین هیدروکلراید استفاده کنید. معمولا مصرف دهانی آنتی هیستامین به درمان رینیت غیر آلرژیک کمکی نمی کند اما مصرف اسپری بینی که حاوی آنتی هیستامین باشد به کاهش علائم رینیت غیر آلرژیک کمک می کند.

اسپری آنتی کولینرژیک:

ایپراتروپیوم (آتروونت) معمولا در درمان آسم استفاده می شود. اکنون هم فرم اسپری آن در دسترس است و می توان از آن برای آبریزش بینی و رینیت غیر آلرژیک استفاده کرد. عوارض جانبی این دارو شامل خونریزی از بینی و خشکی درون بینی هستند.

داروی ضد احتقان:

این دارو هم به صورت تجویزی و هم بدون تجویز پزشک در دسترس است. مثال هایی از این دارو شامل این موارد هستند: داروهای حاوی سودوافدرین (سودافد) و فنیل افرین (نئوسینفرین). این داروها به باریک کردن رگ ها و کاهش احتقان بینی کمک می کنند. عوارض جانبی احتمالی این دارو شامل فشار خون بالا، بالا رفتن ضربان قلب و بی قراری هستند.

آنتی هیستامین های بدون تجویز پزشک شامل دیفن هیدرامین (بنادریل)، ستیریزین (زیرتک)، فکسوفنادین (آلگرا) و لوراتادین (کلاریتیدین) هستند و بیشتر از این که برای رینیت غیر آلرژیک استفاده شوند برای رینیت آلرژیک استفاده می شوند. در برخی موارد از جراحی برای درمان مشکلاتی مثل انحراف سپتوم بینی یا پولیپ بینی استفاده می کنند.

شیوه زندگی و درمان های خانگی رینیت غیر آلرژیک

برای رهایی از علائم رینیت غیر آلرژیک این نکات را رعایت کنید:

جهت مشاهده انواع مانیتورینگ علائم حیاتی کلیک کنید

شستن مجرای بینی:

برای مثال می توانید از محلول آب نمک برای شستن و پاکسازی مجرای بینی خود استفاده کنید. این کار باعث می شود که محرک ها نتوانند روی بینی شما تاثیر بگذارند. اگر از این محلول به طور روزانه استفاده شود می تواند در درمان رینیت غیر آلرژیک موثر باشد. برای پیشگیری از عفونت می توانید از آب مقطر و استریل که قبلا جوشانده شده و سرد شده برای شستشوی بینی استفاده کنید.

مرطوب کردن:

اگر دمای اتاق یا دفتر کارتان خشک است، یک مرطوب کننده هوا در محیط کار یا کنار تخت خواب تان قرار دهید. مرطوب کننده را به طور مرتب طبق دستورالعمل مصرف کننده تمیز کنید. می توانید از بخور آب گرم هم استفاده کنید.

نوشیدن مایعات:

نوشیدن مایعاتی مثل آب، آبمیوه و چای بدون کافئین می تواند سودمند باشد. از مصرف نوشیدنی های کافئین دار بپرهیزید.

داروهای دیگر برای درمان رینیت غیر آلرژیک

برخی از مطالعات نشان داده اند که استفاده مکرر از کپسایسین یا کاپسی ‌سین (که در فلفل تند یافت می شود) در درون بینی می تواند به کاهش احتقان کمک کند. این درمان را گاهی باید چند بار در روز تکرار کرد و آثار درمان تا ۳۶ هفته دوام دارند. اما در این زمینه به مطالعات بیشتری نیاز است.

پیشگیری از رینیت غیر آلرژیک

هنوز هیچ روش قطعی برای پیشگیری از رینیت غیر آلرژیک وجود ندارد اما در کسانی که ماهی چرب و چربی های غیر اشباع مصرف می کنند احتمال بروز رینیت آلرژیک و غیر آلرژیک پایین می آید. بهتر است حداقل هفته ای یک بار شاه ماهی، ماهی سالمون و ماهی خال خالی یا اسقومری مصرف کنید. اگر در حال حاضر دچار رینیت غیر آلرژیک هستید با رعایت برخی نکات می توانید علائم آن را کاهش دهید:

از محرک ها دوری کنید:

اگر تشخیص داده اید که چه چیزی سبب بروز علائم رینیت در شما می شود با دوری از آن ها می توانید سبب ایجاد تفاوت چشمگیری شوید.

از مصرف زیاد داروی ضد احتقان بپرهیزید:

همان طور که گفته شد مصرف زیاد این داروها نتیجه عکس دارد.

درمانی را برگزینید که جواب دهد:

اگر درمانی که انتخاب کردید جواب نمی دهد به پزشک مراجعه کنید. پزشک در کاهش و کنترل علائم نقشی اساسی ایفا می کند.

آماده شدن برای ملاقات با پزشک برای درمان رینیت غیر آلرژیک

در اینجا به مواردی اشاره می کنیم که به شما برای آمادگی جهت ملاقات با پزشکتان کمک خواهند کرد.

کارهایی که باید انجام دهید:

• پیش از ملاقات با پزشک، در مورد کارهایی که باید از قبل انجام دهید سوال کنید (مانند قطع مصرف دارو)
• همه علائمی که تجربه کرده اید را یادداشت کنید، حتی اگر بی ربط به دلیل مراجعه تان به نظر برسند.
• اطلاعات شخصی تان را یادداشت کنید، مواردی مانند تغییرات اخیر در زندگیتان یا استرس هایی که تجربه کرده اید.
• لیستی از همه داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
• لیستی از سوالاتی که می خواهید از پزشکتان بپرسید تهیه کنید.

آماده کردن این لیست به شما کمک می کند که از وقت خود بیشترین استفاده را ببرید. سوالات خود را به ترتیب از مهم ترین تا کم اهمیت ترین، یادداشت کنید. درمورد رینیت غیر آلرژیک، سوالات اساسی ای که می توانید از پزشک خود بپرسید شامل موارد زیر هستند:

• علت علائم من چه چیزی است؟
• چه آزمایشاتی باید انجام دهم؟
• وضعیت من موقت است یا طولانی مدت؟
• چه درمان هایی موجود هستند و شما کدام را به من پیشنهاد می دهید؟
• من مشکل سلامتی دیگری هم دارم. چگونه می توانم به بهترین شکل هر دوی این مشکلات را مدیریت کنم؟
• آیا جایگزین دیگری برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
• برای این که بیشتر در مورد مشکلم اطلاع پیدا کنم، چه سایت هایی را توصیه می کنید؟

همه سوالات تان را در زمان ملاقات بپرسید.

جهت مشاهده انواع تخت تک شکن کلیک کنید

هنگام ملاقات با پزشک

سوالاتی که ممکن است پزشکتان از شما بپرسد شامل موارد زیر است:

• آیا اخیرا سرماخوردگی یا بیماری دیگری داشته اید؟
• علائم شما از چه زمانی شروع شدند؟
• آیا علائم شما دائمی هستند یا گذرا؟
• شدت علائمتان چقدر است؟
• چه چیزی به بهبود علائم کمک می کند؟
• چه چیزی علائم شما را بدتر می کند؟
• برای کاهش علائم، چه داروهایی را امتحان کرده اید؟ آیا به کاهش علائم کمک کرده اند؟
• آیا علائم شما زمانی که غذاهای ادویه دار می خورید یا داروهایی خاص مصرف می کنید بدتر می شوند؟
• آیا شما معمولا در معرض دود، مواد شیمیایی یا دیگر آلاینده های هوا قرار دارید؟

منبع: رینیت غیر آلرژیک چیست؟ راه های تشخیص، درمان و علائم آن

بهترین راهکار برای مقابله با تنبلی

آیا نیاز به کمی تنبلی دارید؟ در این زمانه ی پر هیاهو شاید بسیاری از ما آرزو کنیم که کاش می توانستیم بعضی از روزها با فراغ خاطر از کارها و مسئولیت های متعددمان کناره گیری کرده و ساعاتی را به استراحت و بی خیالی بگذرانیم. با این که «تنبلی کردن» چندان مطلوب نیست، اما گاهی اوقات خیلی به آن نیاز داریم!

با این حال، اگر شما بیش از حد در انجام کارها، تنبلی یا اهمال کاری می کنید، این موضوع می تواند نشانه یک مشکل جدی باشد که باید برای برخورد با آن اقدام کنید.

بی علاقگی به شغلی که دارید، فهرستی بلند بالا از کارهای دشوار و کسل کننده ای که باید انجام دهید و یا حتی وجود کسالت یا بیماری، از جمله عواملی هستند که باعث می شوند اشتیاق و انگیزه لازم را برای انجام مسئولیت هایتان از دست بدهید.

در این مقاله به راهکارهایی می پردازیم که با کمک آنها می توانید در امور و حرفه خود موثرتر و کارآمدتر عمل کنید.

چگونه می توان به تنبلی غلبه کرد؟

در حقیقت پاسخِ این سوال که «دقیقا چگونه می توان به تنبلی پایان داد؟»، آنقدرها هم که انتظار دارید ساده و شسته رُفته نیست.

شاید برخی افراد بیشتر از سایرین تنبلی کنند. اما گاهی اوقات، انجام بعضی کارها حتی برای زرنگ ترین و مسئولیت شناس ترین آدم ها نیز دشوار به نظر می رسد و آنها را به سوی تنبلی سوق می دهد.

در اینجا توصیه هایی وجود دارد که به شما کمک می کند بتوانید به احساس تنبلی خود فایق آیید و در انجام وظابف خود موثرتر عمل کنید.

1. اهدافی برای خود تعیین کنید که قابل کنترل و قابل دسترس باشند.

داشتن اهداف ایده آلی و غیر واقع گرایانه، باعث می شود که انرژی تان تحلیل رود و آخر سر کم بیاورید. این که بگوییم شخصی کم آورده و به پایان خط رسیده و انرژی کافی برای رسیدن به اهداف خود ندارد، یک تشخیص دقیق آزمایشگاهی نیست، اما قطعاً روانشناسان حرفه ای می توانند بر اساس نشانه ها و علائم خاص دریابند که شما واقعا انرژی کم آورده اید و دارید تنبلی می کنید.

اگر در شغل و حرفه خود کم بیاورید، این امر باعث احساس خستگی، فرسودگی و از دست دادن علاقه و انگیره در شما می شود و در نهایت به دنبال راهی برای فرار می گردید.

جهت مشاهده انواع تجهیزات تخصصی ریه کلیک کنید

بنابراین سعی کنید اهداف کوچک تر و قابل دسترس تری برای خود تعیین کنید تا شما را به نقطه ای برسانند که انتظار داشتید به آنجا برسید، بدون این که در این مسیر انرژی بیش از حد از دست دهید، درمانده شوید یا هدفتان را نیمه تمام رها کنید.

2. از خودتان انتظار کامل و بی نقص بودن نداشته باشید.

کمال گرایی (پرفکشنیسم) این روزها نسبت به گذشته در افراد بیشتری دیده می شود و چنان که می دانید، این مشکل به لحاظ روانی یک زنگ خطر محسوب می شود.

بنا به مطالعه ای که در سال 2017 بر روی عده ای از دانشجویان صورت گرفته است، کمال گرایی از سال 1989 تا 2016 رو به افزایش بوده است.

تحقیقات نشان می دهد که اکنون دانشجویان در محیطی زندگی می کنند که نسبت به گذشته رقابتی تر است، انتظارات غیر واقعی تری در جامعه وجود دارد و علاوه بر این، والدین نیز نسبت به نسل های گذشته مضطرب تر به نظر می رسند و روی فرزندان خود کنترل بیشتری دارند.

این کمال گرایی رو به فزونی، باعث شده که افراد نسبت به خود و یکدیگر دیدِ انتقادی تری داشته باشند و همین موضوع منجر به اضطراب و افسردگی آنان شده است.

3.  نگاه منفی به خود نداشته باشید و نسبت به قابلیت هایتان مثبت نگرتر باشید.

نگرش منفی نسبت به خود، باعث می شود که در تمام جنبه های زندگی، تلاش هایتان از مسیر خود خارج شوند. این که به خودتان بگویید که تو یک آدم تنبل یا بی مسئولیت هستی، مسلما نوعی نگرش منفی نسبت به خود است.

می توانید با تمرین جملات تاکیدی مثبت، درون نگری بدبینانه خود را از بین برده و صدای منفی درونتان را خاموش کنید. مثلا می توانید به جای این که بگویید «هیچ راهی وجود ندارد که بتوانم این کار را انجام بدهم»، بگویید «تمام تلاشم را می کنم تا این کار را انجام بدهم».

4. برای انجام هر کاری، ابتدا برنامه ریزی کنید.

اگر با برنامه ریزی پیش بروید، قطعا کارها را بهتر انجام خواهید داد. اما به یاد داشته باشید که نسبت به مدت زمان لازم، میزان تلاش لازم و دیگر عوامل مورد نیاز برای تحقق هدفتان، کاملا واقع گرا باشید. شما به کمک برنامه ریزی، می توانید جهت و مسیر خود را تعیین کنید و طی این مسیر اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید که کمکتان می کند از موانع نترسید و جا نزنید.

5. از قدرت و توانمندی های خود استفاده کنید.

جهت مشاهده انواع تجهیزات تخصصی دندانپزشکی کلیک کنید

ابتدا میزان توانمندی و قابلیت های خود را بسنجید و سپس برای انجام امور مختلف برنامه ریزی کنید. برای رسیدن به موفقیت هر چه بیشتر، ازتوانمندی خود در تمام جنبه ها و جوانب امور استفاده کنید. تحقیقات نشان داده اند که تمرکز بر روی توانایی ها و میزان قدرتمندی، احتمال و میزان موفقیت را افزایش می دهد و باعث می شود که کارامد تر عمل کنید، حس مثبت تری داشه باشید و به طور موثر درگیر انجام کار شوید.

6. به دستاوردهایتان توجه کنید.

توجه به دستاوردها، به شما انگیزی بیشتری می دهد تا ثابت قدم به مسیر خود ادامه دهید. در مسیر تحقق اهدافتان، تمام کارهایی را که با موفقیت انجام داده اید یادداشت نمایید؛ چه در منزل و چه درمحل کار. این روش برای بالا بردن اعتماد به نفستا و مثبت نگری تان بسیار موثر است و به شما انرژی بیشتری برای ادامه مسیر می دهد.

7.  از دیگران کمک بگیرید.

بسیاری از افراد گمان می کنند که کمک گرفتن از دیگران نشانه ضعف است. اما گاهی اوقات بدون کمک گرفتن از دیگران هم شانس شکست خود را افزایش می دهید. بر اساس نتیجه ی مطالعه ای که در سال 2018 صورت گرفته است، افرادی که در محیط کار به هیچ وجه از همکاران خود کمک نمی گیرند، از شغل خود نارضایتی بیشتری دارند و میزان موفقیتشان هم کمتر است. همچنین این افراد در نظر کارفرماهایشان نیز چندان مطلوب و کارامد نیستند.

بنابراین، مشارکت با دیگران در کارها باعث می شود که از افراد دیگر نیز ایده و انگیزه بگیرید و شانس موفقیت تان افزایش یابد.

8.  از گیجی و حواس پرتی اجتناب کنید.

همه ما زمانی که در حال انجام کاری هستیم که اشتیاق کافی نسبت به آن نداریم، ممکن است ناخوداگاه حواسمان را به کار دیگری پرت کنی، مثل چرخیدن در فضای مجازی یا هر کار دیگری.

برای اجتناب از این موضوع، باید تمام عوامل حواس پرتی را از خود دور کنید. یعنی مکان ساکت و خلوتی برای کار کردن یا درس خواندن پیدا کنید.

9.  کارهای خسته کننده را به سرگرمی تبدیل کنید.

ما معمولا از انجام کارهای خسته کننده و حوصله سر بر اجتناب می کنیم و انجام آنها را تا می توانیم به تعویق می اندازیم. مثلا نظافت خانه و شستن حمام و توالت، کار لذت بخش و جذابی نیست، اما شما می توانید حین انجام این قبیل کارهای اجباری، موسیقی یا پادکست مورد علاقه تان را گوش کنید و یا از نرم افزارهایی استفاده کنید که حین انجام کار کالری هایی را که از دست می دهید محاسبه می کنند.

10. به خودتان پاداش بدهید.

جهت مشاهده انواع پمپ سرم کلیک کنید

به پایان رساندن کارها، خود نوعی پاداش است. اما گرفتن پاداش بیرونی نیز برای بعضی افراد به عنوان انگیزه عمل می کند. در این صورت می توانید، هنگام انجام کار به پاداشی فکر کنید که اگر آن کار را با موفقیت به پایان برسانید، دریافت خواهید کرد. مثلا گرفتن ترفیع در شغلی که دارید می تواند یک پاداش باشد. همچنین می توانید برای خودتان یک جایزه در نظر بگیرید و اگر پروژه ای را به نحو احسن به انجام رساندید، یک ممانی ترتیب دهید یا با دوستانتان برای شام بیرون بروید.

با تغییر سبک زندگی، به جنگ تنبلی بروید.

وقتی از پایان دادن به تنبلی صحبت می کنیم، ایجاد تغییرات سالم و مثبت می تواند بهترین رویکرد باشد.

1. مصرف پروتئین بالا

آیا واقعا مایل هستید که به احساس رخوت و تنبلی خود خاتمه دهید؟ مواد غذایی دارای پروتئین بالا (از جمله موارد زیر)، انرژی شما را افزایش داده و قند خونتان را ثابت نگه می دارند. در نتیجه کمتر احساس کسالت، خستگی و تنبلی خواهید داشت.

• ماست یونانی
• بادام
• تخم مرغ
• ماهی تونا

2. از خوراکی های چرب و شیرین اجتناب کنید.

میزان کارامد و ثمربخش بودن افراد با تغذیه آنان ارتباط مستقیم دارد. از خوردن مواد غذایی دیرهضم که قند خونتان را افزایش می دهند، جداً خودداری کنید. چرا که انرژی تان را تحلیل می برند. موارد زیر از این جمله اند:

• مواد غذایی و نوشیدنی های شیرین (دارای شکر فراوان)
• کربو هیدرات های تصفیه شده مثل پاستا، ماکارونی یا نان های سفید
• الکل
• فست فود و غذاهای سرخ شده

3. ورزش کنید.

ورزش، علاوه بر فواید بی شمار دیگری که دارد، می تواند راه بسیار خوبی برای رهایی از تنبلی باشد. تنها چند دقیقه تمرین ورزشی، می تواند سطح انرژی شما را به میزان زیادی افزایش دهد، خلق و خویتان را بهبود بخشد، استرس، اضطراب و افسردگی تان را کاهش دهد که خود اضطراب و افسردگی چنان که می دانید باعث تحلیل انرژی و انگیزه می شود. حتی پیاده روی ساده یا دوچرخه سواری هم به شما نشاط بخشیده و احساس تنبلی را از بین می برد.

4. استراحت و خواب کافی داشته باشید.

برای این که شب ها خواب راحت تری داشته باشید، کارهای زیادی می توانید انجام دهید. مثلا قبل از خواب تلویزیون تماشا نکنید تا شب ها زودتر بخوابید و در طول شب بین هفت تا نُه ساعت خواب کامل داشته باشید. این باعث می شود که در طول روز سرحال باشید و نیاز به چرت زدن نداشته باشید.

5. استرس هایتان را کنترل کنید.

استرس انرژی شما را از بین می برد و باعث می شود هم به لحاظ روانی و هم از نظر جسمانی احساس خستگی و کسالت کنید. راهکارهایی برای مقابله با استرس وجود دارد که به شما در این زمینه کمک می کند. وقت گذراندن با عزیزانتان، دوش گرفتن یا بازی کردن با حیوان خانگی یا باغبانی کردن بعضی از این راهکارها هستند.

6. بیشتر آب بنوشید.

فواید نوشیدن آب بی شمار اند و بسیاری از این مزایا نیز به رفع تنبلی کمک می کنند. اگر آب مورد نیاز بدنتان حفظ شود، سطح انرژی تان افزایش می یابد و عملکرد مغزتان نیز بهبود می یابد. همچنین نوشیدن آب باعث می شود که عملکرد جسمی و فیزیکی تان نیز افزایش یابد. همچنین زمانی که احساس خواب آلودگی می کنید، نوشیدن چند جرعه آب می تواند چرتتان را بپراند.

7. سیگار را ترک کنید.

اکسیژن بیشتر و جریان خون بهتر،  باعث افزایش انرژی می شوند که همگی از مزایای ترک سیگار هستند. همچنین ترک سیگار سیستم ایمنی شما را نیز تقویت کرده و کیفیت روابط جنسی تان را بالا می برد و احتمال ابتلا به بسیاری ها را در شما از بین می برد.

ترک سیگار ممکن است کمی دشوار باشد. اما برای این اقدام می توانید از پزشک کمک بگیرید.

منبع: 17 راهکار موثر برای غلبه بر تنبلی

همه چیز درباره متعادل کردن چاکرا

شاید تابحال اسم چاکرا را نشنیده باشید ، اما باید بدانید که ، بسیاری از شرایط بدنی ما به تنظیم بودن چاکراهایمان ارتباط دارد. وقتی که چاکرا ها در حالت متعادل نباشند ، فرد دچار مشکلاتی مانند بی حوصلگی ، عصبانیت ، ناراحتی و … می شود.

چاکرا چیست؟

چاکراها (مراکز انرژی) مراکز هفتگانه قدرتند که در ستون فقرات در کالبد اثیری قرار دارند و در واقع رابط بین روح و جسم هستند. چاکرا کلمه ای سانسکریت و به معنای چرخ است. چاکراها مدام در حال چرخش هستند که به آنها نیروی حیات هم می گویند و از میان شبکه ای از مجراهای باریک به نام نادی در سراسر بدن جریان دارند. در حدود ۷۲۰۰۰ نادی در کالبد انسان وجوددارد. چاکراها روی نادی اصلی قرار دارند و در سرتاسر ستون فقرات امتداد دارند. چاکراها دوار هستند.

چاکراهای اصلی، اعضای حیاتی کالبد فیزیکی را کنترل می کنند و به آنها انرژی می دهند. چاکراهای اصلی مانند نیروگاهی هستند که اگر به خوبی کار نکنند، اعضای حیاتی ضعیف یا بیمار می شوند، زیرا برای درست کار کردن انرژی حیاتی کافی را ندارند. در شرق آنها را به نیلوفر آبی تشبیه کرده اند؛ دایره ای که گلبرگ ها احاطه اش کرده اند.

بدن ما شامل انرژی های مثبت و منفی است. سمت راست بدن حاوی انرژی مثبت و سمت چپ بدن حاوی انرژی منفی است. این انرژی ها بر مسیر چرخشی چاکراها نیز تاثیر می گذارند. به نظر می رسد هر چاکرا نام و رنگ به خصوصی نیز دارد که به طور مارپیچ از مرکز آن به سمت بیرون در حرکت است و به یکی از رنگ های رنگین کمان مربوط می شود. هزاران سال است که چاکراها در شرق شناخته شده و مورد استفاده قرار گرفته اند.

جهت مشاهده انواع استندینگ هایپر کلیک کنید

چاکرا چیست و به چه درد می خورد؟

هفت چاکرا

۱ چاکرای ریشه: در پایین ستون فقرات قرار دارد و رنگش قرمز است.

۲ چاکرای خارجی: در پشت و تقریبا پنج سانتیمتری زیر ناف قرار دارد و رنگ آن نارنجی است.

۳ چاکرا خورشیدی: چهار انگشت بالاتر از ناف است. به آن گوهر ناف می گویند و رنگش زرد است.

۴ چاکرا قلب: در مرکز سینه و در امتداد قلب قرار دارد و رنگ آن سبز است.

جهت مشاهده انواع کالسکه سی پی کلیک کنید

۵ چاکرا گلو: در سطح گلو قرار گرفته است و رنگ آن آبی است.

۶ چاکرا چشم سوم (پیشانی): در پیشانی و بین دو ابرو قرار دارد و به رنگ نیلی است.

۷ چاکرا فرق سر: در بالاترین قسمت سر قرار دارد و قوی ترین ارتعاشات انرژی بدن را زیر نظر دارد که رنگ آن بنفش است.

زمانی که مجرای چاکراها بسته شود و یا از حالت تعادل خارج شوند، منجر به بیماری می شود. سرکوب کردن هر نوع احساسات و عواطف و شوک عصبی و هر نوع ناراحتی و لطمه روحی باعث می شود که چاکراها، یعنی مراکز انرژی حیاتی از حالت تعادل خارج شوند. غم و غصه، عصبانیت، حسادت، خودخوری و رنجش، صدمه شدیدی به چاکراها می زند و آنها بسته می شوند. برای برقراری تعادل مجدد، باید فورا هر نوع احساس ناخوشایند خود را شناسایی و هر نوع انرژی منفی را رها کنید تا چاکراها بتوانند دوباره متعادل شوند.

چگونه چاکراها را متعادل کنیم

۱ چاکرای ریشه

این چاکرا انرژی حیات را تشکیل می دهد و فرد را سفت و محکم بر زمین نگه می دارد.

چاکرای سالم ریشه: از طریق این چاکرا احساس شادابی و انرژی می کنید. این چاکرا بر حس بویایی و قسمت های محکم بدن مانند دندان ها و استخوان ها و ناخن ها نظارت دارد.

پرکاری چاکرا: باعث می شود فرد سلطه جو، خودمحور و مادی گرا شود.

کم کاری چاکرا: در این صورت فرد احساس اضطراب و ناامنی می کند و مدام عصبی می شود.

علائم فیزیکی عدم توازن چاکرا: درد مفاصل، کمردرد، چاقی، یبوست و سیستم ایمنی ضعیف.

روش توازن چاکرای ریشه:

جهت مشاهده انواع دستگاه سی پپ کلیک کنید

هر نوع دلخوری که در گذشته بین شما و خانواده تان رخ داده است را حل کنید.

هر نوع شک و تردید و منفی بافی را از خودتان دور کرده و به مادیات کمتر توجه کنید.

سعی کنید بیشتر با مردم بجوشید و معاشرت کنید.

۲ چاکرای خاجی

این چاکرا نشان دهنده خلاقیت و توازن احساسی است.

چاکرای سالم خاجی: شما را خوشبین و امیدوار می کند و باعث می شود به راحتی با دیگران ارتباط برقرار کنید.

پرکاری چاکرا: بیش از حد احساساتی شده و خیلی سریع عاشق می شوید.

جهت مشاهده انواع صندلی سی پی CP کلیک کنید

کم کاری چاکرا: در لاک خودتان فرو می روید و در مورد همه چیز بی تفاوت می شوید.

علائم فیزیکی عدم توازن چاکرا: مشکلات مثانه، ناتوانی جنسی، کمردرد (در قسمت پایین کمر)؛ مشکلات روده بزرگ

روش توازن چاکرای خاجی:

باید خوشبین و امیدوار باشید و به دیگران خدمت کنید.

از عذاب وجدان و عصبانیت دست بردارید.

ترک کردن هر نوع عادت ناپسند مانند اعتیاد، سیگار کشیدن و از بین بردن هر نوع احساس منفی.

۳ چاکرای خورشیدی

جهت مشاهده انواع تخت بستری کلیک کنید

این چاکرا به عزت نفس و درک و فهم شخصی مربوط می شود. در سطوح احساسی ایجاد خوش بینی و خلاقیت می کند.

چاکرای سالم خورشیدی: فرد با اعتماد به نفسی هستید و هرگز احساس بطالت و بیهودگی نمی کنید.

پرکاری چاکرا: دچار خشم و حالات تهاجمی می شوید. زیاد با دوستانتان سر سازگاری نخواهید داشت.

کم کاری چاکرا: فردی منفی گرا می شوید و نمی توانید در هر موردی تصمیم بگیرید.

علائم فیزیکی عدم توازن: انرژی ندارید. همیشه خسته هستید. ممکن است به مشکلات کبدی و دردهای مفصلی دچار شوید.

روش توازن چاکرای خورشیدی:

۱ دست از حالات تهاجمی بردارید.

۲ دنبال دلایلی بگردید که چرا اینقدر خرده گیر و بیش از حد حساس شده اید.

۳ سعی کنید برای خودتان و دیگران احترام قائل شوید.

۴ چاکرای قلب

این چاکرا به عشق ورزیدن و محبوب شدن و ارتباط برقرار کردن مربوط می شود.

چاکرای سالم قلب: شما فردی با محبت، دلسوز و با شفقت هستید و دوستان بسیاری به سوی شما جذب می شوند.

پرکاری چاکرا: در عشق احساس مالکیت و طلبکاری می کنید و بداخلاق می شوید.

کم کاری چاکرا: به حال خود افساس می خورید؛ وحشت زده هستید. عذاب وجدان دارید و بی تفاوت می شوید.

علائم فیزیکی عدم توازن: فشار خون بالا، مشکلات تنفسی و قلبی، شانه درد، نفس تنگی و درد سینه.

روش توازن چاکرای قلب:

۱ سعی کنید احساسات سرکوب شده تان را بروز دهید.

۲ خودتان و دیگران را ببخشید.

۳ اگر ارتباطی به نفع شما نیست آن را تمام کنید. سعی کنید بر خودتان مسلط شده و با خودتان دوست و رفیق باشید.

۵ چاکرای گلو

جهت مشاهده انواع صندلی سی پی کلیک کنید

این چاکرا نقش مهمی در انتقال افکار و عقاید دارد.

چاکرای سالم گلو: از ابراز حقیقت ترسی ندارید. دوست دارید به حرف های دیگران گوش دهید و نظرات دیگران را قبول کنید.

پرکاری چاکرا: اصلا حرف گوش نمی کنید؛ چرا که مدام در حال حرف زدن هستید. با صدای خودتان تمام صداهای دیگر را خفه می کنید.

کم کاری چاکرا: از حقیقت گریزان هستید. در مواقعی که لازم باشد حرف دلتان را نمی زنید. خجالتی هستید و نمی توانید خودتان را مطرح کنید.

علائم فیزیکی عدم توازن چاکرا: عفونت گوش، مشکلات تیروئید و گلو و بیحالی.

روش توازن چاکرای گلو:

۱ دروغ نگویید.

۲ قبل از اینکه حرف بزنید به ندای دلتان گوش کنید.

۳ با اعتماد به نفس و جدی و شفاف حرف بزنید.

۶ چاکرای پیشانی (چشم سوم)

این چاکرا، چاکرای درک و اشراقی شما است. بر ذهنتان نظارت دارد و مرکز فرماندهی و ناظر بر چاکراهای دیگر است.

چاکرای سالم پیشنانی: به شهود خودتان گوش می کنید. خلاقیت بسیار قوی دارید، راه حل مشکلاتتان را تجسم می کنید.

پرکاری چاکرا: واقع بینی را از دست می دهید. مغرور، مقتدر، انحصارطلب و متعصب می شوید.

جهت مشاهده انواع دستکش معاینه کلیک کنید

کم کاری چاکرا: به جای فکر کردن به موضوع، به شکل مستقل هر کس هر چیزی گفت همان را انجام می دهید. بی ثبات و بزدل می شوید.

علائم فیزیکی عدم توازن: دائم نگران هستید. دچار سردرد، حواس پرتی، حافظه ضعیف و دچار مشکلات چشمی می شوید.

روش توازن چاکرای پیشانی:

۱ سعی کن به شم و شهود خودتان اعتماد کنید.

۲ تمرینات مربوط به مراقبه و تجسم را انجام دهید.

۳ ابراز عقیده کنید.

۷ چاکرای فرق سر

چاکرای سالم فرق سر: متوجه می شوید که تمام موجودات در کائنات به نحوی به یکدیگر مرتبط هستند.

پرکاری چاکرا: دچار افسردگی و ناامیدی شده و از لذت زندگی محروم می شوید.

کم کاری چاکرا: منزوی و کم حرف و گوشه گیر می شوید.

علائم فیزیکی عدم توازن: دردهای میگرنی، ناراحتی های سیستم عصبی، بیخوابی، ناراحتی های روحی و روانی و بیماری های پوستی.

روش توازن چاکرای فرق سر:

۱ سعی کنید در آگاهی و خرد بیشتر پیشرفت کنید.

۲ مراقبه کنید.

۳ از دنیای اطرافتان لذت ببرید.

۴ از منیت خود دست بردارید و بیشتر به معنویت بچسبید.

نکته مهم: هم اکنون که از گنجینه انرژی های بدن خودتان آگاه شده اید، با توجه به چاکراهای هفتگانه و روش متعادل کردن آن، می توانید خودتان را از شر بیماری های گوناگون خلاص کنید.

منبع: هر آنچه درمورد چاکرا باید بدانید

 

بررسی سطوح کلسترول و تاثیر آن بر سلامتی

کلسترول از جمله چربی های موجود در خون می باشد، که نقش بسزایی در ساخت، استحکام و انعطاف بخشی به غشای سلولی بدن دارد. کلسترول یکی از مهمترین نیازهای بدن شناخته شده است ولی در عین حال، افزایش بیش از حد آن بسیار خطرناک است و گاهی منجر به سکته می شود. راستینه در این مقاله اطلاعات مفیدی در زمینه کلسترول در اختیارتان قرار می دهد.

کلسترول چیست؟

ممکن است کلسترول را با غذاهای چرب مرتبط سازیم، اما بیشتر این ماده مومی شکل توسط خود بدن ما ساخته میشود. کبد هفتاد وپنج درصد از کلسترولی که در خون ما در گردش است را تولید میکند، بیست وپنج درصد دیگر از مواد غذایی منشاء می گیرند. در سطوح نرمال، کلسترول خون در واقع نقش مهمی در کمک به عملکرد سلول ها ایفا می کند. اما بیش از صد میلیون نفر درگیر کلسترول بالا هستند.

علائم کلسترول بالا

کلسترول بالا هیچ علامتی ندارد، اما موجب آسیب های عمیقی در بدن میشود. با گذشت زمان، میزان زیاد کلسترول ممکن است به ساخت پلاک داخل رگ های خونی منجر شود. این مشکل که تحت عنوان آترواسکلروز شناخته می شود، فضای موجود برای جریان خون را تنگ می کند و می تواند آغازی برای بیماری قلبی باشد. خبر خوب این است که کلسترول بالا به راحتی شناسایی می شود، و راه های بسیاری برای پایین آوردن آن وجود دارد.

جهت مشاهده مقاله آشنایی با تخت تراکشن و کاربردهای آن کلیک کنید

آزمایش کلسترول

افراد بالاتر از بیست سال باید سطوح کلسترول خود را حداقل هر شش سال یک بار بررسی کنند. این بررسی با یک آزمایش خون ساده که به عنوان شرح لیپوپروتئین ناشتا شناخته می شود، انجام می گیرد. این آزمایش بعد از نه تا دوازده ساعت ناشتا انجام می شود و اشکال مختلف کلسترول، که در گردش خون هستند را اندازه گیری می کند. نتایج این آزمایش سطوح کلسترول بد، کلسترول خوب و تری گلیسیرید را نشان می دهند.

کلسترول بد

اکثر کلسترول در خون توسط پروتئین هایی به نام لیپوپروتئین با چگالی کم یا LDL ، حمل می شوند. این کلسترول تحت عنوان کلسترول بد شناخته میشود زیرا با سایر مواد ترکیب می شود و رگ ها را مسدود می کند. رژیم غذایی سرشار از چربی های اشباع شده و چربی های ترانس به بالا رفتن سطح کلسترول LDL منتهی می شود. برای بسیاری از افراد داشتن عدد LDL زیر ۱۰۰ نشانه سلامت است، اما افراد مبتلا به بیماری قلبی ممکن است به عدد حتی پایین تر نیاز داشته باشند.

کلسترول خوب

بیش از یک سوم کلسترول خون توسط لیپوپروتئین هایی با چگالی بالا یا HDL حمل می شوند. این نوع کلسترول، کلسترول خوب نامیده می شود زیرا به حذف کلسترول بد کمک میکند و از تجمع آن در داخل رگها جلوگیری می کند. هر چه سطح کلسترول HDL بالاتر باشد، بهتر است. افراد با کلسترول HDL خیلی پایین، بیشتر احتمال دارد به بیماری های قلبی مبتلا شوند. خوردن چربی های سالم مانند روغن زیتون، میتواند به افزایش کلسترول HDL کمک کند.

جهت مشاهده مقاله صندلی انتقال بیمار چیست و چه استفاده ای دارد؟ کلیک کنید

تری گلیسرید

بدن کالری های اضافی و شکر را به تری گلیسرید تبدیل می کند. تری گلیسرید نوعی چربی است که در خون حمل میشود و به صورت سلول های چربی در سراسر بدن ذخیره می شود. افراد مستعد  تری گلیسرید بالا، عبارتند از: کسانی که اضافه وزن دارند، غیر فعال هستند، سیگاری هستند و همین طور افرادی که رژیم غذایی با کربوهیدرات بسیار بالا دارند. نمره تری گلیسرید ۱۵۰ یا بالاتر، شما را در معرض خطر سندرم متابولیک قرار می دهد که با بیماری قلبی و دیابت مرتبط است.

کلسترول کل

کلسترول کل، ترکیب LDL، HDL و VLDL (لیپوپروتئین با چگالی بسیار پایین) در جریان خون شما را اندازه گیری میکند. VLDL (پیش ماده LDL) کلسترول بد، است. نمره کلسترول کل کمتر از ۲۰۰ در اکثر موارد سالم در نظر گرفته می شود. افرادی که نمره کلسترول کل آنها در محدوده بالا است در معرض خطر ابتلا به بیماری های قلبی هستند.

محاسبه نسبت کلسترول

برای محاسبه نسبت کلسترول خود، کلسترول کل خود را بر کلسترول HDL تقسیم کنید. به عنوان مثال، نمره کل ۲۰۰ تقسیم بر نمره HDL 50 برابر نسبت کلسترول ۴ به ۱ است. پزشکان توصیه میکنند نسبت ۴ به ۱ یا پایین تر حفظ شود. هر چه نسبت کمتر باشد، بهتر است. در حالی که این رقم در برآورد خطر بیماری قلبی مفید است، در هدایت درمان مهم نیست. پزشکان به کلسترول کل، کلسترول HDL و LDL برای تعیین درمان نگاه میکنند.

کلسترول در غذاها

مواد غذایی غنی از کلسترول مانند تخم مرغ، میگو و خرچنگ دریایی به طور کامل ممنوع نیستند. تحقیقات نشان می دهند که کلسترولی که ما می خوریم تنها اثر کوچکی روی سطح کلسترول خون دارد. و همین طور مشخص شده است که تعداد کمی از افراد پس از خوردن تخم مرغ، سطح کلسترول خونشان تغییر می کند. اما برای بسیاری از افراد، چربی اشباع شده و چربی های ترانس، نگرانی های بزرگتری به شمار می آیند. محدودیت کلسترول روزانه، ۳۰۰ میلی گرم برای افراد سالم و ۲۰۰ میلی گرم برای افراد در معرض خطر بالاتر، است.

یک عدد تخم مرغ ۱۸۶ میلی گرم کلسترول دارد.

کلسترول و سابقه خانوادگی

منشاء کلسترول از دو منبع “ بدن و مواد غذایی ”  است و هر یک از این منابع می توانند در کلسترول بالا نقش داشته باشند. برخی از افراد ژن هایی را به ارث می برند که باعث تولید کلسترول بسیار زیاد می شوند. برای افراد دیگر، رژیم غذایی مقصر اصلی است. چربی اشباع و کلسترول در مواد غذایی حیوانی، از جمله گوشت، تخم مرغ و محصولات لبنی وجود دارند. در بسیاری از موارد، کلسترول بالا ناشی از ترکیب رژیم غذایی و ژنتیک می باشد.

چه مواردی خطر کلسترول بالا را افزایش می دهند؟

چندین عامل می توانند احتمال ابتلا به کلسترول بالا را افزایش دهند. عبارتند از:

جهت مشاهده مقاله معرفی دستگاه ایست آسان، ایزی استند چیست؟ کلیک کنید

• رژیم غذایی سرشار از چربی های اشباع و کلسترول
• سابقه خانوادگی کلسترول بالا
• اضافه وزن یا چاقی
• بالا رفتن سن

کلسترول و جنسیت

تا زمان یائسگی، معمولا زنان نسبت به مردان هم سن و سال خود سطح کلسترول کل کمتری دارند. آنها دارای سطوح بالاتر کلسترول HDL، یعنی نوع خوب کلسترول، هستند. یکی از دلایل این امر استروژن است. هورمون جنسی زنانه سطح کلسترول HDL را افزایش می دهد. تولید استروژن در طول سال های باروری به اوج خود میرسد و در دوران یائسگی کاهش می یابد. پس از پنجاه و پنج سالگی، خطر ابتلا زنان به کلسترول بالا افزایش می یابد.

کلسترول و کودکان

شواهد نشان می دهند که کلسترول می تواند گرفتگی عروق را در دوران کودکی آغاز کند و منجر به آترواسکلروز و بیماری قلبی در زندگی شود. انجمن قلب آمریکا به کودکان و نوجوانان مبتلا به کلسترول بالا توصیه می کند اقداماتی برای پایین آوردن آن انجام دهند. در حالت ایده آل، کلسترول کل در افراد دو تا نوزده سال باید زیر ۱۷۰ باشد.

چرا کلسترول بالا اهمیت دارد؟

کلسترول بالا یکی از  عمده ترین عوامل خطر برای بیماری های عروق کرونر، حمله قلبی و سکته مغزی است. همچنین به نظر می رسد افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را بالا می برد. همانطور که قبلا گفته شد، کلسترول بالا منجر به ساخت پلاک می شود که شریان ها را تنگ می کند. این مسئله خطرناک است، زیرا می تواند جریان خون را محدود کند. اگر عرضه خون به بخشی از قلب یا مغز به طور کامل قطع شود، حمله قلبی یا سکته مغزی رخ می دهد

جهت مشاهده مقاله انواع ترالی بیمارستانی، راهنمای خرید انواع ترالی بیمارستانی کلیک کنید

راه های کاهش کلسترول:

خوردن فیبر بیشتر

تغییرات رژیم غذایی روشی قدرتمند برای مبارزه با کلسترول بالا است. شاید تعجب کنید که چرا ادعا می شود برخی غلات برای داشتن قلبی سالم مفید هستند، در صورتیکه باید گفت این مفید بودن به خاطر داشتن فیبر است. فیبر محلول موجود در بسیاری از مواد غذایی کمک می کند تا LDL، یعنی کلسترول بد، کاهش یابد. منابع خوب فیبر محلول، شامل: نان و غلات، بلغور جو دوسر، میوه ها، میوه های خشک، سبزیجات، حبوباتی همچون لوبیا، می باشند.

چربی هایی که میخورید را بشناسید.

کمتر از سی و پنج درصد از کالری روزانه شما چربی است. اما همه چربی ها یکسان نیستند. چربی های اشباع از محصولات حیوانی و روغن های گرمسیری کلسترول LDL را افزایش می دهند. چربی های ترانس مشکل را دو چندان می کنند، کلسترول بد را افزایش می دهند، در حالی که نوع خوب کلسترول را پایین می آورند. این دو چربی بد در بسیاری از محصولات پخته شده، غذاهای سرخ شده (پیراشکی، سیب زمینی سرخ کرده، چیپس) مارگارین، و بیسکوییت ها یافت می شوند. چربی های اشباع نشده هنگامی که با تغییرات رژیم غذایی سالم دیگر ترکیب می شوند، می توانند LDL را کاهش دهند. این نوع چربی ها در آووکادو، روغن زیتون و روغن بادام زمینی یافت می شوند.

پروتئین هوشمند

گوشت و شیر پر چرب مقدار زیادی پروتئین دارند، اما آنها منابع اصلی کلسترول نیز به شمار می روند. شما می توانید با جایگزینی پروتئین سویا در برخی از وعده های غذایی، کلسترول LDL را کاهش دهید. ماهی انتخاب عالی دیگر است. برخی از انواع آن، مانند ماهی آزاد، غنی از اسیدهای چرب امگا ۳ هستند، که می توانند سطوح کلسترول را بهبود بخشند. انجمن قلب خوردن ماهی حداقل دو بار در هفته را توصیه می کند.

رژیم غذایی با کربوهیدرات پایین

شواهد نشان می دهند که رژیم های غذایی با کربوهیدرات پایین نسبت به رژیم های کم چربی، تاثیر بیشتری در بهبود سطوح کلسترول دارد. در طی تحقیقات دو ساله انجام شده توسط موسسه ملی بهداشت تامین مالی، مشخص شده است که  افرادی که برنامه کربوهیدرات پایین را دنبال کردند نسبت به کسانی که از برنامه چربی پایین پیروی کردند، به نحو چشمگیری سطح HDL (کلسترول خوب) بهتری داشتند.

کاهش وزن

اگر اضافه وزن دارید، با پزشک خود در مورد شروع یک برنامه کاهش وزن صحبت کنید. کاهش وزن می تواند به شما کمک کند سطح تری گلیسیرید، LDL و کلسترول کل را کاهش دهید. کاهش حتی چند کیلو می تواند سطح کلسترول خوب را نیز افزایش دهد به ازای هر دو کیلو کاهش وزن یک امتیاز کسب خواهید کرد.

ترک سیگار

ترک دخانیات دشوار است، اما با قطع مصرف سیگار، کلسترول خوب شما احتمالا تا ده درصد بهبود می یابد. در صورتی که چند استراتژی ترک سیگار را ترکیب کنید، میتوانید موفق تر باشید. با پزشک خود در مورد گزینه هایی که برای شما بهتر هستند، مشورت کنید.

ورزش

اگر سالم هستید اما زیاد فعال نیستید، شروع یک برنامه ورزشی هوازی می تواند کلسترول خوب شما را تا پنج درصد در دو ماه اول افزایش دهد. ورزش منظم نیز باعث کاهش کلسترول بد می شود. فعالیتی را انتخاب کنید که ضربان قلب شما را بالا ببرد، مانند دویدن، شنا، و یا پیاده روی سریع، و در اکثر روزهای هفته حداقل سی دقیقه را به ورزش اختصاص دهید. این سی دقیقه نباید به طور مداوم باشد؛ دو پیاده روی پانزده دقیقه ای می تواند تاثیر خوبی داشته باشد.

داروها

اگر کلسترول بالا در خانواده شما وجود دارد، ممکن است رژیم غذایی و ورزش به اندازه کافی شما را به آنچه می خواهید نرسانند. در آن صورت، دارو می تواند سطح کلسترول شما را به مقدار مطلوب برساند. استاتین ها معمولا انتخاب اول هستند. آنها از تولید کلسترول در کبد جلوگیری می کنند. گزینه های دیگر شامل: مهار کننده های جذب کلسترول، رزین های اسید صفراوی و فیبرات ها هستند. پزشک شما ممکن است ترکیبی از این داروها را توصیه کند.

مکمل های غذایی

مکمل های خاص میتوانند به بهبود سطوح کلسترول کمک کنند. این مکمل ها عبارتند از: گیاه استرول، جو و جو دوسر، فیبر و چای سبز.

داروهای گیاهی

برخی مطالعات نشان می دهند سیر می تواند چند درصد کلسترول کل را کاهش دهد. اما قرص های سیر می توانند عوارض جانبی داشته باشند و ممکن است با داروهای دیگر تداخل داشته باشند. گیاهان دارویی دیگر که میتوانند کلسترول را کاهش دهد عبارتند از:

• دانه های شنبلیله
• عصاره برگ کنگر فرنگی
• ریحان
• بومادران

چه میزان کلسترول را باید کاهش داد؟

بسیاری از افراد از طریق ترکیب دارو و تغییر شیوه زندگی، قادر به کاهش سطح کلسترول هستند. اما چه میزان کاهش کافی است؟ برای افراد مبتلا به دیابت و یا در معرض خطر ابتلا به بیماری های قلبی، نمره LDL کمتر از ۱۰۰ مطلوب است. اگر قبلا مبتلا به بیماری قلبی و یا بیماری عروق کرونر بوده اید، برخی از پزشکان کاهش LDL تا ۷۰ یا پایین تر را توصیه می کنند.

جهت مشاهده مقاله آشنایی با دستگاه مانیتورینگ علائم حیاتی کلیک کنید

آیا این آسیب غیر قابل بازگشت است؟

سالها طول می کشد تا کلسترول بالا شریان ها را با پلاک مسدود کند. اما شواهدی وجود دارند که نشان می دهند آترواسکلروز، حداقل تا حدی، می تواند معکوس شود. دکتر دن اورنیش، چندین مقاله منتشر کرده است که نشان می دهند رژیم غذایی گیاهی کم چرب، مدیریت استرس و ورزش منظم می توانند از ساخت پلاک در داخل عروق کرونر جلوگیری کنند. تحقیقات دیگر این ایده که کاهش زیاد کلسترول تا حدودی می تواند به باز شدن شریانهای مسدود کمک کند، را تایید می کنند.

منبع : بررسی سطوح کلسترول

•  

معرفی،عوارض،چگونگی مصرف دپاکین

دپاکین برای درمان برخی از انواع حملات ناگهانی و تشنج استفاده می‌شود. این دارو ممکن است به تنهایی یا با داروهای ضد تشنج دیگر تجویز شود. برای اطلاعات بیشتر با این مقاله از راستینه همراه باشید.

مهمترین دانستنی‌ها در مورد دپاکین

دپاکین در ۶ ماه اول می‌تواند باعث آسیب جدی به کبد شود و حتی کشنده باشد. کودکان زیر ۲ سال بیشترین آسیب‌پذیری را نسبت به این دارو دارند به خصوص اگر داروهای ضد تشنج دیگری نیز مصرف می‌کنند و دچار اختلالات دیگر مانند عقب ماندگی ذهنی هستند. خطر آسیب کبدی با افزایش سن کاهش می‌یابد. اما همیشه باید نسبت به علائم زیر هوشیار باشید. از بین رفتن کنترل تشنج، ضعف، سرگیجه، خواب آلودگی، احساس مریضی، تورم صورت، از دست دادن اشتها، استفراغ و زردی پوست و چشم. اگر احساس می‌کنید مشکل کبدی دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. همچنین توجه داشته باشید که دپاکین می‌تواند باعث آسیب جدی و کشنده به لوزالمعده شود. این مشکل می‌تواند در هر زمان حتی بعد از سالها درمان بروز کند. در صورت بروز هر یک از این علائم ، فوراً با پزشک تماس بگیرید: درد شکم، کاهش اشتها، حالت تهوع و استفراغ.

چگونه باید دپاکین را مصرف کنید؟

اگر دپاکین باعث آزار سیستم گوارشی می‌شود، دارو را با غذا میل کنید. برای جلوگیری از آزار دهان و گلو، کپسول دپاکین را بلع کنید و آنرا نجویید. اگر روزی یکبار دپاکین مصرف می‌کنید و فراموش کردید دارو را استفاده کنید، دوز مصرفی را به محض یادآوری استفاده کنید و اگر روز بعد به یاد آوردید که دارو را مصرف نکرده اید دوز را بیشتر نکنید و روال طبیعی مصرف دارو را پیش بگیرید. اگر روزانه بیش از یکبار دپاکین مصرف می‌کنید، دوز فراموش شده را تا ۶ ساعت پس از زمان مصرف دارو بلافاصله استفاده کنید و به یاد داشته باشید که هرگز دو دوز را به طور همزمان مصرف نکنید.

عوارض جانبی دپاکین

عوارض جانبی در صورت استفاده همزمان دارو با دیگر داروهای صرع و یا استفاده دارو در مقادیر زیاد تشدید می‌شوند. سوء‌هاضمه، حالت تهوع و استفراغ شایع‌ترین عوارض جانبی است که برای اولین بار پس از مصرف این دارو تجربه می‌کنید. اگر شدت عوارض جانبی زیاد بود و یا دچار عوارض دیگر شدید، هرچه سریع‌تر با پزشک خود تماس بگیرید. فقط پزشک می‌تواند تشخیص دهد که آیا ادامه مصرف دیپاکین برای شما خطرناک است یا خیر. دیگر عوارض جانبی شایع دپاکین ممکن است شامل موارد زیر شود: گرفتگی عضلات شکم، فراموشی، مشکل در تنفس، افسردگی، اسهال، تاریکی یا تاری دید، خواب‌آلودگی، ریزش مو، سوء‌هاضمه، عفونت، حرکات غیر ارادی چشم، کاهش یا افزایش اشتها، حالت تهوع، عصبی شدن، صدای شنیدن زنگ در گوش، بی‌خوابی، تورم بازوها و پاها به دلیل احتباس مایعات، التهاب گلو، لرزش و استفراغ. عوارض جانبی نادر این دارو ممکن است شامل موارد زیر شود: خواب دیدن‌های غیرطبیعی، راه رفتن غیرطبیعی، حس چشایی غیرطبیعی، پرخاشگری، کم خونی، اضطراب، کمردرد، آروغ زدن، خونریزی، اختلالات خونی، درد استخوان، بزرگ شدن سینه، شیردار شدن پستان که مربوط به بارداری نباشد، کبودی، تغییر در رفتار، درد قفسه سینه، کما، سردرگمی، یبوست، سرفه، ناشنوایی، مشکل در صحبت، سرگیجه، دوبینی، خشکی پوست، کسل شدن، درد گوش و التهاب، ناراحتی عاطفی، ادرار بیش از حد (عمدتاً کودکان)، احساس ناخوشی، تب، نارسایی رشد در کودکان، توهم، سردرد، فشار خون بالا، لرزش غیرارادی، ضربان نامنظم قلب، قاعدگی نامنظم، خارش، درد مفاصل، کمبود هماهنگی بدن، گرفتگی ساق پا، بیماری کبد، از دست دادن کنترل مثانه، از دست دادن هماهنگی بدن، ناهنجاری‌های قاعدگی، درد عضلات، ضعف عضلانی، خونریزی بینی، بیش‌فعالی، اختلال شخصیت، ذات‌الریه ، احساس لرزش یا سوزن سوزن شدن، جوش زدن بدن، نرمی استخوان (بیشتر در کودکان)، حساس شدن به نور، التهاب سینوس، متورم شدن غدد بدن، عفونت ادراری، عفونت واژینال، خونریزی، ضعف، کاهش یا افزایش وزن.

جهت مشاهده انواع چراغ پیشانی کلیک کنید

در چه زمانی نباید دپاکین تجویز شود؟

اگر بیماری کبد دارید یا کبد شما به درستی کار نمی‌کند و یا اگر نسبت به این دارو آلرژی دارید باید از مصرف دپاکین خودداری کنید.

هشدارهای مهم درباره دپاکین

به یاد داشته باشید که هنگام مصرف دارو ممکن است دچار نارسایی کبد شوید. پزشک باید عملکرد کبد شما را در فواصل منظم آزمایش کند. همچنین خطر آسیب به لوزالمعده را در نظر داشته باشید. این مشکل می‌تواند به سرعت بروز کند، بنابراین در صورت بروز هرگونه علائم فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. دپاکین ممکن است در برخی افراد که دچار اختلالات ژنتیکی هستند اثرات منفی بر مغز بگذارد. همچنین مشاهده شده که دپاکین باعث تغییر در پوست می‌شود که می‌تواند بسیار کشنده باشد. در صورت مشاهده هرگونه تغییر در پوست، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر میگرن داشته باشید احتمال مبتلا شدن به عوارض جانبی بیشتر می‌شود که معمولا در این حالت دکتر با دقت بیشتر مراقب درمان شما خواهد بود. به دلیل احتمال اختلالات خونی به عنوان یکی از عوارض جانبی، پزشک احتمالاً قبل از تجویز دپاکین از شما آزمایش خون می‌گیرد و در طی دوره درمان این کار را به طور منظم انجام می‌دهد. کبودی، خونریزی یا لخته شدن خون معمولاً به این معنی است که باید دوز کاهش یابد یا مصرف دارو کاملا متوقف شود. دپاکین ممکن است باعث خواب آلودگی شود، بخصوص در بزرگسالان. تا زمانی که تاثیر دارو را بر بدن مشاهده نکرده اید، نباید رانندگی کنید و از انجام هرگونه فعالیت که نیاز به رانندگی دارد بپرهیزید. هرگز بدون دستور پزشک مصرف دارو را به طور ناگهانی قطع نکنید. معمولا برای جلوگیری از تشنج مقدار دوز مصرفی به تدریج کم می‌شود. این دارو همچنین می‌تواند اثر مسکن‌ها و داروهای بی‌هوشی را افزایش دهد. قبل از هر عمل جراحی یا عمل جراحی دندان، مطمئن شوید که پزشک می‌داند شما دپاکین مصرف می‌کنید.

تداخلات دارویی

اگر دپاکین با داروهای خاص دیگری مصرف شود، می‌تواند باعث افزایش یا کاهش تاثیرات دارو شود. اگر هریک از داروهای زیر را مصرف می‌کنید، پیش از مصرف دپاکین با دکتر خود مشورت کنید.

• آمی‌تریپتیلین
• آسپرین
• باربیتورات هایی مانند فنوباربیتال و سکونال
• داروهای رقیق کننده خون
• کاربامازپین
• کلونازپام (کلونوپین)
• دیازپام (والیوم)
• اتوسوکسیمید
• فلبامات (فلباتول)
• لاموتریژین
• نورتریپتیلین (پاملور)
• فنیتوئین (دیلانتین)
• پریمیدون (میسولین)
• ریفامپین (ریفاتر)
• تولبوتامید (اوریناز)
• زیدوودین (رتروویر)

اگر دپاکین همراه با الکل مصرف شود، می‌تواند باعث بروز مشکلات جدی شود.

جهت مشاهده انواع ماساژور کلیک کنید

مصرف دپاکین در دوران بارداری یا شیردهی

مصرف دپاکین در دوران بارداری ممکن است به کودک آسیب برساند. این دارو برای زنان باردار توصیه نمی‌شود مگر اینکه فواید درمانی بسیار بیشتر از خطرات باشد. در حقیقت تنها در صورت لزوم به زنان باردار دپاکین تجویز می‌شود. از آنجایی که دپاکین در شیر مادر نیز تاثیر می‌گذارد، مادران باید با احتیاط این دارو را مصرف کنند.

منبع: دپاکین چیست؟

درمان زگیل های پوستی به کمک سیر

زگیل و میخچه از رایجترین رنج های پوستی میباشند. زگیل ها توسط ویروس پاپیلوم انسانی و میخچه بدلیل فشار های مداوم برروی ناحیه ای از پوست بوجود می آیند. سیر بعنوان یک درمان موثر برای ناراحتی های پوستی مانند : جوش ، عفونت قارچی ، ترک خوردن بین انگشتان پا و آنفولانزا عمل میکند و این بدلیل خواص ضد باکتریایی ، ضد قارچ و ضد ویروس آن میباشد. همچنین ثابت شده است که سیر از سرطان و رشد آن جلوگیری میکند. محققان باور دارند این بدلیل ترکیبات آلی گوگرد آن است. و احتمال بروز سرطان را تا ۴۴ درصد کاهش میدهد.

 

گسترش معلومات در مورد سیر

طی مطالعات انجام شده ، سیر هر زگیلی را که با آن تماس داشته باشد از بین میبرد و ۸۰ درصد میخچه ها را درمان میکند و این قابل درک است چراکه سیر یک ضد ویروس است . در یک مطالعه ، ۲۳ بیمار که ۲ تا ۹۶ زگیل داشتند ، شروع به درمان کردند و از عصاره سیر قابل حل در چربی و موضعی استفاده کردند و بطور مستقیم برروی آن ناحیه مالیدند. بعد از یک تا دو هفته از درمان زگیل ها ، بهبود کامل در تمام موارد دیده شد. زگیل ها بدون بر جا گذاشتن اثری کاملا محو شدند. بعلاوه ، از ۹ بیماری که از میخچه رنج میبردند و با عصاره سیر درمان شدند ، ۷ نفر ظرف ۱۰ تا ۲۰ روز بهبودی کامل دریافت کردند. در دو مورد باقی مانده نیز علائم بهبودی دیده شد اما زمان بیشتر برای درمان کامل آنها ، میخچه ها را بطور کامل ریشه کن نکرد ، در حالیکه بسیار به بهبودی کامل نزدیک بودند.

از فریز کردن تا زدن نوار چسب

افراد مبتلا به این بیماری های پوستی همه نوع درمان را بکار میبرند تا از شر زگیل ها خلاص شوند. حتی فریز کردن آنها همیشه موثر نیست و اغلب جای آن باقی میماند و باعث ناراحتی آنها میشود. اسید سالیسیلیک موثر است اما هفته ها و ماهها طول میکشد و همیشه بطور دائم این فاجعه ویروسی مزاحم را از بین نمیبرد. هیچ کدام از این ها برای افرادی که مبتلا به دیابت یا اختلالات گردش خون هستند ، روش ماندنی نیست.

محققان با دقت موردهای مورد بررسی را زیر نظر گرفتند تا در صورت بازگشت زگیل ها متوجه آن شوند : درمان های اخیر برای زگیل ها در کلینیک شامل : الکتروکوتر ، کرایوتراپی و کراتولیستیک میباشند. این روش ها بطور کامل موفقیت آمیز نبوده اند ودر بعضی موارد زگیل ها دوباره ظاهر شدند.در تحقیقات ، در درمان با عصاره سیر هیچ بازگشتی از زگیل ها در مدت ۳ تا ۴ ماه دیده نشد. از ریشه کندن میخچه ها با عمل جراحی ، که در بیشتر کلینیک ها صورت میگیرد ، بسیار دردناک و هزینه بر است. بنظر میرسد درمان با عصاره سیر راحت ترین روش باشد.

استدلال چگونگی رسیدن به این نتایج

• ضد ویروس _ همه میدانیم که آلیسین موجود در سیر بدلیل ترکیبات ضد ویروسی ، ضد قارچی و آنتی باکتریایی شناخته شده است.
• ضد تومورــ دی آلیل دی سولفید یکی از ترکیبات آلی گوگرد موجود در سیر میباشد که احتمال نابودی سلولهای سرطانی را افزایش میدهد.
• عملکرد فیبرینولیتیک ــ این عملکرد یعنی شکستن تعدادی سلولها و جداسازی از سایر سلولها . فیبرینولیتیک برای درمان مشکلات قلبی و خونی بکار میرود ، برای مثال در منحل کردن لخته های خون.

جهت مشاهده انواع ویلچر برقی کلیک کنید

این روش برای درمان میخچه ها بکار گرفته شد:

“استفاده از عصاره سیر بر روی میخچه باعث بیرون کشیدن آن از جای خود شد. و بنظر می آید دلیل آن اثر فیبرینولیتیک سیر باشد، بافت فیبرین اطراف کیسه میخچه تجزیه شده و کیسه از بافت اصلی جدا میشود.”

• تعدیل سیستم ایمنی ـ سیر عملکرد سیستم ایمنی بدن را بهبود میبخشد. یک سیستم ایمنی قوی میتواند موثرتر با ویروس ها و سایر عفونت ها مبارزه کند.

برای استفاده از سیر در درمان زگیل :

• یک حبه سیر را پوست کنده و رنده کنید.
• آن را بطور مستقیم برروی زگیل یا میخچه بگذارید.
• روی آن را با پنبه ای تمیز و چسب یا یک باند بپوشانید.
• هر روز دو بار این کار را ادامه دهید تا میخچه و زگیل بیافتد.

این روش آسان تر ، کم خطرتر و کم دردناک تر است . بنظر می آید ما پیروز شدیم.

منبع: سیر صد در صد زگیل های پوستی را درمان می کند!

دلایل بروز لکه‌های پوستی

لکه‌های پوستی زمانی رخ می‌دهد که در برخی از نواحی پوست، تغییر رنگی غیر معمول مشاهده شود. این رخداد، معضلی رایج است که دلایل مختلف زیادی دارد. برخی از رایج‌ترین دلایل بروز لکه‌های پوستی عبارت است از هرگونه بیماری، آسیب‌دیدگی و مشکلات التهابی.

 

عواملی که باعث بروز لکه‌های پوستی می‌شود:

عوامل زیادی در بروز لکه‌های پوستی نقش دارند. فهرستی از این مشکلات احتمالی به شرح ذیل است:

پرتو درمانی

• فقط در میان افرادی که تحت پرتو درمانی قرار دارند بروز می‌دهد.
• تاول، خشکی، خارش و پوست پوست شدن پوست
• ریزش مو در قسمتی که دچار لکه پوستی شده

آفتاب زدگی (سوختن پوست بر اثر تابش نور آفتاب)

• سوختگی سطحی بیرونی‌ترین لایه پوست
• قرمزی پوست، درد و ورم‌کردگی
• پوست پوست شدن و خشک شدن پوست
• با در معرض آفتاب قرار گرفتن‌های مکرر، ممکن است تاول‌های ناشی از سوختگی بیشتر و شدیدتری روی پوست ایجاد شود.

کاندیدا (عفونت قارچی پوست)

جهت مشاهده مقاله زخم بستر و انواع آن کلیک کنید

• معمولاً بر روی پوست‌های چند لایه همچون پوست زیر بغل، باسن، زیر سینه و بین انگشتان دست و پا ایجاد می‌شود.
• با خارش، سوزش و جوش‌های قرمز و دردناکی آغاز می‌شود که ظاهری تَر و پوسته‌ای خشک در حاشیه دارد.
• در ادامه به پوستی ترک خورده و زخمی و همراه با تاول‌های چرکی منجر می‌شود که می‌تواند به انواع باکتری آلوده شود.

انواع سوختگی

این مورد، موردی اضطراری محسوب می‌شود و ممکن است نیاز به درمان فوری داشته باشد.

• شدت سوزش از جهت اندازه و عمق دسته بندی می‌شود.
• سوختگی‌های درجه ۱: خشکی و ورم‌کردگی سطحی، قرمزی و حساس شدن پوست که پس از اعمال فشار به رنگ سفید درخواهد آمد.
• سوختگی‌های درجه ۲: بسیار دردناک، تاول‌های آبکی و پوستی قرمز که البته می‌تواند به صورت لکه‌هایی با رنگ‌های دیگر نیز ظاهر شود.
• سوختگی‌های درجه ۳: رنگ سفید یا قهوه‌ای سوخته، با ظاهری همچون چرم و با حساسیت کم و یا بدون حساسیت نسبت به لمس

تینه‌آ ورسیکالر

• بروز تدریجی نقاط سفید، قهوه‌ای، صورتی و یا قرمز روی پوست که می‌تواند روشن‌تر و یا تیره‌تر از رنگ عادی پوست باشد.
• خشکی، پوسته پوسته شدن و احساس خارش اندک در پوست
• به وجود آمدن نواحی در روی پوست که برنزه نمی‌شوند.
• این لکه‌های رنگی ممکن است در آب و هوای سرد ناپدید و مجددا در بهار و تابستان پدیدار شوند.

 

آماس پوست (التهاب پوستی)

• ساعت‌ها یا روزها پس از تماس با ماده‌ای حساسیت‌زا در فرد ایجاد می‌شود.
• جوش‌های ظاهر شده، حاشیه معینی دارند و در نواحی از پوست ظاهر می‌شوند که با ماده حساسیت‌زا تماس داشته است.
• قرمزی، زبری، خارش و زخم شدن پوست
• به وجود آمدن تاول‌های چرکی و پوسته مانند

خال توت فرنگی (خال همانژیوم)

• لکه قرمز یا بنفش رنگ که معمولاً روی صورت، سر، کمر و یا سینه رویت می‌شود.
• در هنگام تولد و یا در کودکان با سنین بسیار پایین شکل می‌گیرد.
• به مرور زمان و با بزرگتر شدن کودک، کوچک‌تر و یا ناپدید می‌شود.

اگزما

• لکه‌های زبر زرد یا سفیدی که به نقاط ریز ریز و کوچک تبدیل می‌شوند.
• ناحیه مبتلا ممکن است قرمز شود و با خارش و یا چربی پوست همراه باشد.
• ناحیه‌ای که روی آن جوش ایجاد شده می‌تواند دچار ریزش مو شود.

خون‌ریزی درون پوست

این مورد، موردی اضطراری محسوب می‌شود و ممکن است نیاز به درمان فوری داشته باشد.

• زمانی رخ می‌دهد که لکه‌ای خونی در زیر پوست پاره یا دچار نشتی شود.
• خونریزی درون پوست می‌تواند خودش را در غالب نقطه‌های ریزی به نام خون مردگی و یا دانه‌هایی بزرگ‌تر به نام پورپورا نشان دهد.
• رایج‌ترین دلیل خونریزی درون پوست، آسیب‌دیدگی است اما ممکن است بر اثر ابتلا به بیماری‌های خطرناک نیز بروز پیدا کند.
• اگر خونریزی شما ارتباطی به آسیب‌دیدگی خاصی ندارد و یا با ورم‌کردگی یا درد بیش از حد همراه است، حتما آن را با پزشک خود درمیان بگذارید.

زخم‌های استاز

• وجود علائم پیشرفته‌ی آماس استاز
• در نواحی از بدن رخ می‌دهد که جریان خون ضعیفی دارد. بیشتر در پا و قسمت پایینی پاها شکل می‌گیرد.
• دردناک، شکل غیر معمول، زخم سطحی به همراه با خشکی و چرک
• روند درمان بسیار کند

اکتینیک کراتوز

• معمولاً کمتر از ۲ سانتی‌متر و به اندازه یک پاک‌کن کوچک است.
• لکه‌ای انبوه، زبر و سخت است.
• در قسمت‌هایی از بدن ایجاد می‌شود که به میزان زیادی در معرض نور آفتاب قرار دارد (دست، بازو، صورت، فرق سر و گردن).
• معمولاً صورتی رنگ‌اند اما بنیانی قهوه‌ای و یا خاکستری دارند.

کارسینوم سلول سنگفرشی

• اغلب در نواحی که در معرض اشعه ماورا بنفش قرار گرفته شکل می‌گیرد؛ نواحی همچون صورت، گوش و پشت دستان.
• لکه‌های زبر و قرمزی که تبدیل به برآمدگی می‌شوند و به رشد خود ادامه می‌دهند.
• به وجود آمدن توموری که به راحتی خونریزی می‌کند و درمان هم نمی‌شود و یا در صورت درمان، دوباره به وجود می‌آید.

ملانوم

• خطرناک‌ترین نوع سرطان پوست است و بیشتر در میان افرادی با پوست سفید رایج است.
• به وجود آمدن خال‌هایی در هر قسمت از بدن که اشکالی غیر معمول و نامتقارن دارند و دارای چندین رنگ هستند.
• خال‌هایی که به مرور زمان تغییر رنگ می‌دهند و یا بزرگ‌تر می‌شوند.
• معمولاً بزرگتر از یک پاک‌‌کن هستند.

ملازما

• عارضه پوستی رایجی که منجر به به وجود آمدن لکه‌های تیره بر روی صورت یا به شکلی نادری بر روی گردن و سینه و بازو می‌شود.
• بیشتر در میان زنان باردار و افرادی که پوستی تیره و یا بیش از اندازه در معرض آفتاب دارند، رایج است.
• به جز تغییر رنگ پوست، نشانه دیگری ندارد.
• ممکن است طی یک سال خود به خود از بین برود و یا می‌تواند برای همیشه روی پوست باقی بماند.

مونگولین اسپات

• عارضه پوستی بی‌خطری که در هنگام تولد نوزاد رویت می‌شود.
• بیشتر در میان نوزادان آسیایی رایج است.
• لکه‌هایی بزرگ، مسطح، خاکستری و یا آبی رنگ که حاشیه‌ای غیر معمول دارند و بر روی کمر یا باسن شکل می‌گیرند.
• معمولاً با رسیدن به سن بلوغ از بین می‌روند.

چه عواملی به لکه‌های پوستی منجر می‌شود؟

عوامل بسیاری، از مشکلات خوش‌خیم تا بدخیم، منجر به شکل‌گیری لکه‌های پوستی می‌شود.

جهت مشاهده مقاله آشنایی با تخت تراکشن و کاربردهای آن کلیک کنید

سوختگی

سوختگی بر اثر تابش نور خورشید و یا از هر نوع دیگر می‌تواند به پوست آسیب برساند و زمانی که سوختگی درمان شود، ممکن است بافتی زخمی باقی بماند که با رنگ طبیعی پوست تفاوت دارد. لکه‌های پوستی همچنین در صورت استفاده نکردن از کرم ضد آفتاب نیز می‌تواند گسترش پیدا کند و پوستی آفتاب سوخته و همراه با لکه‌های پوستی را باقی بگذارد. مصرف برخی داروهای خاص نیز می‌تواند پوست را نسبت به نور آفتاب حساس‌تر کند و در نتیجه احتمال قرمز شدن رنگ پوست را افزایش دهد.

عفونت

عفونت‌های بسیاری می‌توانند به تغییر رنگ موضعی پوست منجر شوند. با ورود باکتری به زخم و خراشیدگی، فرد دچار عفونت پوستی می‌شود. چنین رخدادی منجر به بروز تغییراتی در بافت پوست می‌شود و اطراف آن را قرمز و یا سفید رنگ می‌کند. عفونت‌های قارچی همچون کرمک، تینه‌آ ورسیکالر و کاندیدا نیز می‌توانند منجر به شکل‌گیری لکه‌های پوستی در هر نقطه‌ای از بدن شوند.

بیماری خود ایمنی و انواع حساسیت‌ها

سیستم ایمنی معمولا با مبارزه با عواملی که منجر به بروز عفونت‌ها و بیماری‌ها می‌شوند، در پی حفظ سلامت بدن عمل می‌کند. اما در افرادی که به بیماری خود ایمنی و انواع حساسیت‌ها دچار هستند، سیستم ایمنی بدن در تشخیص سلول‌های سالم و عوال بیماری‌زا دچار مشکل می‌شود و در جهت نابودی سلول‌های سالم عمل می‌کند. چنین رخدادی منجر به بروز انواع التهابات در سراسر بدن و شکل‌گیری علائم بسیاری، از جمله ورم‌کردگی و قرمز شدن پوست می‌شود. انواع حساسیت نسبت به غذا، گیاهان و یا محرک‌ها نیز می‌تواند منجر به بروز لکه‌های پوستی در نقاط مختلف بدن شود. این تغییرات می‌توانند خود را در قالب جوش و یا برآمدگی‌هایی که با خارش و سوزش همراه هستند، نشان دهند. حساسیت رایجی که می‌تواند منجر به تغییر رنگ پوست شود، اگزما نام دارد. اگزما سیستم ایمنی بدن را به حمله به پوست وا می‌دارد.

تغییرات هورمونی

تغییرات هورمونی خصوصا در دوران بارداری، می‌تواند منجر به تغییر رنگ پوست شود. چنین تغییراتی اغلب بواسطه افزایش میزان هورمون زنانه استروژن و پروژسترون شکل می‌گیرد.

لکه‌های مادرزادی

لکه‌های مادرزادی در زمان تولد و یا پس از تولد به وجود می‌آیند. برخی از رایج‌ترین انواع این لکه‌ها عبارتند از:

• خال. نقطه‌های سیاه یا قهوه‌ای رنگی که در زمان تولد روی پوست ظاهر می‌شوند. اکثر خال‌ها بی‌خطرند و جایی برای نگرانی ندارند اما تغییر اندازه یا شکل آن‌ها می‌تواند نشان از وجود مشکل باشد و بایستی توسط پزشک بررسی شود.
• مونگولین اسپات. لکه‌هایی مایل به آبی هستند که روی کمر نوزادان و یا کودکان ظاهر می‌شوند.
• خال توت فرنگی. لکه‌ای قرمز رنگ است که در میان کودکان و نوزادان رایج است. این لکه معمولاً تا سن ۱۰ سالگی از بین می‌رود.

سرطان پوست

سرطان می‌تواند رنگ یا بافت پوست را تغییر دهد. سرطان پوست زمانی رخ می‌دهد که مواد ژنتیکی داخل سلول‌های پوستی بر اثر تابش نور آفتاب و یا در معرض مواد شیمیایی قرار گرفتن، آسیب ببیند. این آسیب‌دیدگی می‌تواند به رشد غیرقابل کنترل سلول‌ها و شکل‌گیری توده‌ای از سلول‌های سرطانی منجر شود. اگرچه بسیاری از لکه‌های پوستی، نتیجه سرطان پوست نیستند اما بهتر است از پزشک خود بخواهید هرگونه خال بدقواره و یا هرگونه زخمی که منجر به تغییر حالت پوست می‌شود را بررسی کند.

لکه‌های پوستی چگونه بررسی می‌شوند؟

در صورت مشاهده موارد زیر بایستی به پزشک مراجعه شود:

• هرگونه تغییر ماندگاری در رنگ پوست
• مشاهده خال و یا برآمدگی جدیدی روی پوست
• مشاهده هرگونه تغییر در ظاهر و یا اندازه خال یا برآمدگی که پیشتر روی پوستتان وجود داشته

پزشک به بررسی فیزیکی شما می‌پردازد و لکه پوستی شما را رسیدگی می‌کند. همچنین ممکن است سوالاتی در رابطه با تغییرات پوستی‌تان پرسیده شود. مواردی همچون:

جهت مشاهده مقاله ماشین بیهوشی چیست و چگونه کار می کند؟ کلیک کنید

• اولین باری که متوجه تغییر رنگ پوست شدید
• اینکه آیا تغییر رنگ پوست به تدریج شکل گرفته یا اینکه ناگهانی و سریع بوده
• اینکه آیا لکه پوستی در حال تغییر یا وخیم‌تر شدن است یا نه
• وجود هرگونه علائم دیگری همراه با بروز لکه پوستی

لکه‌های پوستی چگونه مداوا می‌شوند؟

چگونگی درمان لکه پوستی به دلیل بروز آن بستگی دارد. چنانچه پزشک شما عارضه پزشکی خاصر را تشخیص دهد، ابتدا درصدد رفع آن عارضه برمی‌آید. لکه‌های پوستی با استفاده از روش‌های پزشکی، خانگی و یا ترکیبی از هر دو درمان می‌شوند.

روش درمان پزشکی

• لیزر درمانی
• کرم‌های موضعی
• ماسک‌های شیمیایی

روش درمان خانگی

• کرم‌هایی که نیازی به نسخه پزشک ندارند: کرم‌های ویتامین A و ویتامین E لکه‌های پوستی را کاهش می‌دهند و سلامت عمومی پوست را بهبود می‌بخشند.
• آبِ لیمو: با قرار دادن آب لیمو بر روی پوست تیره به مدت دو مرتبه در روز، می‌توان تیرگی آن را کاهش داد. آب لیمو همچنین طی ۶ تا ۸ هفته، لکه‌های پوستی را کاهش می‌دهد.
• روغن کرچک: دو بار در روز روی لکه‌های پوستی روغن کرچک بمالید و یا شب هنگام خواب، لکه پوستی را با بانداژی که در روغن کرچک غوطه‌ور شده، ببندید. چنین عملی پوست را لطیف می‌کند و لکه‌های سیاه پوست را از بین می‌برد.
• ویتامین C: غذاهایی که سرشار از ویتامین C هستند مصرف کنید. ویتامین C ویتامینی حیاتی برای سلامت پوست است. میوه‌هایی همچون طالبی، پرتقال و آناناس سرشار از ویتامین C هستند.
• چای: مصرف چای گیاه بابا آدم، چای شبدر قرمز و یا چای شیرتیغک می‌تواند لکه‌های پوستی را کاهش دهد.

منبع : لکه‌های پوستی و تمام دلایل بروز آن

حقایقی درباره دیابت نوع دوم و انسولین

چقدر درمورد ارتباط بین دیابت نوع دوم و انسولین می دانید؟ یاد بگیرید که بدن شما چگونه از انسولین استفاده می کند و چگونه این کار بر سلامت بدن شما تاثیر خواهد گذاشت. با مطالعه در این باره به این نتیجه می رسیم که انسولین نقش مهمی در بدن بازی می کند و با انسولین درمانی می توان دیابت نوع دوم و انسولین را مدیریت کرد. در این مقاله از بخش دیابت دکتر سلام به بررسی دیابت نوع دوم می پردازیم.

دیابت نوع دوم – انسولین برای بدن شما حیاتی است

انسولین هورمونی است که به وسیله پانکراس تولید می شود. انسولین به بدن کمک می کند که قند موجود در غذاها را مصرف و ذخیره کند. اگر از دیابت نوع دوم رنج می برید، بدن تان از انسولین به درستی استفاده نمی کند. پانکراس قادر به تامین انسولین به درستی نخواهد بود بنابریان تولید انسولین در بدن کاهش می یابد. در نتیجه قند خون افزایش می یابد. با گذر زمان، افزایش قند خون باعث تخریب سلول های عصبی، رگ های خونی، چشم ها و دیگر بافت ها خواهد شد.

دیابت نوع دوم – انسولین درمانی به کاهش قند خون کمک می کند

اگر دچار دیابت نوع دوم هستید، مدیریت قند خون یک راه برای کنترل سلامتی و کاهش ریسک ابتلا به عوارض طولانی مدت می شود. برای کاهش میزان قند خون پزشک ممکن است که توصیه های زیر را به شما کند:

• تغییر سبک زندگی
• داروهای خوراکی
• عدم استفاده از تزریق انسولین دارویی
• انسولین درمانی
• جراحی برای کاهش وزن

انسولین درمانی به اکثر افرادی که دچار دیابت نوع دوم هستند کمک می کند که میزان قند خون خود را کنترل کنند و ریسک خطرانی طولانی مدت را کاهش می دهد.

انسولین انواع مختلفی دارد

انواع مختلفی از انسولین وجود دارد که آن ها را در دو گروه دسته بندی می کنند.

• انسولینی که به صورت سریع / کوتاه برای وعده های غذایی فعال است
• انسولینی که بین وعده های غذایی و در طول شب فعال است.

مارک ها و برند های مختلفی از انسولین در هر مورد از گروه های بالا وجود دارند. نوعی مخلوط از هر دو گروه نیز در دسترس است. هر کسی نیازی به هر دو نوع انسولین نخواهد داشت و تجویزی انسولین برای هر شخصی که به آن نیاز دارد باید صورت بگیرد.

دیابت نوع دوم – نوعی از انسولین که می تواند استنشاقی باشد

جهت مشاهده انواع پدال مینی کلیک کنید

در امریکا، یک برند انسولین وجود دارد که می تواند بو کشیدنی باشد و به ریه ها وارد شود. یک گونه بسیار سریع از انسولین می باشد. این نوع انسولین برای هر فردی که دچار دیابت نوع دوم است مفید نمی باشد.

اگر پزشکتان تشخیص داد که باید از این نوع سریع انسولین استفاده کنید از او در مورد مزایا و عوارض آن حتما بپرسید. برای استفاده از این نوع انسولین باید ریه ها چکاب شوند.

انواع دیگر انسولین که تزریقی هستند

به جز نوع سریع انسولین که از راه تنفس مورد استفاده قرار می گیرد، بقیه نوع ها تزریقی هستند. انسولین های متوسط و طولانی مدت تنها باید تزریق شوند. انسولین به صورت قرص قابل مصرف نیست زیرا آنزیم های دستگاه گوارش توانایی شکستن آن ها را ندارند تا بدن بتواند آن را مورد استفاده قرار دهد.

انسولین فقط باید در چربی زیر پوست تزریق شود. می توان آن را در چربی شکم، بالای بازو، ران ها و باسن تزریق کرد.

دیابت نوع دوم – از ابزار متفاوت برای تزریق می توانید استفاده کنید

برای تزریق انسولین می توانید از هر کدام از ابزار های زیر استفاده کنید:

سرنگ: سرنگ لوله ای مدرج است که با وصل کردن سوزن به آن می توان دوز مشخصی از انسولین را به بدن تزریق کرد.

خودکار انسولین: این ابزار تزریق، مقدار مشخصی از انسولین را در خود دارد. می توان دوزهای مورد نیاز هر شخص را به صورت فردی وارد آن کرد.

پمپ انسولین: این دستگاه خودکار به گونه ای است که به طور متناوب انسولین را به بدن فرد بیمار وارد می کند به گونه ای که شیلنگ آن را در زیر پوست ثابت می کنند.

برای این که از کدام روش استفاده کنید می توانید با پزشک خود مشورت کنید.

جهت مشاهده انواع آمبوبگ کلیک کنید

سبک زندگی و وزن می تواند بر انسولین مورد نیاز بدن تاثیر بگذارد

داشتن عادت های سالم در زندگی باعث به تاخیر انداختن یا جلوگیری از انسولین درمانی می شود. اگر انسولین درمانی را آغاز کرده اید تغییر نوع زندگی می تواند نیاز به انسولین را در شما کاهش دهد.

به عنوان مثال، کارهای زیر می تواند به شما کمک کنند:

• کاهش وزن
• تغییر رژیم غذایی
• ورزش کردن

دیابت نوع دوم – برای بهبود استفاده از انسولین نیاز به زمان دارید

اگر شروع به انسولین درمانی کرده اید ممکن است که ابتدا دچار کمی اشتباه شوید که چه مقدار انسولین برای شما کافی است. تست قند خون می تواند به شما و پزشکتان در این باره کمک کند تا متوجه شوید به چه میزان انسولین نیاز دارید. اگر لازم باشد پزشک می تواند نوع درمان شما را تغییر دهد.

منبع: دیابت نوع دوم و انسولین؛ 8 واقعیت که باید در مورد آن بدانید

علائم, دلایل, پیشگیری و درمان بیماری مننژیت

مننژیت بیماری ای است که درآن غشاء (مننژ یا meninges) اطراف مغز و نخاع ملتهب می شود. ورم همراه با مننژیت اغلب باعث بروز نشانه های معمول بیماری مننژیت، شامل سردرد، طب و خشکی گردن می شود.

 

بیماری مننژیت

مننژیت در انواع ویروسی، باکتریایی، قارچی و غیره وجود دارد، اما عفونت های ویروسی معمولا شایع تر از سایر عفونت ها باعث ابتلای فرد به این بیماری می شوند. بسته به علت مننژیت، ممکن است این بیماری بعد از چند هفته بهبود یافته و یا ممکن است زندگی فرد را تهدید نماید.

رایج‌ترین نشانه‌های مننژیت، سردرد و خشکی گردن همراه با تب، گیجی یا هشیاری دگرگون شده، استفراغ، و ناتوانی در تحمل نور (نورهراسی) یا صداهای بلند (صداهراسی) می‌باشد. معمولاً در کودکان فقط نشانه‌های غیراختصاصی مانند تحریک‌پذیری و خواب‌آلودگی مشاهده می‌شود. اگر ضایعهٔ پوستی مشاهده شود، ممکن است نشان دهندهٔ علت مشخصی برای مننژیت باشد؛ مثلاً، این بیماری در اثر باکتری مننژوکک ممکن است همراه با ضایعهٔ پوستی مشخصی باشد.

مننژیت، می‌تواند به دلیل نزدیکی التهاب به مغز و نخاع، زندگی بیمار را به خطر اندازد، بنابراین این بیماری را تحت عنوان فوریت پزشکی دسته بندی می‌کنند. اگر شک دارید که خود و یا یکی از اعضای خانواده تان دچار این بیماری شده اند، سریعا به بیمارستان مراجعه نمایید. درمان بموقع مننژیت باکتریایی جلوی بروز خیلی از عوارض جدی بیماری را می گیرد.

علائم بیماری مننژیت

اشتباه گرفتن علائم و نشانه های این بیماری با بیماری آنفولانزا ممکن می باشد. علائم و نشانه های مننژیت، در چند ساعت و یا بین ۱ تا دو روز خود را نشان می دهند. علائم و نشانه هایی که در هرفرد بالای ۲ سال ممکن است ظاهر شود، شامل:

• تب بالا و ناگهانی
• سردرد شدید
• خشکی گردن
• تهوع و استفراغ بهمراه سردرد
• گیجی و یا ناتوانی در تمرکز کردن
• تشنج
• خواب آلودگی و یا مشکل در بیدار شدن
• حساسیت به نور
• فقدان علاقه به خوردن و آشامیدن
• التهاب های پوستی در بعضی از انواع مننژیت.

علائم بیماری مننژیت در کودکان شامل:

• تب بالا
• گریه‌ پی در پی
• بی خواب و بی قراری شدید
• تغذیه ضعیف
• برآمدگی در قسمت نرم بالای سر کودک
• خشکی گردن و بدن کودک

کودکان مبتلا به مننژیت، بسختی آرام می شوند و حتی زمانیکه بغلشان می کنید، شدیدتر گریه می کنند.

جهت مشاهده انواع مینی ویبراتور گفتاردرمانی کلیک کنید

دلایل ابتلا به این بیماری

معمول ترین دلیل ابتلا به مننژیت، عفونت های ویروسی بوده که معمولا بدون درمان بهبود می یابند. بعضی اوقات علت مننژیت عفونت باکتریایی است. یکی دیگر از دلایل مننژیت، که اغلب کم تر رخ می دهد عفونت های قارچی می باشند. از آنجاییکه مننژیت باکتریایی از همه خطرناک تر بوده و باعث مشکلات جدی می شود، پیدا کردن منبع عفونت مننژیتی، یکی از مهم ترین بخش های برنامه درمانی مننژیت می باشد.

اغلب ویروس هایی که باعث مننژیتهای ویروسی می شوند، شامل آنتروویروس، ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۲، ویروس زونا (که به عامل آبله مرغان و زونا شناخته می‌شود)، ویروس اوریون، اچ آی وی می باشند.

سایر مواردیکه بجز موارد ذکر شده می توانند فرد را دچار مننژیت نمایند، شامل مواد شیمیایی، آلرژی به بعضی از داروها، بعضی از انواع سرطان و بیماری های التهابی همچون سارکوئیدوز می باشند.

عوامل خطرزا

عوامل و مواردیکه می توانند خطر ابتلا به مننژیت را افزایش دهند شامل:

• رد کردن نوبت واکسن – اگر شما یا کودکان یکی از نوبت های واکسن زدن را رد نمایید خطر ابتلای شما به این بیماری را افزایش می یابد.
• سن فرد – اغلب انواع مننژیت ویروسی در سنین قبل از ۵ سال رخ می دهند و اکثر موارد مننژیت ویروسی در افراد زیر بیست سال را تحت تاثیر قرار می دهد.
• زندگی در مکان های اجتماعی – داشنجویان ساکن در خوابگاه، پرسنل نظامی ساکن پایگاه های نظامی و کودکان مدرسه رو یا کودکانیکه در رورشگاه هستند، در خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری می باشند.
• بارداری – اگر شما باردار هستید، در خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری قرار دارید.
• سیستم ایمنی مختل شده – عواملی که سیستم ایمنی بدن را تحت تاثیر قرار داده همچون بیماری ایدز، الکلی بودن، دیابت و … می تواند فرد را مستعد ابتلا به این بیماری نماید.

عوارض بیماری مننژیت

مننژیت، می تواند عوارضی جدی در پی داشته باشد. هرچه مدت بیشتری شما یا کودکان دچار بیماری مننژیت درمان نشده باشید، بیشتر در خطر عوارض آن از جمله تشنج و آسیب عصبی دائمی از جمله موارد زیر هستید. انواع آسیب های عصبی مننژیت می توانند، شامل:

• از دست دادن شنوایی
• مشکل حافظه
• ناتوانی در یادگیری
• آسیب مغزی
• مشکل در راه رفتن
• تشنج
• نارسایی کلیه
• شک
• مرگ

تشخیص بیماری مننژیت

پزشک یا پرستار شما را معاینه کرده و مواردی هچون ضربان قلب شما، تب، تغییر وضعیت ذهنی و خشکی گردن را چک می نماید. اگر پزشک به اینکه شما دچار این بیماری شده اید شک داشته باشد، از آزمایش مایع نخاعی و سایر آزمایش ها همچون کشت خون، اشعه ایکس قفسه سینه و سی تی اسکن سر استفاده می نماید.

درمان بیماری مننژیت

درمان این بیماری بسته به نوع مننژیت شما یا کودکتان متفاوت است.

درمان مننژیت باکتریایی

مننژیت حاد باکتریایی نیاز به درمان سریع با آنتی بیوتیک های داخل وریدی و داروهای کورتیزونی برای اطمینان از بهبود و کاهش عوارض آن همچون ورم مغذی و یا تشنج دارد. آنتی بیوتیک و یا ترکیب آنتی بیوتیکی و دارویی شما که پزشکتان برای شما انتخاب می کند، بسته به نوع عفونت متفاوت می باشد.

درمان مننژیت ویروسی

آنتی بیوتیک ها قادر به درمان مننژیت ویروسی نیستند و در بیشتر موارد مننژیت ویروسی خود بخود در طول چند هفته بهبود می یابد. درمان انواع ساده آن شامل:

• استراحت
• مصرف فراوان مایعات
• داروهای مسکن برای کاهش درد و تب
• اگر علت مننژیت شما ویروس تب خال است، می شود از داروی ضد ویروسی استفاده نمود.

درمان سایر انواع مننژیت

اگر علت مننژیت، معلوم نباشد، پزشکتان شروع به استفاده از درمان های ضدویروسی و آنتی بیوتیکی تا زمان مشخص شدن علت بیماری می کند.

مننژیت قارچی با داروهای ضدقارچ درمان می شود. البته این داروها اثرات جانبی جدی داشته و ممکن است شروع درمان با این داروها تا زمان تشخیص آزمایشگاهی مننژیت قارچی به تعویق افتد.

مننژیت مزمن بسته به علت آن که عموما عفونت قارچی هست، درمان می شود.

مننژیتهای غیرعفونی که بعلت حساسیت و یا بیماری های خود ایمنی رخ داده اند را ممکن است با داروهای کورتیزونی درمان نمایند. در بعضی از موارد نیاز به درمان خاصی نبوده و بیماری خود بخود بهبود می یابد. در مننژیت مرتبط با سرطان نیز نیاز به درمان سرطان برای درمان مننژیت دارد.

پیشگیری از این بیماری

مننژیتهای باکتریایی و ویروسی واگیردار هستند، البته هیچکدام به واگیرداری سرماخوردگی یا آنفولانزا نیستند. احتمال انتقال هر دو از طریق ذرات ترشحات تنفسی در حین برخوردهای نزدیک مانند بوسیدن، عطسه یا سرفه کردن به طرف کسی وجود دارد، اما صرف تنفس هوایی که فرد مبتلا به مننژیت، در آن نفس کشیده است باعث انتقال آن‌ها نمی‌شود. مننژیت ویروسی معمولاً توسط آنتروویروس‌ها به وجود می‌آید، و بیشتر از طریق آلودگی مدفوعی منتشر می‌شود. احتمال آلودگی را می‌توان با تغییر رفتارهای منجر به انتقال کاهش داد.

بعضی از انواع خاص واکسن ها می توانند از ابتلا به بعضی از مننژیتها پیشگیری نمایند. این واکسن ها شامل:

• واکسن هموفیلوس (HiB vaccine) در کودکان جلوی شیوع یکی از انواع مننژیت باکتریایی را می گیرد.
• واکسن کونژوگه پنوموکوک (pneumococcal conjugate vaccine) نیز از سایر روش های موثر در پیشگیری از ابتلا به مننژیت پنوموکوکی می باشد.

افراد خانواده و کسانیکه رابطه نزدیکی با فرد مبتلا به مننژیت مننگوکوکی دارند، باید از داروهای آنتی بیوتیکی برای پیشگیری از ابتلایشان به این نوع این بیماری دریافت نمایند.

جهت مشاهده انواع مانیتورینگ علائم حیاتی کلیک کنید

واکسیناسیون مننگوکوکی (meningococcal) برای افراد زیر توصیه می شود:

• نوجوانان در سنین ۱۱ تا ۱۲ سال که وارد دبیرستان می شوند و تاکنون این واکسن را دریافت نکرده اند.
• همه دانشجویان سال اول دانشگاه که قصد اقامت در خوابگاه دارند.
• کودکان دو ساله و یا بزرگتر که طحال نداشته و یا دچار سایر مشکلات سیستم ایمنی هستند.
• افرادیکه قصد سفر به کشورهایی دارند که مننگوکوک در آنجا شایع می باشد.

منبع: بیماری مننژیت چیست؟ علائم, دلایل, پیشگیری و درمان آن