وینکل

درمان زانو درد و علت ایجاد درد در زانو برای چیست؟

یکی از رایج ترین مشکلات در سیستم اسکلتی انسان، به وجود آمدن درد در قسمت زانو است. درد زانو ممکن است به دلیل آسیب دیدگی زانو یا علل دیگر شروع شود و فرد را کامل درگیر کند. شاید قبلا ما زانو درد، پا درد و کمردرد را منحصر به سالمندان می دانستیم؛ اما حالا می بینیم که این مشکلات اصلا سن و جنسیت نمی شناسد و افراد مختلف در هر سنی ممکن است این دردها را تجربه کنند. یعنی دیگر نباید از درد زانوی یک خانم 30 ساله خیلی تعجب کنیم؛ در واقع زانودرد در جوانی یکی از مشکلات رایج در بین افراد جوان جامعه است!

میزان زانو درد در تمام افراد یکسان نیست؛ بعضی افراد فقط از داشتن چنین مشکلی ناراحت هستند و بعضی دیگر هم به قدری در عذاب هستند که راه رفتن معمولی و انجام دادن کارهای روزانه برایشان بسیار سخت شده است. مواردی از قبیل وضعیت جسمی افراد، سن، نوع شغل، میزان فعالیت بدنی، میزان آسیب دیدگی زانو، منطقه آسیب دیده در زانو و… روی میزان ناراحتی افراد و شدت درد زانو تاثیر می گذارد.

قبلا مردم درد زانو را با روشهای سنتی مانند بستن آن یا زالو درمانی کاهش می دادند؛ اما این روزها با پیشرفت علم پزشکی افراد به خوبی می دانند که برای درمان دردهای زانو باید به بهترین متخصص زانو مراجعه کنند تا بهترین و موثرترین روش درمانی روی آنها انجام شود.

شاید بپرسید اصلا چرا انسانها به زانودرد مبتلا می شوند؟ در ادامه این مطلب با ما همراه باشید تا با علل و عوامل پیدایش درد زانو آشنا شوید.

عوامل موثر در ایجاد زانو درد

از جمله مهم ترین عوامل ایجاد زانو درد می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • صدمه، فشار و آسیب به زانو

وقتی مفصل زانو و استخوان زانو تحت فشار و صدمه قرار بگیرد و شکل طبیعی اش را از دست بدهد، افراد به زانو درد مبتلا می شوند. زانو، یکی از قسمتهای بدن انسان است که بیشترین میزان آسیب دیدگی را دارد. بسیاری از ورزشکاران در زمان تمرین و مسابقه، در معرض زمین خوردن و صدمه دیدن هستند. زمانی که زانو پیچ می خورد یا به آن ضربه شدید وارد می شود، درد و ناراحتی در این قسمت شروع می شود. پس اولین و شایع ترین دلیل پیدایش درد در زانوها، صدمه و آسیب حرکتی یا ورزشی است. زانو درد بعد از ورزش، موضوعی است که اغلب ورزشکاران آن را برای حداقل یک بار تجربه می کنند. با فشار آوردن بیش از حد به زانو، انجام حرکات سنگین و ناگهانی و… باید انتظار درد در ناحیه زانو را داشته باشید!

  • آرتروز زانو

یکی دیگر از عوامل موثر بر ایجاد درد زانو، آرتروز زانو است که به استئوآرتریت یا سائیدگی زانو نیز معروف است. آرتروز زانو، باعث از بین رفتن مفصل زانوی افراد می شود و راه رفتن را برای افراد مشکل می‌کند. با از بین رفتن مفصل زانو، بخش مهمی از زانو از دست می رود و درد و ناراحتی فرد شدت پیدا می کند. این موضوع می تواند حتی باعث تغییر شکل پاها نیز شود. دومین دلیل درد در زانو را می توان آرتروز زانو دانست.

  • آسیب دیدگی رباط زانو

یکی دیگر از آسیب های ورزشی شایع، صدمه به رباط زانو است که باعث درد و ناراحتی زانوها خواهد شد. مفصل زانو به همراه 4 رباط بسیار مهم کار می کند که با آسیب دیدن هرکدام از آن رباط ها، مفصل زانو هم به شدت اذیت می شود. آسیب دیدن رباط صلیبی قدامی، رباط صلیبی خلفی، رباط طرفی داخلی و رباط طرفی خارجی باعث شروع درد و ناراحتی در زانو می شود.

  • صدمه به منیسک زانو

منیسک زانو یکی از بخش های مهم زانو است. فشار بیش از حد یا انجام فعالیتهای شدید باعث می شود که بافت منیسک تحت تاثیر قرار بگیرد و گاهی اوقات پاره شود! وقتی منیسک زانو صدمه می بیند، به مفصل زانو فشار زیادی وارد می شود و عملکرد درست زانو متوقف می شود. متوقف شدن عملکرد زانو به معنای شروع درد و ناراحتی در زانو است.

  • در رفتن کشکک زانو

وقتی زانو دچار دررفتگی می شود، کشکک زانو تحت تاثیر قرار می گیرد. با این اتفاق، کشکک زانو جابه‌جا می شود و از جای خود بیرون می رود. در نتیجه راه رفتن، باز و جمع کردن زانو و فعالیتهای دیگر با درد شدید زانو همراه می شود!

  • منحرف شدن استخوان زانو

یکی دیگر از علل زانو درد، تغییر شکل زانوها و منحرف شدن استخوان زانو است. انحراف زانو به دلایل مختلف به وجود می آید. مثلا افراد مبتلا به پای پرانتزی و پای ضربدری در بلندمدت به درد شدید زانو دچار می شوند؛ زیرا استخوانها از جای اصلی خود منحرف می شوند!

برخی دیگر از دلایل درد زانو رو میتواند موارد زیر شمرد:

  • نرمی غضروف کشکک زانو
  • بورسیت کشکک زانو
  • کیست پشت زانو
  • آسیب رباط جانبی(لیگامان های کلترال)
  • سندرم درد پاتلوفمورال
  • سندرم باند ایلیوتیبیال

علت زانو درد در زنان

یکی از واقعیت ها این است که زنان بیشتر از مردان به زانو درد مبتلا می شوند. طراحی خاص بدن خانمها و میزان هورمونهای بدن خانمها با آقایان فرق دارد. قدرت استقامت زانوهای زنان از قدرت استقامت زانوهای مردان کمتر است و همین موضوع یکی از دلایل زانو درد در خانمهاست.

رایج ترین دلیل درد در زانوها، آرتروز زانو است. خانمها بیشتر از مردان به آرتروز زانو مبتلا می شوند، در نتیجه ابتلا به این مشکل، پایداری و ترمیم پذیری غضروف های پوشاننده زانو از بین می رود و زانوها دردناک می شوند! با رسیدن به سن یائسگی زنان و حدود 50 سالگی، احتمال ابتلا به آرتروز زانو زیاد می شود.

یکی دیگر از دلایل زانو درد در زنان جوان، نرمی غضروف کشکک یا بیماری کندرومالاسی است که برای خانمهای زیر 30 سال اتفاق می افتد. با نرم شدن غضروف کشکک زانو، غضروف زانو دچار خراشیدگی و التهاب می شود و در نتیجه فرد احساس سوزش در زانوهایش می کند و موقع راه رفتن زانوهایش صدا می دهد.

زانو درد عصبی

زانو درد عصبی، با تحریک سیستم عصبی شما اتفاق می افتد. زانو درد عصبی به دلیل وجود مشکل خاصی در زانوها نیست و فقط به وضعیت اعصاب افراد و آرامش آنها بستگی دارد. افرادی که گردن درد، کمر درد، دیسک کمر و دیسک گردن دارند، با عصبی شدن شاهد افزایش درد در پاها و مخصوصا زانوهای خود خواهند بود.

زانو درد ناگهانی

گاهی اوقات پیش می آید که زانو درد مهمان سرزده بدنتان می شود! زانو درد ناگهانی به دلایل مختلفی پیش می آید؛ مثلا بعد از پیاده روی سنگین، ورزش طولانی، بالا و پایین رفتن از پله های زیاد، پیچش زانو، فشار آوردن به زانو و… ممکن است به زانو درد مبتلا شوید. اگر زانو درد مزمن نداشتید، بهتر است کمی استراحت کنید و برای یک الی دو روز شدت فعالیت جسمی و ورزش خود را کمتر کنید؛ اگر درد زانوهایتان کمتر شد، علامت خوبی است و نشان می دهد که به زودی کاملا بهبود پیدا می کنید؛ اما اگر درد زانوهایتان با استراحت کمتر نشد، بهتر است به دکتر ارتوپد مراجعه کنید؛ زیرا زانو درد ناگهانی می تواند به دلیل نرمی استخوان یا نرمی غضروف هم باشد که تشخیص آن فقط به کمک دکتر فوق تخصص زانو انجام می شود.

علت درد زانو چپ

در بعضی موارد، افراد در قسمت کناری زانوهای خود احساس درد می کنند و از درد زانوی راست یا چپ خود شکایت می کنند. دلایل متعددی باعث ایجاد درد در قسمت جانبی زانو می شود. التهاب بوریس و آسیب دیدن رباط های جانبی زانو از مهم ترین دلایل احساس درد در قسمت کناری زانو است. التهاب بوریس به معنای خشک شدن مایع داخل مفصل زانو است که به دنبالش، درد، تورم و احساس خشکی در زانو به وجود می آید. بد نشستن، نشستن طولانی مدت روی زمین و کم تحرکی نیز می تواند باعث درد در زانوها شود. در بسیاری از موارد با پرهیز از نشستن طولانی مدت روی صندلی، از بروز خشکی عضلات زانو و درد این قسمت پیشگیری خواهید کرد؛ اما ممکن است دلایل دیگری هم در این مسئله دخیل باشند. پس اگر درد در قسمت کناری زانوهای شما ادامه پیدا کرد، حتما به ارتوپد مراجعه کنید تا زانوهایتان را معاینه کند.

سایر عوامل موثر در ایجاد زانو درد

علل ابتلا به زانو درد بسیار زیاد است؛ مثلا التهاب تاندون، آتروز مفاصل، ساییدگی غضروف ها، جمع شدن نمک در مایع زانو یا نقرس کاذب، اضافه وزن و ورم کیسه‌های مفصلی از جمله دیگر عواملی هستند که باعث ایجاد درد در ناحیه زانو می شود. هر عاملی که باعث تغییر حالت زانو و فشار شدید به آن شود، درد زانو را به همراه خواهد داشت. حتی بسیاری از خانمها از زانو درد بعد از بارداری شکایت می کنند؛ زیرا قبل از زایمان وزن خودشان و وزن بچه به پاها و مخصوصا زانوها وارد می شده و همین موضوع باعث شروع درد در زانوی آنها شده است. بسیاری از افراد مبتلا به این موضوع، به دنبال راه درمان مشکل خود هستند. در ادامه این نوشته با روشهای موثر برای درمان زانودرد آشنا خواهید شد. پس اگر زانو درد شدید شما را خسته کرده است، با ما در ادامه این مطلب همراه باشید.

موثرترین روشها برای درمان زانو درد چیست؟

اگر به هر دلیلی به درد زانو مبتلا شدید، در اولین فرصت به پزشک متخصص مراجعه کنید تا زانوی شما را ویزیت کند و موثرترین راه درمان را برایتان تجویز کند. روشهای زیر از جمله بهترین و موثرترین روشهای درمانی برای حل مشکل زانودرد هستند:

تزریق ژل حاوی اسید هیالورونیک

در مایع مفصل زانو به صورت طبیعی ژل اسید هیالورونیک وجود دارد که باعث کاهش فشار روی غضروف مفصل می شود. زمانی که افراد به آرتروز زانو مبتلا می شوند، غلظت اسید هیالورونیک داخل مفصل زانوهایشان کمتر می شود که همین موضوع باعث فشار روی مفصل زانو و درد زانو می شود. با تزریق ژل غلیظ اسید هیالورونیک می توان درد زانو را درمان کرد. بسیاری از افراد بعد از انجام این روش درمانی، راحت تر راه می رفتند و درد کمتری داشتند.

در درمان مشکلات مربوط به زانو حتما از تجهیزات فیزیوتراپی و توانبخشی مناسب استفاده نمایید.

تزریق prp

Prp مخفف عبارت Platelet Rich Plasma است که به معنای سرم غنی‌ شده از پلاکت می باشد. پلاکت ها پر از مواد ترمیم کننده هستند و در نتیجه تزریق پی آر پی باعث ورود مقدار زیادی پلاکت غنی شده به داخل بدن بیمار می شود و همین موضوع به ترمیم بافتهای آسیب دیده در غضروف زانو و رباط ها کمک می کند. در روش تزریق prp، ابتدا مقداری خون از بیمار دریافت می شود و سپس نمونه خون به مدت چند دقیقه در دستگاه سانتریفیوژ قرار می‌گیرد تا خون تفکیک شده و گلبول‌ های قرمز خون، گلبول‌ های سفید خون، پلاسما و پلاکت‌ ها از هم جدا شوند. سپس prp استخراج می شود و در مرحله بعد پس از بی‌حس کردن زانو، prp به زانو تزریق خواهد شد. با این کار بافت های جدید در زانو ایجاد می شوند و التهاب موجود در بافت زانو کمتر می شود. تزریق پی آر پی یکی از موثرترین روشها برای درمان آرتروز زانو است.

درمان زانو درد به کمک داروها

برای کاهش درد در زانو، می توان از بعضی داروها کمک گرفت که این موضوع به تشخیص پزشک بستگی دارد. مسکن ها و تسکین دهنده ها، از جمله بهترین قرص ها برای درمان زانو درد هستند. مسکن‌هایی مانند استامینوفن برای کاهش و کنترل درد، کورتیکواستروئیدها برای کاهش التهاب، داروهای ضد ویروس برای توقف التهاب زانو، آسپرین و ایبوپروفن از جمله درمانهای دارویی زانو درد هستند. مصرف قرص برای کاهش زانو درد، به هیچ عنوان نباید خودسرانه مصرف شود و باید حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید تا بهترین دارو برای کاهش درد شما و درمان درد زانوهایتان را تجویز کند.

درمان درد زانو به کمک جراحی زانو

زمانی که آسیب دیدگی زانو بسیار شدید باشد، برای درمان آن باید از روشهای جراحی کمک گرفت. بیشتر پزشکان تا جای ممکن از جراحی زانو خودداری می کنند؛ زیرا درد زیادی به همراه دارد؛ اما گاهی اوقات برای بهبودی بیمار چاره ای به جز جراحی زانو نیست. برای درمان درد زانو با جراحی زانو، از جراحی آرتروسکوپی، جراحی استئوتومی و جراحی تعویض مفصل زانو استفاده می شود. حتما و حتما برای جراحی زانو به پزشک فوق تخصص باتجربه مراجعه کنید؛ زیرا این عمل جراحی بسیار حساس است. در ادامه با روشهای جراحی برای درمان زانو درد آشنا خواهید شد.

جراحی آرتروسکوپی: در جراحی آرتروسکوپی زانو، پزشک فوق تخصص زانو ابتدا شکاف کوچکی را روی مفصل زانو ایجاد می کند و لوله آرتروسکوپ را به موضع درد می برد. با این کار پزشک می تواند داخل مفصل زانو را کامل ببیند و محل دقیق جراحی را به خوبی تعیین کند. جراحی آرتروسکوپی، روشی کم تهاجمی است که غالبا به صورت سرپایی انجام می شود. زمانی که بیمار درد شدید و مداوم در مفصل زانو دارد یا اینکه غضروف زانو به شدت آسیب دیده باشد، از جراحی آرتروسکوپی استفاده می شود.

جراحی استئوتومی: وقتی استخوان زانو به گونه ای تغییر شکل داده باشد که وزن بدن به صورت نامتعادل به زانو وارد شود، از جراحی استئوتومی برای درمان درد زانو می توان استفاده کرد. در جراحی استئوتومی، قسمتی از استخوان زانو توسط یک وسیله مخصوص برش داده می‌شود و سپس پزشک فوق تخصص، استخوان درشت نی را تغییر می دهد و مفصل زانو را جابه‌جا می کند تا فرم زانو تصحیح شود. در نهایت هم استخوان بریده شده با پیچ به هم ثابت می شود.

آرتروپلاستی: آرتروپلاستی یا جراحی تعویض مفصل زانو، از روشهای بسیار موثر در درمان زانو درد است که روشی پرتهاجم نیز محسوب می شود. از جراحی تعویض مفصل زانو زمانی استفاده می شود که زانو به شدت دردناک شده است؛ به حدی که بیمار نمی تواند مفصل زانوی خود را حرکت دهد و فعالیتهای روزانه اش را به خوبی انجام دهد. آرتروپلاستی درد زانو را بسیار کاهش می دهد و عملکرد غضروف آسیب‌ دیده مفصل زانو را به حالت صحیحش برمی گرداند. در طی عمل جراحی تعویض زانو، قسمتهای آسیب دیده غضروف به صورت کامل از مفصل زانو خارج شده و با یک مفصل مصنوعی از جنس پلاستیک، فلز یا پلیمر تعویض می شود. زمانی که پاهای ضربدری، پاهای پرانتزی، آرتروز زانو یا انحراف زانو باعث بدشکلی پاها شده باشد و دیگر روشها برای درمان آرتروز زانو موثر نباشند، عمل جراحی تعویض زانو انجام می شود.

درمان خانگی زانو درد

زمانی که زانو درد شما شدید نباشد، می توان از روشهای خانگی ساده برای درمان زانو درد کمک بگیرید. از دیگر روشهای درمان درد زانو می توان به فیزیوتراپی، آب درمانی، اصلاح تغذیه و سبک زندگی، استفاده از زانو بند طبی، ماساژ، گرم کردن و سرد کردن زانو و… اشاره کرد که باعث اصلاح شکل زانوها و رعایت ارگونومی زانو می شود.

وقتی شما وزن طبیعی و متعادل داشته باشید، به مفصل زانوهای شما فشار زیادی وارد نمی شود و درگیر درد زانو و آرتروز نخواهید شد. یادتان باشد کفش مناسب بپوشید تا درد زانو را تجربه نکنید. همچنین ورزش منظم را انجام دهید و با تقویت عضلات چهارسر زانو، عضلات همسترینگ و تمرینات ورزشی پاهای خود را تقویت کنید. خوردن غذاهای سرشار از کلسیم مانند ماهی، پنیر، ماست و تخم مرغ باعث قوی شدن استخوانهایتان می شود و از ضعف استخوانهای شما پیشگیری می کند.

نکته بسیار مهم برای درمان درد زانو این است که به پزشک فوق تخصص زانو یا فوق تخصص ارتوپد مراجعه کنید تا بهترین روش درمانی را برای بهبود زانودرد برایتان تجویز کند و بهترین نتیجه را بگیرید.

درمان قطعی زانو درد

تنها پزشک فوق تخصص زانو می تواند درمان قطعی زانودرد برای هر فرد را تشخیص دهد. روشهای درمانی مانند prp زانو، لیزر درمانی، طب سوزنی، اصلاح سبک زندگی و فیزیوتراپی مجموعه ای از چند روش هستند که بهترین نتایج درمانی را دارند. پزشک فوق تخصص زانو می تواند بهترین روش پزشکی را برای درمان زانو درد شما تشخیص دهد و به شما کمک کند تا زودتر به بهبودی کامل برسید.

درمان زانو درد شدید

برای درمان زانو درد شدید باید هرچه سریعتر به پزشک متخصص مراجعه کنید؛ زیرا با تاخیر در مراجعه به پزشک، فشار وارد شده به زانوهای شما بیشتر می شود و در نتیجه درد و ناراحتی بیشتری را تجربه خواهید کرد. وقتی در خم و راست کردن زانوهایتان احساس درد شدید می کنید، زمانی که زانوهای شما بدشکل شده است، زمانی که زانوهایتان ورم کرده است، وقتی در زانوهایتان درد زیادی دارد و تیر می کشد، هنگامی که نمی توانید روی پاهایتان بایستید و به خوبی راه بروید و زمانی که احساس می کنید زانوهایتان سست شده است، باید سریعتر به پزشک فوق تخصص ارتوپدی مراجعه کنید. پزشک فوق تخصص زانو با آزمایش هایی مانند سی تی اسکن، تست اشعه ایکس، ام آر آی، اولتراسوند و آزمایش خون به معاینه شما می پردازد تا بهترین روش درمانی زانو درد را برایتان تجویز کند. برای بهبود کامل و درمان زانو درد شدید به دکتر شهرستانی مراجعه کنید.

دکتر خوب برای درمان زانو درد

سلامتی شما مهم ترین و ارزشمندترین موضوع در زندگیتان است. به همین دلیل برای درمان زانو درد و مشکلات زانوهایتان باید نزد یک پزشک فوق تخصص ماهر و باتجربه ویزیت شوید تا اولا مشکل شما را به درستی تشخیص دهد و سپس بهترین روش درمانی را برایتان تجویز کند. دکتر شهرستانی، از بهترین پزشکان فوق تخصص در تهران است که کارنامه ای درخشان در زمینه درمان انواع ناهنجاری های زانو و درمان زانو درد دارد.

جراحی زانو و درمان زانو درد، عملی بسیار سنگین و حساس محسوب می شود و به همین دلیل باید نزد پزشکی حرفه ای و متحخصص انجام شود. اگر به دنبال بهترین ارتوپد برای درمان زانو درد هستید، کافی است یک بار نزد دکتر شهرستانی ویزیت شوید و سپس پزشک معالجتان را آگاهانه انتخاب کنید.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
وینکل وینکل

بازسازی عضلات تحلیل رفته

با وجود مطالبی که ممکن است در برخی از وبلاگ های تناسب اندام بخوانید ، هیچ راهی بهتر از خوردن غذاهای سالم و خواب راحت برای کمک به بازسازی عضلات تحلیل رفته شما وجود ندارد.

داشتن یک شیوه زندگی سالم مهمترین گامی است که می توانید برای به حداکثر رساندن بهبود عضلات خود بردارید. هیچ روش ریکاوری نمی تواند تغذیه نامناسب و کمبود استراحت را جبران کند.

بسیاری از مردم معتقدند برای دستیابی به نتایج تمرینات خود به مکمل های گران قیمت نیاز دارند. اگرچه برخی از مکمل ها مزایای خوبی دارند ، اما تا زمانی که اصول اولیه را رعایت نکرده اید ، نمی توانید عملکرد خود را به حداکثر برسانید.

نکات برای بازیابی عضلات دست رفته

ما این نکات را به پنج دسته تقسیم می کنیم:

  • خوراکی ها
  • نوشیدنی ها
  • مکمل ها
  • عادات و سبک زندگی
  • چیزهایی که باید از آنها اجتناب کرد.

به خاطر داشته باشید که نکات زیر به شما این ایده را می دهد که چگونه می توانید بازسازی عضلات تحلیل رفته خود را بهبود ببخشید ، اما آنها نباید یک لیست جامع باشند که باید نقطه به نقطه رعایت کنید.

نوع بدن ، اهداف تناسب اندام و سطح آمادگی جسمانی شما همگی در تعیین بهترین روش برای بازیابی نقش دارند.

برخی از تکنیک ها ، مانند حمام کنتراست ، ممکن است به بهبود شما کمک کنند ، اما تأثیرات آنها کوچک است و احتمالاً فقط در صورتی که ورزشکار هستید به شما مربوط می شود.

جلوگیری از بین رفتن عضله با تغذیه مناسب:

 

تغذیه مناسب رژیم صحیح غذایی نقش بسیار موثری در جلوگیری از تحلیل رفتن عضلانی و نگهداری از آن دارد مصرف غذاهای پروتئین به خصوص پروتئین با منشاء حیوانی کمک بسیار زیادی در نگهداری عضلات خواهد داشت.

اصولاً موادی که دارای پروتئین بالا هستند مثل سینه مرغ و گوشت گوساله و تخم مرغ و لبنیات علاوه بر داشتن پروتئین دارای آمینو اسید های بسیار مفید مانند لوسیون هستند.

بنابراین گام اول در نگهداری از عضلات حفظ رژیم غذایی صحیح و بالا بردن درصد پروتئین آن است همچنین باید توجه داشته باشید استفاده از غذاهای بی کیفیت و دارای کالری کاذب مانند فست فود ها و همچنین غذاها و نوشیدنی ها دارای قند مصنوعی نیز بسیار مضر است و سبب ایجاد چربی و پایین آمدن کیفیت عضلات و تفکیک آن خواهد شد از جمله نوشیدنیهای مزخرف برای بدنسازی خصوصاً در دورانی که تمرین نمی کنید نوشابه است که بالاترین میزان قند مصنوعی را در خود دارد.

معرفی غذاهای برای جلوگیری از تحلیل رفتن عضلات

برای جلوگیری از تحلیل عضلات غذا های زیادی وجود دارد.از منابع منابع خوب برای این امر شیر ، پنیر ، تخم مرغ ، مرغ ، ماهی ، بادام زمینی و لوبیا هستند. پروتئین حیاتی است ، اما شما همچنین به کربوهیدرات ها نیاز دارید ، که منبع انرژی بدن شماست تا بتوانید ورزش کنید.

بزرگسالان در سنین میانی و بالاتر نباید رژیم کم کربوهیدرات داشته باشند. اما مطمئن باشید که کربوهیدرات های سالم را انتخاب می کنید.

به طور کلی ، وعده های غذایی با پروتئین بالا ، چربی کم و کربوهیدرات کم توصیه می شود. پروتئین ها برای ترمیم و بازسازی عضلات مورد نیاز هستند. 

لوبیا و حبوبات ، غلات سبوس دار ، بیشتر میوه ها و سبزیجات غیر نشاسته ای مانند گل کلم ، کلم و … منبع خوبی از کربوهیدرات ها با شاخص گلیسمی پایین و منبع اصلی انرژی هستند. غذای غنی از کلسیم و ویتامین D می تواند به سلامت عضلات و استخوان ها کمک کند.

پروتئین بعد از تمرین برای جلوگیری از بین رفتن عضله

هنگام ورزش ، پروتئین های تشکیل دهنده فیبرهای عضلانی شما آسیب می بینند. مصرف پروتئین بعد از تمرین می تواند به بدن شما مواد اولیه مورد نیاز برای ترمیم این آسیب عضلانی را کمک کند.

تحقیقات نشان داده است که 20 تا 40 گرم منبع معتبر پروتئین ، یا تقریباً 0.4 تا 0.5 گرم/کیلوگرم (0.9 تا 1.1 گرم/پوند) وزن بدن ، برای به حداکثر رساندن رشد ماهیچه ها کافی است.

پروتئین قبل از تمرین برای جلوگیری از تحلیل رفتن عضلات

خوردن پروتئین قبل از تمرین میتواند به افزایش سنتز پروتئین عضلات کمک کند.

همانطور که در مورد توصیه های بعد از تمرین گفته شده، 0.4 تا 0.5 گرم/کیلوگرم (0.9 تا 1.1 گرم/پوند) وزن بدن باید پروتئین قبل ار تمرین دریافت کرد.

کربوهیدرات ها بعد از تمرین برای جلوگیری از تحلیل عضلات

ماهیچه های شما کربوهیدرات ها را به شکل گلیکوژن ذخیره می کنند تا به انرژی برسند. در طول تمرینات کوتاه مدت و شدید ، ماهیچه های شما از این گلیکوژن به عنوان شکل اولیه انرژی خود استفاده می کنند.

در صورت نیاز به سرعت بازگرداندن سطح گلیکوژن در کمتر از چهار ساعت ، مانند انجام تمرینات پشت سر هم ، انجمن بین المللی تغذیه ورزشی منبع معتقد است مصرف 1.2 گرم/کیلوگرم وزن بدن در ساعت با تمرکز بر کربوهیدرات ها شاخص قند خون (GI) بالای  70 مفید است.

برنج سفید ، سیب زمینی و شکر سه نمونه کربوهیدرات در این محدوده GI هستند.

 

 

برای بازسازی عضلات تحلیل رفته رژیم غذایی متعادل داشته باشید

خوردن یک رژیم غذایی کلی سالم می تواند اطمینان حاصل کند که هیچ کمبود مواد مغذی ایجاد نمی کنید که ممکن است توانایی عضلات شما را برای بازسازی عضلات تحلیل رفته مختل کند.

به عنوان یک قاعده کلی ، این بدان معناست که:

  • مصرف غذاهای فرآوری شده را به حداقل برسانید
  • خوردن مقدار زیادی میوه و سبزیجات بیشتر
  • دریافت حداقل 1.4 تا 1.8 گرم پروتئین در هر کیلوگرم وزن بدن (0.6 تا 0.8 گرم در پوند)
 

 

نوشیدنی ها برای جلوگیری از تحلیل رفتن عضلات

برای بازسازی عضلات تحلیل رفته هیدراته بمانید

کم آبی بدن می تواند توانایی عضلات شما در ترمیم خود را مختل کند. اگر در هوای گرم یا مرطوب ورزش می کنید ، مستعد کم آبی هستید.

کالج پزشکی ورزشی آمریکا نوشیدن 16 تا 24 اونس مایعات را برای هر پوندی که هنگام ورزش از دست می دهید توصیه می کند.

آب گیلاس تارت برای جلوگیری از تحلیل رفتن عضلات در بدنسازی

منبع معتبری دریافت که نوشیدن آب گیلاس ترش بعد از ورزش ممکن است التهاب ، آسیب عضلانی و درد ماهیچه ای ناشی از ورزش را کاهش دهد.

برای درک کامل اثرات آن به تحقیقات بیشتری نیاز است ، اما بسیاری از مطالعات منتشر شده تا به امروز امیدوار کننده به نظر می رسند. دوز معمولی مورد استفاده در تحقیقات 480 میلی لیتر در روز (حدود 1.6 اونس) است.

 

جلوگیری از تحلیل رفتن عضلات با استفاده از مکمل ها

ما میتوانیم برای جلوگیری از تحلیل رفتن عضلات بدن از مکمل هایی استفاده کنیم که در پایین آورده شده است.

 

کراتین مونوهیدرات برای جلوگیری از تحلیل عضلات بدن

کراتین یکی از مکمل های بسیار مورد مطالعه است. تحقیقات به طور مداوم نشان می دهد که می تواند به تقویت قدرت عضلانی در ترکیب با تمرینات مقاومتی کمک کند.

منبع معتبر تحقیقاتی همچنین نشان داده است که کراتین می تواند با کاهش آسیب و التهاب عضلات ، و همچنین کمک به تجدید ذخایر گلیکوژن ماهیچه ها ، از تمرین شدید کمک کند.

جهت تقویت عضلات میتوانید از پارالل بار فیزیوتراپی استفاده کنید

پودر پروتئین برای جلوگیری از تحلیل عضلات بدن

پودر پروتئین راهی مناسب برای افزودن پروتئین بیشتر به رژیم غذایی است.

بسیاری از انواع پودرهای پروتئینی حاوی طیف کاملی از اسیدهای آمینه ضروری هستند. پودر آب پنیر و کلاژن دو انتخاب محبوب هستند.

 

 

سبک زندگی مناسب برای جلوگیری از تحلیل رفتن عضلات

خواب به عضلات شما زمان می دهد تا پس از ورزش بهبود یابند. افرادی که به شدت ورزش می کنند حتی بیشتر از افراد معمولی به استراحت نیاز دارند. برخی ورزشکاران حرفه ای شبانه 10 ساعت یا بیشتر می خوابند.برای بازسازی تحلیل رفته نیز خواب بسیار مهم است.

تحقیقات نشان داده است که کم خوابی ممکن است با اختلال در واکنش التهابی بدن و تولید هورمون هایی که به رشد ماهیچه ها کمک می کند ، باعث بهبودی عضلات شود.

ماساژ دهید

بسیاری از ورزشکاران برای کاهش درد عضلات از ماساژ در تمرینات خود استفاده می کنند.

مروری بر مطالعات انجام شده در سال 2020 نشان داد که ماساژ تأثیر کمی اما قابل توجهی بر بهبود انعطاف پذیری و کاهش تحلیل عضلات بعد از ورزش دارد.

لباس های فشرده

پوشیدن لباس های فشرده در چند دهه گذشته در بین ورزشکاران رایج شده است.

تعداد محدودی از مطالعات در مورد اثربخشی آنها برای تسریع بهبودی از ورزش وجود دارد. اما یک مطالعه کوچک در سال 2019 نشان داد که آنها زمان بازیابی عضلات تحلیل رفته بدن را در بازیکنان هندبال آلمان کاهش می دهند.

در این مطالعه ، ورزشکاران به مدت 24 ساعت لباس می پوشیدند و سپس بین 12 ساعت استراحت و 12 ساعت پوشیدن آنها به مدت 96 ساعت متناوب می شدند.

آب درمانی کنتراست

حمام کنتراست شامل دوره های متناوب غوطه ور شدن در آب بسیار گرم و آب بسیار سرد است. این تغییر دما باعث انقباض و اتساع رگ های خونی شما می شود و ضربان قلب شما را تغییر می دهد.

یک منبع معتبر دریافت که حمام درمانی کنتراست ممکن است به کاهش درد عضلات بعد از تمرین کمک کند. نتایج محدود است و ممکن است فقط مربوط به ورزشکاران باشد.

سرما درمانی

کرایوتراپی تکنیکی است که بدن شما را در دمای بسیار سرد برای چند دقیقه قرار می دهد.

تحقیقات نشان داده است که ممکن است بتواند با کاهش درد ، التهاب و خستگی عضلانی پس از فعالیت شدید ، بهبود را تسریع کند.

 

مواردی که باید برای بازسازی عضلات تحلیل رفته از آنها اجتناب کرد

 

 

الکل باعث تحلیل رفتن عضلات است

مصرف الکل برای بسیاری از جنبه های سلامت شما مضر است.

یک منبع معتبر نشان داده است که مصرف الکل بعد از دوچرخه سواری توانایی عضلات را برای پر کردن گلیکوژن پس از تمرینات استقامتی مختل می کند. الکل همچنین سنتز پروتئین در ماهیچه های شما را مختل می کند.

 

دخانیات باعث تحلیل عضلات در بدنسازی

سیگار کشیدن بر سیستم اسکلتی عضلانی شما تأثیر منفی می گذارد.

اگرچه تحقیقات محدودی در مورد تأثیرات دخانیات بر بهبود عضلات وجود دارد ، اما شواهدی وجود دارد که نشان می دهد سیگار کشیدن با افزایش خطر آسیب عضلانی مرتبط است.

سیگار کشیدن همچنین با افزایش خطر ابتلا به بیماری های مفصلی و افزایش خطر شکستگی استخوان همراه است.

 

 

بازسازی عضلات تحلیل رفته چقدر طول می کشد

مدت زمانی که طول می کشد تا عضلات شما پس از ورزش بهبود یابند به میزان آمادگی جسمانی شما و دشواری تمرین شما بستگی دارد.

حجم ، شدت و مدت زمان تمرین شما همگی در تعیین میزان اعمال آن بر بدن نقش دارد.

پس از یک تمرین نسبتاً سبک ، عضلات شما ممکن است بتوانند در 24 ساعت بهبود یابند ، در حالی که یک تمرین سخت تر ممکن است دو تا سه روز طول بکشد. تمرینات بسیار شدید ممکن است حتی بیشتر طول بکشد.

عوامل دیگری که می توانند بر زمان بهبودی شما تأثیر بگذارند عبارتند از:

  • چقدر خوب میخوابی
  • چقدر تغذیه می کنید
  • چقدر استرس داری
  • انجام تمریناتی که شامل گروه های مختلف ماهیچه ای یا حداکثر تلاش است

 

مهم است که به بدن خود فرصت دهید تا بعد از تمرین به طور کامل بهبود یابد. در حین ورزش ، به ماهیچه های خود آسیب می رسانید. فقط در دوره بهبودی است که ماهیچه های شما می توانند اشکهای ریز ایجاد شده در حین ورزش را ترمیم کنند.

بدن شما همچنین به زمان نیاز دارد تا اسید لاکتیک تولید شده در حین ورزش شدید را که باعث احساس درد و خستگی در عضلات شما می شود ، از بین ببرد. اگر به عضلات خود زمان لازم برای بهبودی را ندهید ، احتمال آسیب رساندن به خود را دارید.

 

استفاده از تجهیزات فیزیوتراپی و توانبخشی تاثیر زیادی در تقویت عضلات تحلیل رفته دارد 

چگونه می توان از آسیب در حین بازسازی عضلات تحلیل رفته جلوگیری کرد؟

اساس هر برنامه آموزشی خوب ، افزایش تدریجی شدت یا حجم در طول زمان است. اگر خیلی سریع جلو بروید ، خود را در معرض آسیب یا تمرین بیش از حد قرار می دهید.

در مورد آموزش ، مربیان مختلف فلسفه های متفاوتی دارند. بسیاری موافقند که شما باید تمرین خود را با احساس چالش ترک کنید اما کاملاً خسته نشوید.

حتی ورزشکاران درجه یک نیز در مورد زمان یا سالی که در حداکثر شدت تمرین می کنند استراتژیک هستند.

طراحی برنامه به گونه ای که بتوانید در تمرینات مختلف از گروه های عضلانی متناوب استفاده کنید ، راه خوبی برای افزایش دوره بهبودی بین جلسات است.

به عنوان مثال ، اگر سه بار در هفته وزنه می زنید ، برنامه ای مانند این را امتحان کنید تا به هر گروه عضلانی یک هفته کامل برای بهبودی فرصت دهید:

  • دوشنبه: پشت و دوسر بازو
  • چهارشنبه: سینه و بازوها
  • جمعه: پاها و هسته

ورزشکارانی که برای ورزشهای خاص تمرین می کنند ، مانند دونده های بلند یا المپیک ، تقریباً هر روز اعضای بدن یکسانی را تمرین می کنند. آنها معمولاً در مورد نحوه تنظیم آموزش خود استراتژیک هستند. آنها اغلب روزهای شدید و کم شدت را به تناوب جایگزین می کنند تا به عضلات خود زمان لازم برای بهبودی را بدهند.

 

 

آیا زمان ندادن به ماهیچه برای ریکاوری عضلات عوارضی دارد؟

اگر اجازه ندهید عضلات شما بین تمرینات بازیابی شوند ، خود را در معرض آسیب قرار می دهید.

استرس مکرر ناشی از ورزش باعث اشک ریز به نام میکروتیر می شود که منجر به درد و التهاب ماهیچه ها می شود. تجمع اشک شما را در معرض خطر پاره شدن ماهیچه ها قرار می دهد که به آن فشار عضلانی یا کشیدگی عضلات نیز گفته می شود.

کشیدگی عضلات می تواند از ناراحتی خفیف تا پارگی کامل باشد که ممکن است برای ترمیم نیاز به جراحی داشته باشد. اگر به طور کامل بهبود نمی یابید ، به احتمال زیاد متوجه خواهید شد که عملکرد ورزشی شما در طول زمان کاهش می یابد.

 

سخن آخر

اگر اجازه ندهید عضلات شما بعد از ورزش به طور کامل بهبود یابند ، خود را در معرض آسیب قرار می دهید. آسیب های عضلانی می تواند از عوارض خفیف تا زیاد متغیر باشد.

اگر بهبود سطح آمادگی جسمانی خود را متوقف کرده اید ، یا اگر عضلات شما دائماً احساس التهاب و درد می کنند ، ممکن است لازم باشد زمان بیشتری را صرف بهبود تمرینات خود کنید.

چه در حال تمرین برای حفظ فرم خود هستید و چه ورزشکار رقابتی هستید ، بهترین راه برای به حداکثر رساندن ریکاوری عضلات ، رژیم غذایی سالم و خواب راحت است.

هیچ تکنیک بهبودی دیگری نمی تواند عادات بد را در این دو زمینه جبران کند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
وینکل وینکل

سکته مغزی چیست و چه زمانی رخ می دهد؟

سکته مغزی زمانی رخ می دهد که جریان خون قسمتی از مغز قطع شده و یا به شدت کاهش یابد و بافت آن قسمت مغز از اکسیژن و مواد مغذی دیگر محروم شود.

سلول های مغزی بر حسب حساسیت آن ها به کمبود اکسیژن در طی چند دقیقه تا چند ساعت شروع به نابود شدن می کنند.

این حالت در علم پزشکی یک موقعیت اورژانسی و حیاتی است و درمان سریع آن می تواند باعث نجات زندگی فرد شود.

هرچه مراقبت های بهداشتی و درمانی زودتر صورت بگیرد، شدت آسیب به بافت مغز و به دنبال آن ناتوانی حاصل از آسیب کمتر خواهد بود.

امروزه سکته مغزی سومین علت مرگ و میر در جهان و اولین علت ناتوانی و معلولیت در جهان به شمار می رود.

البته این روز ها نسبت به گذشته افراد کمتری به علت سکته مغزی می میرند زیرا با شناسایی عواملی که احتمال ابتلا به سکته مغزی را افزایش می دهد، می توان مرگ و میر ناشی از این بیماری را کاهش داد.

انواع سکته مغزی:

سکته مغزی را می توان به دو نوع تقسیم کرد:

سکته مغزی ایسکِمیک (شایع ترین نوع) و سکته مغزی هِموراژیک.

 سکته مغزی ایسکمیک یا سکته در اثر انسداد جریان خون:

اغلب سکته های مغزی که رخ می دهد، در این دسته قرار می گیرند.

این سکته زمانی رخ می دهد که لخته های خونی و یا سایر ذرات موجود در خون باعث انسداد یکی از شریان های بافت مغز شده و شدیدا جریان خون مغز را کاهش می دهد.

این کاهش جریان خون باعث شروع فرآیند مرگ سلول های مغزی می شود.

در این نوع سکته، لخته یا درخود رگ های مغزی ایجاد می شود و یا گاهی لخته در عضوی به غیر از مغز (برای مثال قلب) تشکیل می شود و به وسیله جریان خون به عروق مغزی می رسد و باعث انسداد عروق می شود و حوادث بعدی را ایجاد می کند

سکته مغزی هموراژیک یا خون ریزی کننده:

این نوع سکته در اثر نشت و پارگی یک سرخرگ مغزی ایجاد می شود.

خون ریزی یا در اثر شرایطی مثل فشار خون بسیار بالا که بر روی رگ ها فشار وارد می کند ایجاد می شود و یا گاهی در عین این که فشار خون خیلی بالا نیست در اثر ضعف قسمتی از جداره رگ، پارگی ایجاد شده و خون وارد بافت مغزی می شود.

بعلاوه، در بعضی موارد ارتباطات غیر طبیعی بین شریان ها و ورید های مغزی عامل ایجاد خون ریزی است.

آیا می توان از بروز سکته مغزی پیش گیری کرد؟

متخصصان اعتقاد دارند تا ۸۰ درصد مواقع می توان از ایجاد سکته مغزی پیش گیری کرد.

بعضی از عوامل خطر سکته های مغزی مثل سن و سابقه فامیلی قابل کنترل و تغییر نیستند.

استفاده از تجهیزات فیزیوتراپی و توانبخشی مناسب روشی ایده آل جهت بهبود حال بیماران سکته مغزی میباشد

می توان با کمک کارهای زیر احتمال بروز سکته مغزی را کاهش داد:

آگاهی از فشار خون:

در افراد مبتلا به فشار خون بالا معمولا علائمی وجود ندارد.

بنابراین کنترل فشار خون در هر یک یا ۲ سال یک بار، موجب آگاه شدن فرد از فشار خونش می شود و در صورت افزایش فشار خون،می توان با دادن تغییراتی در نحوه زندگی (مانند کاهش مصرف نمک و ورزش کردن) و یا مصرف داروهای لازم تحت نظر پزشک، می توان فشار بالای خون را درمان کرد و احتمال بروز سکته مغزی را کاهش داد.

ترک کردن سیگار:

با ترک سیگار، احتمال ایجاد سکته مغزی کاهش می یابد.

برخی روش هایی که به فرد دارای اعتیاد کمک می کند تا سیگار را ترک کند عبارتند از:

  • برچسب ها و آدامس های حاوی نیکوتین
  • شرکت در برنامه های کمک کننده به ترک سیگار

انجام آزمایش قند خون:

به علت این که در افراد مبتلا به دیابت معمولا علائمی وجود ندارد، کنترل منظم قند خون ضروری است.پ

بالا بودن قند خون، احتمال بروز سکته مغزی را تا ۳ برابر افزایش می دهد.

با مصرف قرص های ضد دیابت یا تزریق انسولین و استفاده از رژیم غذایی و برنامه درمانی، می توان دیابت را کنترل و احتمال ابتلا به سکته مغزی را کاهش داد.

انجام آزمایش کلسترول و تِری گِلیسِرید خون:

زمانی که میزان کلسترول خون خیلی زیاد شود، این ماده می تواند بر روی دیواره سرخرگ ها رسوب کند و سرخرگ ها را مسدود کند.

به همین علت، خون مورد نیاز به مغز نمی رسد و سکته مغزی روی می دهد.

تری گلیسرید نوعی از چربی های موجود در جریان خون هستند و سطوح بالای آن در بعضی از افراد موجب بروز سکته مغزی می شود.

در افرادی که سطح بالای کلسترول و تری گلیسرید دارند، معمولا علائمی وجود ندارد.

به همین دلیل، باید سطح کلسترول و تری گلیسرید به طور منظم کنترل شود و در صورت بالا بودن مقدار آن ها، علاوه بر مراجعه به پزشک باید میزان آن ها را با استفاده از رژیم غذایی، ورزش و دارو کاهش داد.

کنترل وزن:

افزایش وزن، خطر بروز سکته مغزی را بالا می برد.

با استفاده از رژیم غذایی مناسب و انجام ورزش با شدت متوسط، حداقل به مدت ۳۰ دقیقه در اکثر روز های هفته می توان وزن را در محدوده طبیعی نگه داشت.

این کار را می توان با افزودن مقدار مصرف میوه، سبزیجات و حبوبات به رژیم غذایی آغاز کرد.

پیاده روی و استفاده از پله به جای آسانسور به کاهش وزن کمک می کند.

کاهش استرس:

می توان با استفاده از روش هایی مانند صحبت کردن با نزدیکان، ورزش یا نویسندگی استرس ها را کاهش داد.

 

سکته مغزی چه اثراتی بر مغز می گذارد؟

اثر سکته مغزی بر مغز به نوع سکته، منطقه ی بروز سکته بر مغز و میزان آسیب مغزی ایجاد شده بستگی دارد.

سکته مغزی خفیف می تواند موجب آسیب ناچیز شود و ممکن است اصلاً آسیبی به مغز نرسد.

اما سکته مغزی شدید می تواند موجب آسیب شدید مغز و حتی مرگ بیمار شود.

سکته مغزی ممکن است در بخش های مختلف مغز ایجاد شود.


مغز به ۴ بخش اصلی تقسیم می شود: نیمکره راست، نیمکره چپ، مخچه و ساقه مغز.

بروز سکته در نیمکره راست مغز می تواند با اختلالات زیر همراه باشد:

  • مشکل قضاوت درباره مسافت ها: این بیماران هنگام قضاوت درباره مسافت ها و فاصله ها دچار اشکال می شوند و در نتیجه ممکن است زمین بخورند یا نتوانند برای بلند کردن چیزی، دستشان را به سمت آن هدایت کنند.
  • کاهش حافظه کوتاه مدت: بیماران ممکن است بتوانند وقایع ۳۰ سال قبل را به یاد بیاورند ولی آن چه که امروز برای صبحانه خورده اند فراموش نمایند.

سکته مغزی در نیمکره چپ می تواند باعث مشکلات زیر شود:

  • مشکلات تکلمی و گویشی: کسانی که دچار سکته مغزی شده اند ممکن است برای گفت و گو یا درک کلام دیگران دچار اشکال شوند.
  • رفتار آهسته و محتاطانه: ممکن است بیماران برای انجام کامل کارها به مقداری کمک نیاز داشته باشند.
  • مشکلات حافظه: بروز سکته مغزی ممکن است باعث شود بیمار به یاد نیاورد که ۱۰ دقیقه قبل چه کاری انجام داده اند و یا مسائل جدید را به سختی فرا بگیرند.

آسیب به مخچه مشکلات زیر را به دنبال دارد:

  • حرکات غیر ارادی و غیر طبیعی در سر و قسمت بالای بدن
  • مشکل حفظ تعادل بدن
  • تهوع و استفراغ

بروز سکته در ساقه مغز بسیار زیان بخش است زیرا ساقه مغز تمام عملکرد های بدن که نیاز به تفکر ندارند، مانند حرکات چشم ها، تنفس، شنوایی، تکلم و بلع را کنترل می کند.

سکته مغزی چگونه تشخیص داده می شوند؟

ابتدا پزشک درباره آنچه اتفاق افتاده و زمان شروع علائم، از بیمار سوال می کند و سپس با پرسیدن چند سوال تعیین می کند که آیا بیمار قادر است به درستی فکر کند یا نه؟

پزشک همچنین رفلکس های بیمار (حرکات غیر اردای اندام ها) را آزمایش می کند تا متوجه شود که آیا آسیب جسمی ایجاد شده یا نه.

این کار به پزشک کمک می کند تا آزمایش لازم برای تشخیص سکته مغزی را تعیین کند.

آزمایش های لازم برای تشخیص سکته مغزی عبارتند از:

  • آزمایش های تصویر برداری:

شامل سی تی اسکن (CT-SCAN) مغز و ام آر آی (MRI)

سی تی اسکن مشخص می کند که آیا سکته مغز در اثر انسداد رگ ایجاد شده است یا خونریزی مغزی.

اگر سی تی اسکن در ۴۸ ساعت اول پس از بروز سکته انجام شود، نوع سکته مغزی زودتر تشخیص داده می شود و اگر پس از بیشتر از ۲ روز بعد از حادثه انجام شود، تشخیص محل و وسعت حادثه راحت تر است.

بنابراین بهتر است دوبار سی تی اسکن انجام شود؛ یک بار در ۴۸ ساعت اول و یکبار چند روز بعد.

  • آزمایش های الکتریکی:

مانند نوار مغزی (EEG) و آزمایش واکنش به تحریک الکتریکی نواحی مختلف مغز

  • آزمایش های مربوط به تعیین جریان خون مغز:

مانند آزمایش سونوگرافی داپلِر که برای بررسی سرعت عبور خون در یکی از سرخرگ های اصلی مغز به کار می رود.

این آزمایش تغییرات میزان خونی که به مغز می رسد را نشان می دهد.

با استفاده از این آزمایش می توان سکته های مغزی ناشی از تنگی سرخرگ ها را تشخیص داد.

یکی از روش های تمرین درمانی انجام تمرینات با پارالل بار فیزیوتراپی میباشد.

سکته مغزی چه عوارضی دارد؟

سکته مغزی ممکن است عوارضی برای بیمار ایجاد کند که بعضی از این عوارض می توانند موجب مرگ بیمار شوند.

این عوارض عبارتند از:

  • افزایش فشار داخل جمجمه

پس از سکته مغزی، ممکن است مغز بیمار دچار تورم شود و در نتیجه، فشار داخل مغز افزایش می یابد.

از آن جا که مغز در جمجمه فضای اضافی بسیار کمی دارد، اتساع ناشی از تورم ممکن است موجب مرگ بیمار شود.

تورم می تواند به سرعت و معمولا یک تا ۴ روز پس از سکته مغزی روی می دهد و در سکته های هموراژیک (ناشی از خون ریزی) شایع تر است.

 

  • تجمع مایع نخاعی در مغز

این عارضه اغلب پس از سکته مغزی ناشی از خون ریزی ایجاد می شود.

تجمع مایع نخاعی در مغز موجب افزایش فشار داخل مغز و بزرگ شدن جمجمه می شود.

درمان هیدروسفالی، تخلیه مایع با استفاده از قرار دادن لوله هایی در مغز به وسیله عمل جراحی است.

به وسیله این لوله ها مایع مغزی نخاعی از مغز به بخش دیگری از مغز(معمولا حفره شکمی) انتقال می یابد.

  • اِسپاسم (گرفتگی رگ ها)

معمولاً گرفتگی رگ ها ۳ یا چند روز پس از سکته بروز می کند و علت اصلی مرگ و معلولیت است زیرا می تواند جریان خون را به حدی کاهش دهد که منجر به مرگ بافت مغزی شود.

پیشگیری و درمان اسپاسم رگ ها با داروهای گشاد کننده رگ ها صورت می گیرد و برای بهبودی معلولیت های آن متخصصین گروه توانبخشی از جمله فیزیوتراپیست ها می توانند کمک کننده باشند.

  • عفونت

احتمال بروز عفونت هایی مانند عفونت مجاری ادراری و یا ذات الریه به دلیل استرس حاصل از سکته مغزی افزایش می یابد.

عفونت ها را باید به وسیله آنتی بیوتیک ها درمان کرد.

این عفونت ها معمولا با تب همراه است و برای درمان آن از دارو های ضد تب مثل استامینوفن یا آسپیرین استفاده کرد.

در بعضی موارد، احتمال بروز زخم بستر و عفونت های پوستی به دلیل بستری بودن طولانی مدت در سکته های مغزی وجود دارد.

میزان این احتمال در افراد چاق که به حرکت در آوردن آن ها مشکل تر است افزایش می یابد.

  • افزایش فشار خون

معمولا چند روز پس از سکته، افزایش فشار خون دیده می شود که به نظر می رسد به منظور تلاش بدن برای افزایش جریان خون به مناطق دچار آسیب روی می دهد.

اغلب اوقات این افزایش تنها در صورتی که به حدود خطرناک رسیده باشد تحت مراقبت های درمانی قرار می گیرد.

درمان این فشار خون بالا باید به آهستگی صورت بگیرد زیرا افت سریع فشار خون می تواند به آسیب بیشتر مغز منجر شود.

  • افزایش قند خون

اغلب به دنبال سکته مغزی، افزایش قند خون دیده می شود.

قند خون بسیار کم یا زیاد با عملکرد مغزی و سلولی تداخل می کند و می تواند به افزایش آسیب ناشی از سکته منجر شود.

  • تشنج

حمله های تشنجی به طور شایع، به ویژه پس از سکته های نوع خون ریزی کننده دیده می شوند.

تا ۱۰ درصد مبتلایان به سکته مغزی دچار تشنج می شوند و احتمال بروز آن در هفته اول بیشتر از سایر مواقع است.

  • بی اختیاری ادرار یا مدفوع

بی اختیاری در ادرار کردن یا دفع مدفوع از عوارض شایع پس از سکته مغزی هستند که در اثر آسیب مراکز مغزی کنترل کننده این اعمال رخ می دهند و در اغلب موارد تقریبا تا ۳ هفته پس از سکته مغزی برطرف می شوند.

ادامه این اختلالات برای مدت بیش از یک ماه نیاز به معاینه و بررسی متخصص دارد.

یکی از علل شایع بی اختیاری پس از سکته مغزی، ناپایداری مثانه است.

در این عارضه، مثانه تنها با تجمع کمی ادرار منقبض می شود و ادرار داخل خود را تخلیه می کند.

برای رفع این مشکل از دارو درمانی استفاده می شود.

  • اختلال بینایی

یکی دیگر از اختلالاتی که به دنبال سکته مغزی روی می دهد، اختلال در بینایی است.

شایع ترین اختلال بینایی ای که پس از سکته مغری روی می دهد نقص بینایی در نیمه ای از میدان بینایی یک یا هر دو چشم است؛ یعنی اگر فرد عادی و فرد بیمار به یک منظره مشابه برای مثال یک کوه نگاه کنند، اگر فرد سالم کوه را به طور کامل ببیند فرد بیمار ممکن است فقط نیمی از آن کوه را ببیند.

در اکثر موارد، این اختلال پس از مدتی برطرف می شود اما در بعضی از بیماران این اختلال پس از سکته مغزی بهبود نمی یابد.

اگر دید یک طرف کاملا از بین رفته باشد، احتمال بازگشت بینایی طبیعی، طی یک ماه ۲۰ درصد و اگر بخشی از دید یک طرف دچار اختلال شده باشد، این احتمال حدود ۷۵ درصد طی یک ماه است.

گاهی اوقات اختلال در حرکت چشم ها ایجاد می شود.

در بعضی موارد، حرکت هر دو چشم در یک جهت دچار مشکل می شود و گاهی حرکت دو چشم با یکدیگر هماهنگ نیست و دوبینی روی می دهد.
این اختلال معمولا طی چند روز تا چند هفته پس از سکته مغزی برطرف می شود و تا آن هنگام می توان با بستن یک چشم یا استفاده از عینک های مخصوص، مشکل را برطرف نمود.

  • ضعف، بی حسی یا فلج

احساس ضعف، بی حسی یا فلج یک نیمه از بدن پس از سکته مغزی از عوارض شایع اولیه پس از سکته مغزی هستند.

  • اختلال تکلم و نوشتن

یکی دیگر از عوارض شایع سکته مغزی، اختلال تکلم و اختلال در درک صحبت سایرین است.

به علاوه، اختلال در نوشتن ممکن است پس از سکته مغزی روی دهد که چون بیشتر افراد راست دست هستند، این اخلال در اثر آسیب دیدن نمیکره چپ مغز اتفاق می افتد.

  • درد

درد ممکن است به طور شدید و در یک نیمه از بدن احساس شود.

این نوع درد که درد مرکزی بعد از سکته مغزی نام دارد ممکن است پس از هر نوع سکته مغزی و معمولا چند ماه پس از بروز سکته روی دهد. بیشتر این بیماران را می توان با دارودرمانی بهبود بخشید.

البته داروهای مسکن معمولی اثر چندانی بر این درد ها ندارند و نباید از دارو های ضد درد مخدر مانند مورفین برای برطرف کردن این درد ها استفاده کرد.

  • تورم دست ها یا پا ها

بعد از سکته مغزی تورم در دست ها و پاها ایجاد می شود که معمولا علت اصلی آن عدم تحرک است.

به دلیل بی حرکت بودن طولانی مدت بدن، مایع موجود در بافت ها به حرکت در نمی آید.

در مواردی که دست یا پای بیمار فلج شده و به دنبال آن، مایع بافتی این ناحیه به درستی به گردش در نمی آید، موجب تورم اندام می شود.

برای درمان این مشکل باید دست یا پای بیمار بالاتر از سطح بدن قرار بگیرد.

گاهی اوقات از دستکش تنگ برای فشرده شدن دست و به چرخش درآمدن مایع بافتی استفاده می شود.

اصلی ترین درمان این عارضه فیزیوتراپی است.

  • اختلال لمس

ممکن است پس از سکته مغزی، اختلال خفیف یا شدید در حس لامسه ایجاد شود که در بسیاری از موارد پس از مدتی بهبود می یابد.

  • فلج یک دست یا یک پا

یکی از عوارض سکته مغزی، فلج شدن یک دست یا یک پا است که ممکن است با سفت شدن عضلات همراه باشد.

برای بهبود این عارضه باید توان بخشی هر چه زود تر آغاز شود.

پس از سکته مغزی، عضلات در ابتدا ضعیف و شل هستند و بعد از چند روز به تدریج سفت می شوند و حرکت دادن آن ها به سختی صورت می گیرد.

اگر سفتی عضلات به موقع با فیزیوتراپی درمان نشود ممکن است شدت آن به حدی برسد که اصلا نتوان آن ها را حرکت داد.

در این وضعیت، عضلات به شکل منقبض باقی می مانند و مفاصل نمی توانند به حالت عادی برگردند.

  • عدم تعادل
  • تهوع و سردرد و…

مراقبت و توانبخشی بیماران مبتلا به سکته مغزی:

توانبخشی، موجب می شود بیمارانی که در اثر سکته مغزی دچار ناتوانی جسمی و روانی شده اند به زندگی طبیعی باز گردند، مشکلات به وجود آمده را درک کنند و خود را با آن ها تطابق دهند و از ایجاد عوارض ثانویه پیشگیری به عمل آورند.

در توانبخشی همچنین باید به اعضای خانواده بیمار آموزش داد تا نقش حمایت کننده بیمار را ایفا نمایند.

تیم توانبخشی شامل پرسنل فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتار درمانی و معمولا پزشک آموزش دیده در زمینه طب توانبخشی است.

البته در بعضی از تیم ها ممکن است روان شناس و مددکار اجتماعی هم حضور داشته باشند زیرا حداقل یک سوم از بیماران پس از سکته مغزی دچار افسردگی می شوند.

در اکثر بیماران مبتلا به سکته مغزی، فیزیوتراپی و کاردرمانی زیربنای اصلی توانبخشی را تشکیل می دهند.

توانبخشی سکته مغزی باید هرچه زودتر آغاز شود و ممکن است از چند روز تا چندین ماه ادامه یابد.

قسمت اعظم بازگشت کارکرد عضو در چند روز یا چند هفته اول صورت می گیرد و سپس سرعت بهبود کاهش می یابد.

چه مدت فیزیوتراپی پس از سکته مغزی نیاز است؟

این که بیمار چه مدت به فیزیوتراپی نیاز دارد بستگی به مهارت های از دست رفته در اثر سکته و شدت عوارض مربوط به آن دارد.

سرعت بهبودی برای بعضی از بیماران سریع است اما اغلب افراد برای مدت طولانی به فیزیوتراپی نیاز دارند.

عوامل موثر در بهبودی حاصل از سکته مغزی:

به طور کلی توانبخشی موفقیت آمیز سکته مغزی به فاکتور های زیر بستگی دارد:

  • فاکتور های اجتماعی: مانند حمایت و تشویق خانواده و دوستان
  • فاکتور های عاطفی: مانند امیدواری و انگیزه بیمار برای انجام مرتب تمرینات توانبخشی
  • فاکتور های درمانی: مانند شروع به موقع توانبخشی زیرا توانبخشی هر چه زودتر آغاز شود، تأثیرات آن بیشتر است.

برنامه بازتوانی و فیزیوتراپی شامل چه کارهایی است؟

  • تمرین های مربوط به مهارت های حرکتی:

هدف این دسته از تمرینات بهبود هماهنگی و قدرت عضلات و حفظ تعادل بدن است.

یکی از این تمرینات، استفاده از تردمیل در حضور فیزیوتراپیست برای اصلاح اشکالات بیمار در راه رفتن جهت بهبود راه رفتن بیمار است.

  • درمان های دارای محدودیت:

از آنجایی که در سکته معمولاً فقط نیمی از بدن دچار آسیب می شود، اندام های سمت سالم بیمار (مثل دست) را محدود می کنند.
این مدت بیمار تلاش می کند کار هایش را با دست آسیب دیده انجام دهد.

مزیت این کار این است که دست آسیب دیده پیام های حسی و حرکتی دریافت می کند که به بهبود دست کمک می کند.

  • تمرینات دامنه حرکتی:

هدف این تمرینات کاهش سفتی عضلات و بهبود دامنه حرکتی مفاصل است.

  • طب سوزنی:

این روش برای درمان عوارضی مانند فلج، مشکل در بلع و گفتار به کار می رود.

بهتر است طب سوزنی حداقل ۲ هفته بعد از سکته مغزی شروع شود.

در بعضی موارد سکته مغزی با خونریزی به علت لخته شدن یا انسداد رگ خونی همراه است و از آنجایی که طب سوزنی رگ ها را برای جریان بهتر خون باز می کند پس طب سوزنی بلافاصله پس از سکته مغزی می تواند شدت آسیب را بیشتر کند.

به همین علت، طب سوزنی با کمی وقفه پس از بروز سکته مغزی شروع می شود.

گاهی اوقات بیمار ممکن است حس کند که روند بهبودش متوقف یا کند شده است.

فیزیوتراپیست به طور منظم روند بهبود بیمار را ارزیابی می کند.

از تست های استاندارد برای بررسی پپیشرفت وی استفاده می کند.

این کار نشان می دهد که بیمار همچنان در حال پیشرفت است و نشان می دهد که سرعت پیشرفت بیمار چقدر است.

معمولاً چند ماه پس ازسکته سرعت بهبودی کاهش می یابد اما با داشتن یک برنامه توانبخشی مناسب روند بهبود بیمار متوقف نمی شود.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
وینکل وینکل

بیماری ام اس (M.S) چیست؟ نقش فیزیوتراپی در درمان ام اس

بیماری ام اس چیست؟

بیماری مالتیپل اسکلروزیس یا ام اس نوعی بیماری عصبی است.وقتی سیستم ایمنی بدن به درستی کار نکند،ممکن است فرد به این بیماری مبتلا شود.سیستم ایمنی بدن به طور عادی از طریق مبارزه با عفونت ها از فرد محافظت می کند.

در ام اس این سیستم به اشتباه به اعصاب بدن فرد حمله می کند به همین علت ام اس در دسته ی بیماری های خود ایمنی قرار می گیرد.(بیماری های خود ایمنی،بیماری هایی هستند که در آن سیستم ایمنی،سلول های بدن را به اشتباه بیگانه تشخیص داده و به آن ها حمله می کند.)

در ام اس سلول های سیستم ایمنی بدن به غلاف میلین حمله کرده و به آن آسیب می زنند.

وقتی میلین آسیب می بیند،پیام های عصبی سخت تر عبور می کنند،یا اصلا نمی توانند عبور کنند.

در این زمان است که علائم ام اس شروع می شوند.

در نهایت آسیب های زیادی ایجاد می شود که قابل ترمیم نیستند و اعصاب می میرند.

شکل های مختلف بیماری ام اس:

بیماری ام اس ۴ شکل مختلف دارد:

  • نوع عود کننده و فروکش کننده (RRMS):

    در اکثر موارد ام اس به این صورت شروع می شود.
    در این نوع از ام اس حملات بدتر شدن ناگهانی سطح بیماری رخ می دهد که به آن دوره عود بیماری می گویند و در پی آن دوره فروکش شدن وجود دارد که در آن بهبودی حاصل می شود.

فروکش کردن با بهبودی کامل یا نسبی همراه است؛یعنی شخص پس از حمله به طور کامل به سطح عملکری پیش از حمله باز می گردد که به آن بهبودی کامل می گویند یا این که بهبودی نسبی است و بعضی از علائم برای همیشه باقی می مانند.

  • نوع پیشرونده ی اولیه (PPMS):

    در ۱۰ درصد موارد ام اس از همان ابتدا سیری پیشرونده دارد که فاقد هر گونه حمله یا بهبودی است.

عامل به وجود آورنده این شکل از بیماری معمولاً با عامل بوجود آورنده نوع عود کننده و فروکش کننده و نوع پیشرونده ی ثانویه متفاوت است.

در نوع پیشرونده ی اولیه، فرایند التهابی در مغز و طناب نخاعی کمتر است اما تخریب و نابودی بیشتری از همان ابتدا رخ می دهد.

این تفاوت ها در فرم پیشرونده اولیه باعث شده درمان های رایجی که برای ام اس وجود دارند در این نوع کارایی کم تری نسبت به نوع عود کننده داشته باشند.

  • نوع پیشرونده ثانویه (SPMS):

    بعد از گذشت حدود 10 سال اغلب کسانی که با فرم RRMS تشخیص داده می شوند دچار این حالت از بیماری ام اس می شوند که با پیشرفت مستمر بیماری همراه است اما سرعت آن خیلی زیاد نیست.
    در طول این دوره،حملات بیماری کاهش می یابد و یا هیچ حمله ای رخ نمی دهد.

  • فرم عود کننده-پیشرونده (PRMS):

    تعداد خیلی کمی از بیماران (کمتر از ۵ درصد) دچار این شکل از بیماری هستند.
    این دسته در ابتدا مبتلا به فرم پیشرونده ی بیماری تشخیص داده می شوند اما چون بعضی واقع دچار حمله می شوند در این دسته قرار می گیرند.

چه عواملی باعث ابتلا به بیماری ام اس می شود؟

معمولاً افراد در سنین بین ۲۰ تا ۳۰ سالگی به این بیماری مبتلا می شوند و کودکان به ندرت به این بیماری مبتلا می شوند.

تحقیقات نشان داده است که ترکیبی از برخی عوامل می تواند باعث ابتلا به بیماری شود که در ادامه به آن اشاره می کنیم:

  • ژن ها
  • محیط
  • شیوه زندگی

ژن ها:

بیش از ۱۰۰ ژن وجود دارند که می توانند روی احتمال ابتلای فرد به این بیماری تاثیر بگذارند.

البته ژن ها به تنهایی تعیین نمی کنند که چه کسی به بیماری مبتلا شود.

برای مثال دو قلو های همسان ژن های یکسان دارند اما وقتی یکی از آن ها به ام اس مبتلا می شود،دیگری معمولاً این بیماری را نمی گیرد.

این نشان می دهد که ژن ها نقش دارند اما این کل داستان نیست.اگر یکی از خویشاوندان نزدیک فرد به ام اس مبتلا باشد،احتمال این که فرد به بیماری مبتلا شود نسبت به کسی که در خویشاوندانش کسی به ام اس مبتلا نیست بیشتر است.

یکی از تجهیزات مهم کمک درمانی ام اس درستگاه پارالل بار فیزیوتراپی است

طبق تحقیقات اگر فرد مبتلا به ام اس باشد و بخواهد بچه دار شود،احتمال ابتلای بچه به ام اس یک به ۶۷ است.

محیط:

چیز هایی که در دنیای اطراف وجود دارند ممکن است بر احتمال ابتلای فرد به بیماری تاثیر بگذارند مانند:

  • برخی از عفونت ها
  • نور خورشید و ویتامین د

عفونت ها:

شواهد زیادی وجود دارد مبنی بر این که برخی از ویروس ها و باکتری ها می توانند احتمال ابتلا به ام اس را افزایش بدهند.

برای مثال نوعی ویروس که باعث تب غده ای می شود می تواند احتمال ابتلا به ام اس را افزایش بدهد.البته این به این معنا نیست که اگر فرد به تب غده ای دچار شود حتما به بیماری ام اس دچار می شود.

ویتامین د:

دانشمندان سال ها پیش کشف کردند که هر چقدر از کشور های استوایی در نزدیکی خط استوا که در آن ها نور خورشید شدید است دور می شویم، افراد بیشتری را می بینیم که به بیماری ام اس مبتلا هستند.

به همین علت تحقیق درباره کمبود ویتامین د یا ویتامین خورشید به عنوان یکی از علل ابتلا به ام اس شروع شد و در نهایت این تحقیقات نشان دادند اگر قبل از بزرگسالی این ویتامین در بدن فرد کم باشد،خطر ابتلا به مالتیپل اسکلروزیس به بالاترین سطح خود می رسد

بدن انسان مقداری از ویتامین د را از مواد غذایی مانند تخم مرغ و ماهی ها دریافت می کند اما بیشتر ویتامین د بدن از نور خورشید دریافت می شود.

پوست وقتی در معرض نور خورشید قرار می گیرد،این ویتامین را می سازد.در بعضی موارد ممکن است فرد به اندازه کافی در معرض نور خورشید قرار گرفته باشد اما به مقدار کافی ویتامین د نداشته باشد که علت آن می تواند یکی از موارد زیر باشد:

  • داشتن ژن هایی که باعث می شود بدن این ویتامین را به سختی بسازد
  • فرد باردار باشد
  • پوست فرد تیره باشد(در این صورت پوست با سرعت کمتری ویتامین د می سازد)

برای دانستن این که میزان ویتامین د بدن فرد چقدر است می تواند با پزشک عمومی مشورت کند. پزشک میزان ویتامین د بدن فرد را در یک آزمایش خونی بررسی می کند که در صورت پایین بود میزان آن،فرد مشاوره پزشکی دریافت می کند.

 

شیوه زندگی:

در شیوه زندگی فرد عواملی وجود دارند که می توانند بر احتمال ابتلا به ام اس تاثیر بگذارند:

  • سیگار کشیدن
  • اضافه وزن (چاقی)

سیگار کشیدن:

سیگار کشیدن باعث افزایش احتمال ابتلا به ام اس می شوند.

مواد شیمیایی موجود در دود سیگار می توانند روی سیستم ایمنی تاثیر بگذارند و به برانگیختن ام اس دامن بزنند.بعلاوه، استنشاق دود سیگار در محیط با خطر بالای ابتلا به مالتیپل اسکلروزیس در ارتباط است.

تحقیقات نشان داده که ترک سیگار می تواند سرعت پیشرفت بیماری ام اس را کاهش دهد.

اضافه وزن (چاقی):

اضافه وزن زیاد به ویژه در دوران کودکی یا بزرگسالی با ام اس در ارتباط است زیرا اضافه وزن زیاد می تواند:

  • مقدار ویتامین د بدن فرد را کاهش دهد.
  • باعث فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی بدن و التهاب شود.

علائم بیماری ام اس چیست؟

بسته به اینکه بیماری ام اس کدام اعصاب بدن را تحت تاثیر قرار می دهد،اثرات و علائم آن متفاوت است.ممکن است علائم بیماری غیر قابل پیش بینی باشد.

علائم ممکن است روز به روز و حتی ساعت به ساعت تغییر کنند و ممکن است روز ها، هفته ها یا ماه ها طول بکشد.
بسته به نوع ام اس این علائم ممکن است باقی بمانند،کمتر شوند و یا به طور کامل از بین بروند.

هر فردی علائم مخصوص به خود را دارد و این علائم با علائم سایر افراد یکسان نیست و نحوه ی پیشرفت ام اس به مرور زمان برای هر فرد منحصر به فرد است.

برای درمان بیماران ام اس در کلینیک ها حتما از تجهیزات فیزیوتراپی و توانبخشی مناسب استفاده کنید.

شایع ترین علائم بیماری ام اس:

  • یکی از شایع ترین علائم این بیماری خستگی است.

البته این احساس خستگی مثل خستگی های عادی نیست.

ممکن است باعث شود که انجام کار ها (حتی فکر کردن) خیلی دشوار یا غیر ممکن شود.

  • ممکن است فرد مبتلا در قسمت بازو ها،ران ها،دست ها یا پا ها احساس بی حسی یا مور مور شدن کند.
  • ممکن است دید فرد تار شود یا دچار دوبینی شود و حتی امکان دارد برای مدتی یک یا دو چشم فرد بینایی اش را از دست بدهد.
  • احساس سرگیجه و مشکل در تعادل
  • مشکل در راه رفتن
  • مشکل در حرف زدن یا بلع
  • گرفتگی عضلات
  • بروز حرکات ناگهانی اندام ها که فرد نمی تواند آن ها را کنترل کند.
  • مشکلات مثانه و روده
  • رعشه(لرزش) دست یا پا
  • فراموشی و مشکل در فکر کردن
  • مشکلات جنسی
  • مشکلات عاطفی، برای مثال در اثر ابتلا به بیماری ام اس ممکن است بیمار دچار افسردگی شود.

چگونه بیماری ام اس تشخیص داده می شود؟

تشخیص این بیماری اصلا آسان نیست.علائم بیماری ممکن است با سایر بیماری ها اشتباه گرفته شود.

ممکن است از زمانی که فرد متوجه مشکلاتی در بدنش می شود تا زمانی که رسما به وی اعلام شود ام اس دارد،زمان زیادی طول بکشد. این روند برای برخی افراد چند سال زمان می برد.

برای تشخیص بیماری فرد باید به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کند.ممکن است از فرد چندین آزمایش گرفته شود و مدتی طول بکشد تا تشخیض نهایی صورت بگیرد.

 

از ۴ نوع آزمایش برای تشخیص ام اس استفاده می شود:

  • معاینه مغز و اعصاب
  • اسکن ام آر آی
  • آزمایش پتانسیل برانگیخته (EVOKED POTENTIAL TEST)
  • گرفتن مایع مغزی- نخاعی

معاینه عصبی:

در طول معاینه متخصص مغز و اعصاب درباره سابقه فرد از وی سوال می کند.

منظور از سابقه،بیماری ها و علائم فرد در زمان حال و گذشته است.در معاینه بدنی حرکات،رفلکس ها (حرکات و پاسخ های غیر ارادی اندام ها مانند پاها) و حواس فرد مانند بینایی را بررسی می کند.

در صورتی که متخصص مغز و اعصاب مشکوک به ام اس شود،برای اطمینان از سایر آزمایش ها استفاده می کند.

ام آر آی (MRI) یا تصویر برداری رزونانس مغناطیسی:

یک دستگاه به نام ام آر آی از مغز یا نخاع عکس می گیرد.

بیمار روی یک تخت می خوابد و تخت وارد دستگاه می شود.این فرایند ممکن است چند دقیقه تا حداکثر یک ساعت طول بکشد.

با استفاده از میدان های مغناطیسی و امواج رادیویی قوی،این دستگاه از داخل مغز یا نخاع تصویر برداری می کند.با استفاده از تصویر این دستگاه متخصص می تواند هر گونه التهاب و آسیبی که ام اس وارد کرده است را مشاهده کند.

به این مناطق اسیب دیده پلاک گفته می شود.تصویر برداری ام آر آی دقیق ترین روش برای تشخیص ام اس است.

بیماری ام اس اغلب افراد از طریق ام آر آی تشخیص داده می شود.

گرفتن مایع مغزی-نخاعی:

در طول این فرایند،یک سوزن داخل قسمت پایین کمر و در فضای اطراف نخاع فرد قرار می گیرد.

مقداری از مایع مغزی- نخاعی بیرون کشیده می شود و با استفاده از آن فعالیت سیتم ایمنی بدن در این قسمت ها بررسی می شود که به تشخیص ام اس کمک می کند.

آزمایش پتانسیل برانگیخته: این آزمایش میزان سرعت انتقال پیام های عصبی بین مغز و چشمان،گوش ها و پوست فرد را اندازه می گیرد. اگر ام اس به غلاف میلین اعصاب این قسمت های بدن آسیب برساند،واکنش های فرد در این قسمت آهسته تر است.

در این آزمایش برای معاینه چشم ها،طرح هایی روی یک صفحه برای فرد نمایش داده می شود.الکترود هایی که متصل به سر هستند نحوه واکنش مغز فرد را به آنچه که می بیند اندازه گیری می کنند.

در آزمایشی دیگر شوک های کوچکی روی پوست داده می شود و واکنش های عضلات فرد بررسی می شود.

درمان بیماری ام اس:

هنوز درمانی برای بیماری ام اس وجود ندارد اما می توان به روش های مختلف علائم آن را کنترل کرد و تا حدودی کاهش داد. این روش ها عبارتند از دارو ها، توانبخشی و…

افزایش کارایی از طریق بازتوانی:

بازتوانی شاخه ای از علم پزشکی است که بر توانایی های فرد برای انجام دادن کار تمرکز می کند.

وظیفه ی متخصصین بازتوانی (شامل روانپزشکان، فیزیوتراپیست ها، کاردرمانگر ها و متخصصین گفتار درمانی) کمک به حفظ،راحتی و امنیت بیماران در بالاترین سطح ممکن،علی رغم هر اختلال ناشی از این بیماری است.

در روند بیماری: متخصصین بازتوانی به شکلی خلاقانه حلال مشکلات هستند.
آن ها کمک می کنند تا بیمار راهکار ها و ابزار های مورد نیاز را برای انجام کار هایی که برایش سخت است،پیدا کند.

فیزیوتراپی و ام اس:

چرا فیزیوتراپی می تواند برای بیماری ام اس مفید باشد؟

فیزیوتراپی ام اس شامل ورزش هایی برای تقویت عضلات،بهبود تعادل،هماهنگی بدن و نحوه راه رفتن فرد است.برای رسیدن به این اهداف فیزیوتراپی از حرکات کششی استفاده می کند.

این حرکات به فرد بیمار کمک می کند تا توانایی اش در حرکت را حفظ کرده و بهبود بخشیده و از گرفتگی عضلانی جلوگیری کند.

 

فیزیوتراپی در مراحل اولیه ام اس بسیار مفید است و می تواند به فرد کمک کند تا:

  • از پیشرفت علائم جلوگیری کنند.
  • یاد بگیرد چگونه از بدن درحال تغییرش مراقبت کند و با مشکلات آن کنار بیاید.
  • یاد بگیرد چگونه بعد از دوره های عود بیماری دوباره توانایی اش را به دست بیاورد.
  • قدرت بدنی را افزایش دهد.

فیزیوتراپی برای این بیماران شامل روش هایی مانند تمرینات هوازی،ورزش قدرتی،ورزش های آبی،یوگا و تمرینات تعادلی است.

ورزش های هوازی:

این شکل از ورزش برای افزایش ظرفیت ریه،بهبود تعادل و هماهنگی و بهبود عضلات پیشنهاد می شود.در صورتی که فرد تمرینات قدرتی برای پا ها انجام دهد،این تمرینات هوازی می توانند توانایی پیاده روی فرد را بهبود ببخشند.

ورزش های هوازی برای بیماران ام اس شامل دوره های کوتاه و شدید فعالیت بدنی و سپس استراحت است.

ورزش هوازی مزایای زیر را برای بیماران ام اس دارند:

  • سطح انرژی بالاتر و احساس خستگی کمتر
  • بهبود فعالیت قلب
  • افزایش کیفیت زندگی و نهایتا روحیه بهتر

ورزش های قدرتی:

تمرینات قدرتی باعث بهبود تعادل بدن و قدرت عضلانی می شوند.در طی برنامه تمرینات قدرتی که فیزیوتراپیست برای بیمار طراحی می کند،افراد از وزنه های سبک استفاده می کنند.

در این برنامه ابتدا تعداد حرکات کم و مدت آن ها کوتاه است و به مرور زمان که ماهیچه ها تقویت می شوند،جرم وزنه و تعداد حرکات افزایش می یابد.

 

ورزش های آبی:

ورزش های آبی فواید بسیار برای فرد مبتلا دارد،برای مثال دمای پایین آب به جلوگیری از گرمای بیش از اندازه بدن کمک می کند و احساس بی وزنی در کنار مقاومت آب، محیطی مناسب برای انجام تمرینات کم فشار ایجاد می کند.

علاوه بر شنا،فرد مبتلا به ام اس تمرینات دیگری در آب انجام می دهد مانند وزنه برداری،پیاده روی،کشش و…

تمرینات تعادلی:

تمرینات تعادلی باعث بهبود حفظ حالت تعادل بدن می شوند.

ویژگی خوب این تمرینات این است که به علت فشار کمی که بر بدن وارد می کنند،اغلب بیماران می توانند این حرکات را انجام دهند.

یکی از تمرینات تعادلی این است که فرد به طور متناوب روی پاشنه و پنجه بایستد. برای این کار:

فرد در حالی که برای حفظ تعادل به دیوار یا نرده یا… تکیه داده، باید پا ها را به عرض لگن باز کند.سپس روی نوک انگشتان بلند شود و برای چند ثانیه روی انگشتان پا بایستد. در انتها به آرامی به حالت اول برگردد،سپس این کار را برای پاشنه انجام دهد.

تمرین دیگر، راه رفتن روی پاشنه و پنجه است که برای انجام آن:

فرد بیمار باید صاف بایستد و برای حفظ تعادل به دیوار یا… تکیه کند سپس به آرامی حرکت کند و پاشنه یک پا را مستقیما مقابل انگشت پای دیگر قرار دهد و به همین صورت به حرکت ادامه دهد.

بهتر است فرد بیمار برعکس این تمرین را هم انجام دهد یعنی به همین صورت به عقب راه برود.

بدیهی است که ورزش منظم می تواند اثرات ام اس را بهبود ببخشد اما بعضی از بیماران ممکن است با شروع برنامه ورزش اثرات بدی در بدنشان احساس کنند.

برای مثال ورزش بیش از حد می تواند منجر به سفتی عضلات و خستگی مفرط شود.خستگی بعد از تمرین نباید بیشتر از ۲ ساعت طول بکشد. پس اگر بیمار خستگی بیش از حد احساس کند باید شدت تمرینات کاهش یابد.

نکات ایمنی که هنگام ورزش باید در نظر بگیرید:

  • قبل و بعد از تمرین،حرکات کششی انجام دهید تا ازآسیب جلوگیری شود.
  • برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد بدن بیمار باید به اندازه کافی آب بنوشد.
  • هنگام انجام تمرینات تعادلی بیمار باید تکیه گاه داشته باشد برای مثال به دیوار تکیه دهد.
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
وینکل وینکل

درد دندان و علت پوسیدگی آن

پوسیدگی دندان یک مشکل عمده در بهداشت دهان و دندان است که هم کودکان و هم بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد.

با این حال پوسیدگی دندان بیشتر در کودکان و حتی در دندان های شیری رخ می دهد که علت آن عدم استفاده منظم از مسواک، خوردن بیش از حد تنقلات و تمیز نشدن دندان ها توسط والدین در سه سال اول زندگی می باشد.

نشانه های اولیه فرایند پوسیدگی، نرم و تخریب شدن یک قسمت از مینای دندان در سطح دندان است که به مرور این قسمت از مینا تضعیف شده و تحلیل می رود تا حفره در دندان ایجاد شود و دندان فرو می ریزد.

این پوسیدگی می تواند تا ریشه دندان نیز نفوذ کند که بیشتر در بزرگسالان شایع می باشد.
پوسیدگی باعث می شود تا اسید موجود در غذا و نوشیدنی ها و همچنین باکتری های تشکیل دهنده پلاک دندان روی سطح دندان واکنش نشان دهند و باعث از بین رفتن کلسیم و فسفات موجود در مینای دندان شوند.

تجمع بیوفیلم یا پلاک دندان در حاشیه یا روی دندان نیز به روند پوسیدگی کمک می کند و هر چه این پلاک مدت زمان بیشتری روی دندان باقی بماند خطر التهاب و پوسیدگی دندان نیز بیشتر می شود.

بنابراین نیاز است که این پلاک ها روزانه از روی دندان برداشته شوند که بهترین روش برای این کار مسواک زدن است.

همچنین اگر دندان پزشک هستید میتوانید از بهترین تجهیزات دندان پزشکی دیدن کنید.

جمع شدن پلاک روی دندان باعث می شود که باکتری ها موجود در آن بتوانند به راحتی قند موجود در مواد غذایی را تجزیه و تبدیل به اسید کنند و باعث ایجاد حفره ی پوسیدگی و درد دندان شوند.

راههای جلوگیری از پوسیدگی و دندان درد

برای جلوگیری از پوسیدگی دندان باید از عواملی که باعث به خطر افتادن سلامت دهان و دندان و همچنین پوسیدگی و در نهایت درد دندان می گردد پرهیز کرد این عوامل شایع عبارت اند از:

  • ضعف در رژیم غذایی و زیاده روی در استفاده از مواد دارای قند بسیار نظیر نوشیدنی و غذاهای شیرین
  • سیگار کشیدن و استعمال دخانیات
  • مصرف الکل و همچنین استرس بیش ازحد

نیز می تواند سلامت شخص از جمله سلامت دندان و دهان را تحت تاثیر قرار دهد، مثل افزایش مصرف مشروبات الکی یا سیگار کشیدن و یا پرخوری در زمان استرس.

همچنین مصرف روزانه شیر می تواند نقش موثری درکاهش پوسیدگی و درد دندان داشته باشد.استفاده از خمیر دندان های حاوی فلوراید که باعث از بین بردن پلاک های دندانی می شوند نیز از راههای جلوگیری از پوسیدگی دندان است .

استفاده از محلول های دهانشویه که حاوی مواد ضد عفونی کننده و آنتی باکتریال هستند می تواند به کاهش پوسیدگی و افزایش سلامت دهان و دندان کمک کند.

گاهی درد دندان به دنبال مشکلات عصبی از قبیل استرس و اظطراب ایجاد می شود.ممکن است ناهنجاری های فک نیز باعث دندان درد عصبی شود.

دندان درد های عصبی معمولا شدید هستند و در مدت زمان کوتاه و به صورت ناگهانی رخ می دهند و بلافاصله رفع می شوند.

برای درمان دندان درد عصبی نیز توجه به رژیم غذایی و پرهیز از غذا هایی که به مینای دندان آسیب می رساند ضروری است. همچنین مسواک زدن به روش صحیح و ملایم نیز در کاهش این درد موثر است.

دندان درد عفونتی و درمان آن

  • آبسه دندان در اثر عفونت باکتریایی ایجاد می شود که این عفونت نیز در اثر پوسیدگی و حفره دندانی رخ می دهد و موجب درد دندان و ورم کردن لثه می گردد. برای درمان درد دندان عفونتی باید ابتدا عفونت از بین رود که این کار معمولا توسط پزشک و با تجویز آنتی بیوتیک مناسب انجام می شود.
  • گاهی ممکن است که ریشه دندان در اثر عفونت از بین برود که در این مواقع لازم است که عفونت توسط جراحی ریشه و شکستن دندان خارج گردد، در این حالت دندان دیگر قابل ترمیم نیست.
  • برای درمان درد دندان عفونتی در خانه در مواقعی که دسترسی به پزشک متخصص امکان پذیر نیست، استفاده از محلول آب نمک توصیه می گردد. بدین صورت که مقداری نمک را در یک فنجان آب حل کرده و آن را در دهان خود بچرخانید و غرغره کرده و بعد از دهان خارج کنید.
  • دم نوش های گیاهی نظیر آویشن که دارای خواص ضد میکروبی فراوانی است نیز گاهی برای درمان درد دندان عفونتی پیشنهاد می شود اما هنوز خبر علمی مبنی بر اینکه که دمنوش آویشن می تواند در کاهش عفونت دندان نقش داشته باشد،منتشر نشده است.
  • اما محلول آب نمک تا حدودی و برای زمان کوتاه ممکن باعث کاهش درد، تورم و التهاب گردد، پس این نکته را به خاطر داشته باشید که درمان قطعی درد دندان عفونتی حتما باید توسط پزشک متخصص و به صورت کامل انجام شود تا از عود و بازگشت مجدد عفونت جلوگیری شود.

درد دندان عقل و راهکارهای موثر در درمان آن

درد دندان عقل دلایل مختلف می تواند داشته باشد،مثلا ممکن است دندان عقل سر جای خود رشد نکرده و کج شده باشد که این امر موجب می شود دندان عقل به درستی در دهان قرار نگیرد و باعث ایجاد عفونت در اطراف دندان گردد.

شروع درد دندان عقل ممکن است تدریجی و یا ناگهانی باشد. رویش دندان عقل همچنین باعث بروز مشکلات دیگری نیز می گردد مثل نبودن فضای کافی در فک و نامنظم شدن و فشردگی دندانها در قسمت های جلویی، عفونت لثه وآسیب به ریشه های دیگر دندان ها و… اولین و بهترین راه برای جلوگیری از درد دندان عقل خارج کردن آن قبل از بروز مشکلات حاد و در سنین پایین است.

برای تسکین درد دندان عقل نیز روش های متفاوتی وجود دارد از جمله استفاده از کمپرس آب یخ که باعث کم شدن التهاب در ناحیه متورم شده می شود و همچنین استفاده از محلول اب نمک که باعث کاهش میزان درد میگردد.

استفاده از مسکن هایی نظیر ژلوفن و ایپو بروفن نیز در کاهش درد دندان عقل کارساز می باشد. با این حال رشد دندان عقل اگر باعث بروز درد دندان و ناراحتی شود بهترین و موثرترین روش برای کاهش درد مراجعه و مشورت با پزشک متخصص می باشد.

راهکارهایی که به ما کمک می کند چگونه از درد دندان خلاص شویم

طبق مطالبی که گفته شد درد دندان علل مختلفی دارند. اگر دندان درد شما ناشی از یک مساله جدی نیست و یا دسترسی به دندان پزشک ندارید می توانید با روش های زیر تا حدی زیادی از درد دندان خود بکاهید.

  • استفاده از کمپرس آب سرد: استفاده از یک کیسه حاوی یخ به مدت 20دقیقه در کنار صورت و ناحیه متورم شده به میزان زیادی به کاهش التهاب ناشی از درد دندان کمک می کند، با کاهش التهاب درد دندان نیز به مرورکاهش می یابد.
  • استفاده از مسکن قوی برای درد دندان: داروهایی نظیر ژلوفن، استامینوفن، نوافن، مفنامیک اسید و ایبوپروفن دارای خاصیت تسکین درد هستند که به وفور برای درد دندان استفاده می شوند. استفاده از این مسکن ها برای کاهش درد دندان در شب بسیار موثر می باشد.
  • شستن دهان و دندان با محلول آب نمک: شستن دهان با اب نمک گرم باعث کاهش درد دندان به صورت موقتی میگردد.
  • استفاده از کیسه آب گرم یا یک بسته گرم: اگر کیسه آب گرم در دسترس ندارید می تواند یک بسته گرم تهیه کنید. به این صورت که مقداری نمک یا برنج را درون یک کیسه یا جوراب تمیز بریزید و ان را گره بزنید سپس این بسته را در مجاورت گرما مثلا درون ماکرویو قرار داده تا گرم شود و بعد از ان به عنوان بسته گرم در ناحیه درد و التهاب روی صورت استفاده کنید.این کار به قطع شدن سیگنالهای درد از دهان به مغز کمک می کند.
  • استفاده از دمنوش نعنا: نعنا دارای خاصیت بی حسی خفیفی می باشد که درد دندان را برای مدت کوتاهی کاهش می دهد. این دمنوش را می توان در دهان چرخاند و غرغره کرد، این کار باید چندین بار تکرارشود. از کیسه چای نعنا نیز می توان برای این منظور استفاده کرد. برای این کار کیسه چای نعنا را به مدت چند دقیقه درون یخچال قرار داده تا سرد شود و بعد کیسه را در محل درد می گذاریم.
  • استفاده از سیر: سیر دارای خواص ضد میکروبی و ضد ویروسی بسیاری است.برای استفاده از سیر جهت از بین بردن درد دندان می توان آن را خرد کرد تا حالت خمیری و چسبنده به خود بگیرد سپس این خمیر را روی دندان مورد نظر قرار داد. همچنین می توان یک حبه سیر کوچک را روی دندان مورد نظر جوید و بعد از دهان خارج کرد.
  • استفاده ازگیاه میخک: گیاه میخک دارای خاصیت بی حس کنندگی می باشد و برای تسکین درد های موضعی مورد استفاده قرار می گیرد. برای کاهش درد دندان خود می تواند از روغن میخک استفاده کنید. از این گیاه همچنین به صورت پودر یا عصاره نیز می توان برای از بین بردن درد دندان استفاده کرد. این گیاه یکی از بهترین مسکن ها برای از بین بردن درد مخصوصا درد دندان می باشد.
  • استفاده از مرهم کنجد: شما می توانید یک مرهم درد دندان با استفاده از کنجد بسازید که درد دندان تان را کاهش دهد. به این صورت که کنجد را درون مقداری آب ریخته (آب معمولا دو برابر مقدار کنجد می باشد) و روی شعله گاز قرار دهید تا مقداری از آب تبخیر گردد.سپس مرهم را روی محل درد قرار دهید.
  • استفاده از پیاز به عنوان آنتی بیوتیک طبیعی: پیاز با خاصیت میکروب کشی خود می تواند به عنوان یک آنتی بیوتیک طبیعی عمل کرده و در کاهش درد دندان موثر است. برای این کار ابتدا پیاز را تکه تکه کرده و چند تکه را روی دندان مورد نظر قرار می دهیم، پس از گذشت چند دقیقه تکه های پیاز را بیرون آورده و مجددا تکه های جدیدی از پیاز را روی دندان قرار می دهیم. این کار را چندین بار تکرار می کنیم. همچنین می توان مقداری از پیاز را با دندان جوید و سپس از دهان خارج کرد.

دعای دندان درد از کتاب مفاتیح الجنان

در روایات و احادیث دعاهای زیادی در مورد دندان درد آورده شده است که ما در این جا به تعدادی از این ادعیه اشاره می کنیم.

  • از امام صادق علیه السلام روایت شده است که به هنگام درد دندان دست راست خود را در محل درد قرار داده و سوره های حمد، توحید، قدر و این ایه را بخواند:
    (وَ تَرىَ الْجِبالَ تَحْسَبُها جامِدَهً وَ هِىَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحابِ صُنْعَ اللهِ الَّذى اَتْقَنَ کُلَّ شَیْئٍ اِنَّهُ خَبیرٌ بِما تَفْعَلُونَ)
    و مى‏بینى کوهها را درحالیکه آنها را به ‏حرکت مى‏پندارى، و حال آنکه می‏گذرند همانند گذر ابرها، کار خداست، که هرچیزى را استوار نموده، به درستى که او به‏ آنچه انجام مى‏دهید آگاه است.
  • از امام علی علیه السلام روایت شده است به موضع سجده خود دست بکش، سپس دندان درد گرفته را مسح کن و بگو:
    (بِسْمِ اللهِ وَالشّافى اللهُ وَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلّا بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ)
    به نام خدا، و شفادهنده خداست، و جنبش و نیرویى نیست جز به‏ خداى والاى بزرگ.

نکات تکمیلی برای پیشگیری از مشکلات مربوط به بهداشت دهان و درد دندان

نکات و توضیحاتی که که ذکر شد برای کاهش درد به هنگام درد دندان است. اما نکته قابل توجه که همواره باید به یاد داشت این است که پیشگیری بهتر از درمان است.

رعایت یکسری نکات ساده کمک زیادی به سالم ماندن دندان و جلوگیری از پوسیدگی،عفونت و درد دندان می کند.

همچنین اگر دندان پزشک هستید میتوانید از بهترین یونیت صندلی دندانپزشکی دیدن کنید.

استفاده منظم از نخ دندان و استفاده روزانه از مسواک به همراه خمیردندان حاوی فلوراید از این نکات ساده می باشد. مراجعه به دندانپزشک برای چکاب سالانه دندان و مراجعه به موقع به دندانپزشک در صورت بروز مشکل نیز از دیگر توصیه ها می باشد.

خوردن غذاهای مفید برای دندان مانند میوه و سبزیجات تازه که باعث رسیدن مواد و املاح معدنی مورد نیاز به دندان ها می شود همچنین غذاهای حاوی کلسیم مانند لبنیات.نیز باید به مقدار کافی مصرف گردد.

جرم گیری دندان ها نیز کمک شایانی به حفظ سلامت و جلوگیری از پوسیدگی و دندان درد می کند. مهم تر از همه اینها آموزش صحیح به کودکان برای مراقبت از دندان و رعایت بهداشت دهان است.

اگر کودکان تحت اموزش صحیح برای رعایت کردن این نکات قرار بگیرند و از همان کودکی به این نکات عمل کنند در بزرگسالی دچار مشکلات مربوط به دهان و درد دندان نخواهند شد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
وینکل وینکل

پارکینسون و نقش فیزیوتراپی در بهبود آن

بیماری پارکینسون چیست؟

بیماری پارکینسون برای اولین بار در سال۱۸۱۷ توسط دانشمندی به نام جیمز پارکینسون کشف شد و به همین علت این بیماری پارکینسون نام گذاری شد.

بیماری پارکینسون به علت تحلیل سلول های عصبی حاوی رنگدانه در مغز ایجاد می شود.

این بیماری معمولاً در دهه پنجم یا ششم زندگی شروع می شود و ممکن است ماه ها یا سال ها بدون تغییر در همان وضعیت اولیه باقی بماند.

تاوقتی که دوباره پیشرفت کند معمولا افراد مبتلا به پارکینسون امید به زندگی ای شبیه افراد سالم دارند.

در مراحل پیشرفت بیماری پارکینسون به طور شایع همه اندام ها دچار لرزش،کندی و سفتی عضلات می شوند.

تکلم بیمار نامفهوم و آهسته می شود و کلمات را به طور کشیده بیان می کند و بالا تنه،دست ها و پاها به حالت خمیده در می آیند.

چه کسانی دچار بیماری پارکینسون می شوند؟

طبق آمار شیوع بیماری پارکینسون با افزایش سن بیشتر می شود.

یک تا ۲ درصد افراد بالای ۶۵ سال و ۳ درصد افراد بالای ۸۰ سال دچار بیماری پارکینسون می شوند.

دربسیاری از افراد مسن مبتلا به بیماری پارکینسون علائم بیماری پارکینسون آن قدر خفیف هستند که ناشناخته باقی می مانند.

مردان و زنان به طور مساوی به این بیماری مبتلا می شوند.فقط درموارد نادر بیماری پارکینسون به شکل ارثی منتقل می شود.

ارتباط سن و وراثت در بروز بیماری پارکینسون:

تا ۱۰ درصد موارد،در بستگان نزدیک فرد مبتلا این بیماری مشاهده می شود اما تحقیقات انجام شده بر روی دوقلو های یکسان نشان می دهدکه وراثت نقش چندانی در ایجاد این بیماری ندارد.

یک توضیح ممکن برای اینکه چرا در برخی خانواده ها بیماری پارکینسون شایع تر است این است که افراد این خانواده ها تحت تاثیر گونه ای سم محیطی مشترک قرار گرفته اند ویا از نظر ژنتیکی مستعد تر هستند و یا نسبت به نوعی سم خاص حساس تر هستند.

یکی از روش های مقابله با پارکینسون استفاده از تجهیزات فیزوتراپی و توانبخشی استاندارد میباشد.

مراحل مختلف بیماری پارکینسون:

در یکی از تقسیم بندی ها این بیماری به ۵مرحله تقسیم بندی می شود:

مرحله ۱: فقط یک سمت بدن درگیر بیماری است.

مرحله ۲: هر دو طرف بدن دچار بیماری شده اند.

مرحله ۳: بیماری در هر دو طرف بدن همراه با اختلالات در برخی حرکات غیر ارادی بدن و عدم تعادل بدن

مرحله ۴: علائم کامل بیماری همراه با محدودیت شدید بدنی

مرحله ۵: بستری شدن در رختخواب و یا وابستگی به صندلی چرخدار

روند و سیر بیماری پارکینسون چگونه است؟

بیماری پارکینسون معمولا به کندی پیشرفت می کند.

بدتر شدن ناگهانی بیماری به ندرت اتفاق می افتد که علت آن اختلال و یا بیماری دیگر و یا استفاده اشتباه از دارو ها است.

بر اساس تجربیات به دست آمده،در ۱۰ تا ۲۰ درصد افراد علائم پارکینسون به مدت ۵ تا ۱۰ سال و بعضی اوقات حتی طولانی تر بدون تغییر باقی می ماند.
محدودیت های حرکتی و ناتوانی ها خفیف بوده و در طول این مدت هم تشدید نمی شوند.

یکی دیگر از فاکتور ها در تعیین روند بیماری کیفیت درمان است.

در سال های اولیه بیماری،درمان تاثیرات بیشتری بر بیماری دارد.

تشخیص بیماری پارکینسون:

بیماری پارکینسون از طریق علائم ظاهری به ویژه محدودیت هایی که در هنگام معاینات پزشکی ملاحظه می شود تشخیص داده می شود.
معمولا به تست های آزمایشگاهی و معاینات رادیولوژیک نیازی نیست.

روش های خاص معاینه از جمله CT-SCAN (سی تی اسکن) و MRI (ام آر آی) کمک چندانی نمی کنند زیرا جواب این گونه معاینات بیشتر وقت ها در بیمار مبتلا به بیماری پارکینسون چیزی نشان نمی دهد.

علائم بیماری پارکینسون:

لرزش:

لرزش دست ها از اولین علایم بیماری پارکینسون است.

این لرزش ها را می توان هنگامی که دست ها در حالت استراحت قرار دارند مشاهده کرد.

این لرزش با فرکانس حدود ۵ دفعه در ثانیه است و معمولا زمانی که بیمار خواب است این لرزش ها قطع می شوند.

سفتی عضلات:

منظور از سفتی عضلات نوعی انقباض دائم در قسمت هایی از بدن (اندام ها به ویژه دست ها) بیمار است.

این قسمت های بدن ممکن است شفت،بی حرکت و محکم مثل عضوی فلج احساس شوند.

کندی حرکات:

بیمار مبتلا به پارکینسون دچار کند شدن سرعت شروع حرکات و کند شدن حرکت در هنگام لرزش می شود.

به همین علت دست خط بیمار مبتلا به پارکینسون به مرور کوچک تر شده که به آن میکروگرافی می گویند و همچنین هنگام نوشتن با لرزش می نویسند.

اختلالات وضعیتی بدن:

منظور از اختلالات وضعیتی بدن،حالت خمیده بدن است که در مراحل پیشرفته بیماری پارکینسون ظاهر می شود.

دست ها چسبیده به بدن و آرنچ ها و مچ دست ها کمی خمیده می شوند.

علاوه بر دست ها،پا ها هم در قسمت مفصل ران و زانو ها ممکن است به طور خفیف خمیده باشند.

اختلال در تعادل بدن:

به علت حالت خمیده بدن بیماران مبتلا به پارکینسون مرکز ثقل آن ها به طور نامناسب جا به جامی شود و احتمال زمین خوردن بیمار وجود دارد.

در بعضی موارد راه رفتن بیماران ممکن است تبدیل به دویدن شود که به آن FESTINATION (فستیناسیون) گفته می شود،فستیناسیون از ریشه لاتین کلمه فستینار به معنی ((عجله)) گرفته شده است.

بعلاوه اگر فرد مبتلا به پارکینسون را کسی از عقب به آرامی هل دهد،به طور غیر ارادی و بدون کنترل شروع به دویدن به جلو می کند و یا به طرف عقب می لغزد و ممکن است بیفتد.

بعضی از بیماران هنگام راه رفتن ناگهان در یک جا متوقف می شوند مثل اینکه به زمین چسبیده اند و نمی توانند حرکت کنند.

در چنین مواقعی به بیماران پیشنهاد می شود روی یک نقطه ثابت و مشخص در جلو متمرکز شده و با پایی که جلوتر قرار گرفته قدمی به سوی آن نقطه بردارند.این روش کمک میکند تا بیمار به راه رفتن ادامه دهد.

حالات و حرکات صورت و تکلم:

چهره بیماران مبتلا به پارکینسون بیشتر وقت ها بی تفاوت به نظر می آید و نگاهشان کمی حالت خیره دارد.

بعضی اوقات در مراحل پیشرفته بیمار آبریزش از دهان دارد البته این امر به علت افزایش تولید بزاق نیست بلکه به این دلیل است که حرکات بلع کمتر شده اند.

صدای این بیماران آرام است و گاهی هم صدایشان می گیرد و کلمات نامفهوم،در هم و نامشخص بیان می شوند.

اختلال در عملکرد مثانه و دستگاه گوارش:

به طور تقریبی همه افراد مبتلا به پارکینسون از یبوست رنج می برند.

علت آن هم کندی حرکات و فعالیت های روده است.

انقباضات موثر عضلات مثانه هم کمتر می شود به همین سبب فرد زود به زود و به طور ناگهانی احساس دفع ادرار می کند به طوری که اغلب اوقات به سختی می تواند ادرارش را نگه دارد.

در بیماران مبتلا به پارکنیسون تخلیه مثانه اغلب به طور کامل انجام نمی شود،به همین علت ادرار کردن طولانی تر می شود.

در مردان مسن که بزرگی غده پروستات هم به علت کهولت سن وجود دارد،ضعیف شدن جریان ادرار و احساس ادرار شبانه هم به این مشکلات افزوده می شود.

درصورت بروز این مشکلات بیمار بهتر است با متخصص مغز و اعصاب(نورولوژیست) و یا متخصص کلیه و مجاری ادراری(اورولوژیست) مشورت کند.

مشکلات بلع:

بعضی اوقات در افراد مبتلا به پارکینسون مشکلات بلع هم ظاهر می شود.

البته این مشکلات می توانند در اثر بیماری های دیگری غیر از پارکینسون به وجود بیایند که پزشک از طریق آزمایشات ویژه آن ها را بررسی می کند.

علائم و اختلالاتی که پیش تر درباره آن ها توضیح داده شد پس از گذشت سال ها و در مراحل پیشرفته بیماری ظاهر می شوند.

بسیاری از مبتلایان تا سال ها می توانند به طور طبیعی راه بروند،راحت صحبت کنند و به فعالیت ها و سرگرمی های مورد علاقه شان بپردازند.

نحوه تشخیص بیماری پارکینسون:

هیچ روش تشخیص تخصصی ای برای تایید و یا رد بیماری پارکینسون وجود ندارد.

نتایج آزمایشات خون،نوار مغزی (EEG)،سی تی اسکن و یا ام آر آی در بیشتر موارد طبیعی هستند اما از انجایی که ممکن است بیماری پارکینسون با بیماری های دیگری اشتباه گرفته شود که سیر این بیماری ها و روش درمان آن ها متفاوت است،بهتر است تشخیص احتمالی توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب تایید شود.
تشخیص پارکینسون بیشتر بر اساس شرح حال بیمار و علائم وی صورت می گیرد.

تغییر دست خط،کشیدن یک پا روی زمین بدون آنکه بیمار دچار ناراحتی مفاصل پا باشد و شکایت به خاطر افزایش ناتوانی برای انجام کار ها از نشانه های واضح برای تشخیص بیماری پارکینسون هستند،سپس میزان پیشرفت و نوع بیماری بر اساس معینات بدنی مشخص می شود.

شدت و درجه ناتوانی هم بر اساس سوال هایی در مورد فعالیت هایی که هنوز برای بیمار امکان پذیرند و یا فعالیت هایی که بیمار دیگر قادر به انجام ان ها نیست به دست می آید.

علائم بیماری پارکینسون تنها مختص به این بیماری نیست به همین علت بعضی اوقات بیماران مبتلا به پارکینسون ممکن است احساس کنند به بیماری دیگری مبتلا هستند که در ادامه متن به آن ها می پردازیم:

مولتیپل اسکلروزیس (بیماری M.S) و سکته مغزی:

گاهی افرادی که بیماری پارکینسون در آن ها دیرتر تشخیص داده می شود این دلهره را دارند که شاید مبتلا به M.S و یا نوعی سکته مغزی باشند.

در درجه اول بیماری ام اس در افراد جوان تر ظاهر می شود و علائمش با علائم پارکینسون متفاوت است.

سکته های مغزی متعدد که پشت سر هم اتفاق افتاده و هر دو طرف بدن را درگیر کرده اند،ممکن است بعضی اوقات از نظر بالینی شبیه پارکینسون ظاهر شوند.

با این حال در این موارد هم پزشک متخصص مغز و اعصاب می تواند به سرعت تشخیص صحیح را بدهد.

با این که امکان بروز همزمان سکته مغزی و بیماری پارکینسون وجود دارد اما ثابت شده است که سکته مغزی نمی تواند علت ایجاد بیماری پارکینسون باشد.

آلزایمر:

فرد مسن و یا بیماری که در مراحل پیشرفته پارکینسون به سر می برد،ممکن است گاهی اوقات دچار فراموشی و یا سردرگمی و گیجی شود.
ممکن است فرد وحشت کند و به زوال عقل و آلزامیر مشکوک شود.

افراد مبتلا به آلزایمر و یا زوال عقل علائمی مانند فراموشی و قدرت قضاوت محدود شده از خود نشان می دهند در حالی که در بیماری پارکینسون علائم اولیه بیشتر در حد علائم بدنی است.

اگرچه بعضی از علائم آلزایمر و بیماری پارکینسون به هم شباهت دارند اما متخصص مغز و اعصاب می تواند با انجام معاینات بدنی که گاهی همراه با جرقه نگاری (سینتی گرافی) مغز برخی آزمایشات دیگر است،این دو بیماری را از هم تشخیص دهد.

 

چه نوع تمرینات و ورزش هایی برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون مناسب است؟

تمرینات مبتنی بر هوازی و یادگیری می توانند موجب محافظت نورون ها در مبتلایان به بیماری پارکینسون شود.

ورزش ها و تمریناتی که قلب و ریه ها را به چالش بکشند،موجب حرکات متقارن و نرمال ریتیمی شوند بهترین نوع تمرینات هستند مانند:

  • رقص
  • کلاس یوگا
  • پیاده روی
  • پینگ پونگ و تنیس
  • شنا
  • پیاده روی بر روی تردمیل در سرعت ها و شیب های مختلف و…

فیزیوتراپی و پارکینسون:

فیزیوتراپی و درمان های حرکتی علاوه بر این که مشکلات خاصی را برطرف می کنند در عین حال از نظر روحی به فرد این احساس را می دهند که به طور فعال در درمان خود تاثیرگذار است و به همین سبب باعث تقویت روحیه اش می شوند.

انگیزه،شخصیت و دیدگاه فرد مبتلا و درمان کننده تاثیرات بسزایی روی نتیجه درمان دارد.

هر چه درمان زود تر اغاز شود به همان نسبت هم برای بیمار نتایج بهتری دارد.

در مراحل پیشرفته انگیزه اغلب کم است،قدرت حافظه و تمرکز حواس کمتر بوده و به همین سبب همکاری موثر در این زمینه بیشتر وقت ها به سختی امکان پذیر است.

توانبخشی و فیزیوتراپی فقط زمانی به بیماران پیشنهاد می شود که بیمار در مرحله ۲ تا ۴ باشد.

اگر بیمار در مرحله ۵ باشد ابتدا باید علائم وی را به کمک دارو درمانی و تحریک مغزی کاهش داد و سپس فیزیوتراپی را شروع کرد.

در فیزیوتراپی بیماری پارکینسون هدف درمان اصلاح نحوه راه رفتن،بهبود تعادل،تقویت عضلات به صورت گروهی است.

فیزیوتراپی چه روش هایی را برای بهبود بیماری پارکینسون به کار می گیرد؟

  • ورزش درمانی
  • پیاده روی
  • تحریک مغناطیسی مغز (TMS) 

در ادامه به توضیح روش های فوق می پردازیم:

ورزش درمانی:

در این روش فیزیوتراپ با توجه به علائم،تناسب بدن بیمار و وضعیت سلامت عمومی وی برنامه منحصر به فرد بیمار را طراحی می کند.

ورزش درمانی معمولا شامل حرکات کششی ای می شود که دست ها و پاها را در دامنه حرکتی تحت کشش قرار می دهد.

برخی از حرکات ورزش درمانی:

کشش همسترینگ:

این تمرین به حفظ طول عضلات پشت پا یا عضلات همسترینگ کمک می کند.

برای انجام این حرکت بیمار باید صاف روی لبه صندلی بنشیند،یک پاشنه را روی زمین گذاشته و زانو را صاف نگه دارد،سپس بیمار باید سعی کند از کمر خم شود و دست را تاجایی که می تواند به پنجه نزدیک کند،۳۰ثانیه در این حالت بماند سپس به آهستگی به حالت اولیه برگردد و در انتها این تمرین را برای پای دیگر انجام دهد.

این تمرین باید حداقل ۲ بار در روز،هر بار به مدت ۵ مرتبه برای هر پا انجام شود.

کشش پروانه:

کشش پروانه با فعال کردن عضلات فوقانی پشت بدن بیمار به حفظ حالت اندامی مناسب و کشش جلوی مفصل شانه کمک می کند.

برای انجام این حرکت بیمار باید صاف روی صندلی نشسته و هر دو دست را پشت سرش بگذارد سپس آرنج ها را تا جایی که می تواند عقبرده و ۱۰ثانیه در آن حالت بماند.
این حرکت باید حداقل ۲ بار در روز و هر بار ۵ مرتبه انجام شود.

تمرین بالا بردن بازو ها در حالت ایستاده:

این تمرین باعث بهبود انعطاف پذیری مفاصل شانه می شود.

برای انجام این حرکت بیمار باید بایستد و پاها را به اندازه عرض شانه باز کند و روی نوک پنجه قرار دهد سپس هر دو دست را تاجایی که می تواند بالا ببرد.در انتها ۱۰ ثانیه در این حالت بماند و سپس دست ها را به آرامی پایین بیاورد.

تمرین بالا بردن بازو ها در حالت ایستاده باید ۲ بار در روز و هر بار ۱۵ مرتبه انجام شود.

پیاده روی:

برای اصلاح راه رفتن بیمار باید تمرینات راه رفتن را انجام دهد.

برای مثال بیمار راه می رود و در حین راه رفتن نباید به پا ها نگاه کرده و باید دستورات فیزیوتراپ را اجرا کند؛دستوراتی مانند خم کردن زانو،بلند کردن پا ها،گذاشتن پاشنه روی زمین و تلاش برای صاف ایستادن.پیشنهاد می شود بیماران مبتلا به پارکینسون روزانه حداقل ۳۰ دقیقه در فضای باز پیاده روی کنند.

آب درمانی:

ورزش های آبی ای مانند راه رفتن در آب،یوگا و ایروبیک در آب مفاصل را نرم کرده و ویژگی خوبی که دارند این است که کمتر از ورزش کردن روی زمین نیاز به تعادل دارند.

هنگام راه رفتن در آب سر،بازو ها و پا ها حین شنا کردن عمل های مختلفی انجام می دهند به همین علت باعث افزایش هماهنگی میان اندام های بدن بیمار می شوند.

مقاومت آب تلاش بیمار برای حرکت دادن بدن را تقویت می کند و از طرف دیگر نیروی شناوری آب از زمین خوردن بیمار جلوگیری می کند.

این گونه تمرینات آبی تمرینات مناسبی برای بیمارن مبتلا به پارکینسون است به ویژه آن دسته از بیماران که در گذشته از شنا لذت می بردند.

تحریک مغناطیسی مغز:

بر اساس بسیاری از پژوهش های بالینی،بهره گیری از این روش باعث بهبودی چشمگیر در برخی از توانایی ها و علائم بیماران مبتلا به پارکینسون مانند راه رفتن،عدم تعادل،کاهش چابکی،سفتی و آهستگی حرکت می شود.

این درمان معمولا ۵ روز در هفته به مدت ۲ تا ۴ هفته انجام می شود.

هرجلسه در مجموع حدود یک ساعت زمان می برد که ۳۰ الی ۴۵ دقیقه آن به فرایند تحریک اختصاص دارد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
وینکل وینکل

ایا ضایعه نخاعی درمان میشود

افرادی که از ضایعه نخاعی جان سالم به در می‌برند، به احتمال زیاد دچار عوارض پزشکی مانند درد مزمن و اختلال عمل‌کرد مثانه و روده، همراه با افزایش حساسیت به مشکلات تنفسی و قلبی خواهند شد. بهبودی موفقیت‌آمیز به این بستگی دارد که این شرایط مزمن روزانه کنترل شود. مراقبت‌های اضطراری بهبود یافته برای افراد آسیب دیده نخاع و درمان و توان‌بخشی تهاجمی می‌تواند آسیب به سیستم عصبی را به حداقل برساند و حتی توانایی‌های محدود را بازگرداند.

ضایعه نخاعی آسیب در قسمت نخاع است که سیگنال‌هایی را به مغز و از مغز منتقل می‌کند. ممکن است فردی که دچار ضایعه نخاعی می‌شود بسته به سطح و شدت آسیب به از دست دادن احساس و عمل‌کرد حرکتی دچار شود. بیش‌تر آسیب‌های نخاعی جزئی است و باعث قطع نخاع نمی‌شود. برخی از آسیب‌ها بهبودی تقریباً کامل را امکان‌پذیر می‌کنند. سایر موارد منجر به فلج کامل خواهد شد.

ضایعه نخاعی می‌تواند در اثر شکستگی، فشرده‌سازی یا بیماری ایجاد شود:

  • شکستگی ستون فقرات می‌تواند تکه‌های استخوان، اجزاء دیسک را جا به جا کند وبا پارگی در بافت نخاع باعث آسیب نخاع شود.
  • فشرده‌سازی نخاع می‌تواند به سلول‌های عصبی آسیب رساند که سیگنال‌ها را به مغز می‌رسانند.
  • بیماری‌های نخاع نادر است اما می‌تواند باعث آسیب نخاع شود.

انواع ضایعه نخاعی چیست؟

ضایعه نخاعی براساس سطح و شدت ضایعه طبقه بندی می‌شود.

۱. سطح آسیب

فردی که از ناحیه نخاع بسیار آسیب دیده‌است معمولاً مشکلات بیش‌تری را تجربه خواهد کرد.

  • آسیب به ناحیه گردن معمولاً باعث از دست دادن عمل‌کرد و اختلال حسی در بازوها و پاها می‌شود و در نتیجه باعث فلج چهار اندام می‌شود.
  • آسیب‌دیدگی در وسط و کمر معمولاً بر روی سینه و پاها تأثیر می‌گذارد و منجر به پاراپلژی می‌شود. فرد مبتلا به پاراپلژی دچار اختلال در عمل‌کرد حرکتی و یا حسی اندام تحتانی خواهد شد.

شدت آسیب 

تأثیر ضایعه نخاعی به شدت ضایعه بستگی دارد. به طور معمول دو نوع ضایعه همراه با آسیب نخاعی وجود دارد که عبارتند از:

  • آسیب کامل نخاع – فرد مبتلا به این نوع آسیب در زیر ضایعه کاملاً فلج شده است. این فلج با عدم وجود درد، فشار، دما و احساس همراه است.
  • آسیب جزئی نخاع – ممکن است فردی که دچار این نوع آسیب است، حرکات و احساس خود را در زیر سطح ضایعه کاهش دهد، زیرا فقط آسیب جزئی نخاع وجود دارد.

علل ضایعه نخاعی

شایع‌ترین علل آسیب به نخاع، تروما است که شامل موارد زیر است:

  • تصادفات رانندگی جاده‌ای،
  • آسیب‌های ورزشی،
  • صدمات خانگی،

از جمله تجهیزات درمانی ضایعه نخاعی میتوان به تیلت بورد فیزیوتراپی (تخت تیلت تیبل) اشاره کرد

از دیگر دلایل صدمه به نخاع می‌توان به بیماری‌هایی نظیر میلیت عرضی، فلج اطفال، اسپینا بیفیدا، آتاکسی فردریش و مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) اشاره کرد.

اثرات ضایعه نخاعی

فردی که از ناحیه نخاع کاملاً آسیب دیده است، فلج شده و احساس او کم‌تر از میزان آسیب‌دیدگی خواهد بود.

آسیب ناقص نخاع بسته به میزان آسیب‌دیدگی، قسمت‌های مختلف بدن را تحت تأثیر قرار خواهد داد.

علاوه بر از دست دادن تحرک و احساس زیر سطح آسیب دیدگی، افراد دارای نخاع آسیب دیده اغلب عوارض دیگری مانند :

  • مشکلات عملکرد روده و مثانه،
  • مشکلات تنفسی،
  • از دست دادن اختلال عمل‌کرد جنسی،
  • اسپاستیسیته (افزایش رفلکس و سفتی اندام‌ها)،
  • درد عصبی،
  • تحلیل رفتن عضلات و ضعف آن‌ها

درمان ضایعه نخاعی

ضایعه نخاعی نیاز به مراقبت‌های پزشکی فوری در صحنه حادثه یا آسیب‌دیدگی دارد. پس از آسیب، سر و گردن شما توسط بریس بی‌حرکت می‌شود تا از حرکت جلوگیری کند. وقتی بعد از یک تصادف جدی ترسیده اید ممکن است بسیار سخت باشد.

درمان خاص برای آسیب حاد نخاعی بر اساس موارد زیر است :

  • سن، سلامت کلی و سابقه پزشکی
  • میزان آسیب نخاعی
  • نوع آسیب نخاعی
  • چگونه به درمان اولیه پاسخ می‌دهید
  • دوره مورد انتظار آسیب نخاعی
  • نظر یا اولویت شما

فیزیوتراپی برای ضایعه نخاعی

فیزیوتراپی برای فرد مبتلا به نخاع آسیب دیده باید در اسرع وقت پس از آسیب‌دیدگی شروع شود. افرادی که از ضایعه نخاعی رنج می‌برند از متخصص فیزیوتراپی عصبی بهره‌مند می‌شوند. آسیب نخاعی می‌تواند زندگی شما و نزدیکانتان را تغییر دهد. فیزیوتراپیست‌ها درک می‌کنند فردی که دچار ضایعه نخاعی شده است در طول زندگی خود با چالش‌های قابل توجهی روبرو است.

فیزیوتراپی از طریق درمان با همکاری نزدیک با والدین، خانواده و مراقبان شما را پشتیبانی و راهنمایی می‌کند. فیزیوتراپیست‌ها مشخصات درمانی را به نیازهای فردی شما متمرکز می‌کنند. بنابراین درمان فیزیوتراپی به سطح و شدت آسیب نخاعی که دریافت کرده‌اید بستگی خواهد داشت.

فیزیوتراپی برای یک ضایعه کامل نخاع

فیزیوتراپی برای افراد مبتلا به آسیب کامل نخاع بر حفظ توانایی بافت افزایش قدرت عضلانی و به حداکثر رساندن پتانسیل و ارتقاء استقلال بیمار متمرکز خواهد بود.

درمان بر موارد زیر متمرکز خواهد شد :

  • افزایش قدرت عضلانی بالاتر از سطح آسیب برای کاهش ضعف عضلانی
  • حفظ عضله، طول بافت و دامنه حرکات زیر سطح آسیب
  • کشش عضلات زیر سطح آسیب برای کمک به طولانی شدن عضلات سفت و کاهش سفتی
  • ایستادن منظم در برابر تحمل وزن و بهبود عمل‌کرد اندام‌های داخلی
  • ورزش‌هایی برای بهبود تعادل و اطمینان
  • آموزش مهارت‌های صندلی چرخ‌دار که شامل هل دادن و چرخاندن صندلی، کارکردن ترمزها و از بین بردن پایه‌ها و تکیه گاه‌ها است.
  • کنترل تنفس و کمک به سرفه در صورت لزوم برای تمیز نگه داشتن قفسه سینه
  • آموزش نقل و انتقالات (سوار شدن و خارج شدن از صندلی چرخ‌دار، تخت، ماشین، دوش / حمام و ورود و خروج از توالت) برای بهبود ایمنی و ارتقاء استقلال
  • مشاوره در مورد دستگاه‌های ارتز
  • مشاوره در مورد موقعیت‌یابی برای کمک به وضعیت بدن و جلوگیری از بروز زخم‌های ناشی از فشار
  • بهبود ایمنی
  • افزایش سطح انرژی
  • کاهش درد و اسپاسم عضلات
  • درمان آب‌ درمانی

فیزیوتراپی برای ضایعه نخاعی جزئی

افرادی که ضایعه نخاعی جزئی دارند بسته به شدت آسیب، به روش‌های مختلفی بروز می‌کنند. بنابراین هر فرد به درمان فردی و ارزیابی مداوم نیاز دارد. درمان فیزیوتراپی بر توان‌بخشی و بازگرداندن فرد به سطح جسمی قبلی خود تا حد ممکن متمرکز خواهد بود. درمان توانایی‌های عمل‌کردی را بهبود می‌بخشد و بر موارد زیر تمرکز می‌کند:

  • ورزش برای تقویت عضلات ضعیف
  • کاهش انقباضات با کشش عضلات که سفت شده‌اند
  • ترویج حرکت طبیعی
  • افزایش کنترل حرکت بازوها، پاها و تنه
  • ارتقاء فعالیت‌های زندگی روزمره
  • ورزش‌هایی برای بهبود تعادل
  • کاهش هرگونه اضطراب و بازیابی اعتماد به نفس
  • افزایش توانایی انتقال از جمله حرکت در تختخواب / نشستن / ایستادن
  • ورزش برای افزایش استقامت و کاهش خستگی
  • تمرینات گروهی برای بهبود گردش خون و دامنه حرکات
  • مشاوره در مورد موقعیت‌یابی موثر برای افزایش راحتی
  • مشاوره در مورد دستگاه‌های ارتز و وسایل کمکی برای راه رفتن
  • درمان آب‌ درمانی
  • ارتقاء استقلال
  • بهبود کیفیت زندگی

در طول درمان بیماران ضایعه نخاعی میتوان از تجهیزات فیزیوتراپی و توانبخشی کمک گرفت

فرد مبتلا به نخاع آسیب دیده بسته به میزان ضایعه مشکلات مختلفی خواهد داشت. فیزیوتراپیست‌ها با تعیین اهداف کوتاه مدت و بلند مدت درمان به شما کمک می‌کنند تا پتانسیل خود را به حداکثر برسانید. جلسات درمانی فیزیوتراپی با فیزیوتراپیست‌های متخصص ما موثر و لذت‌بخش است و شما را از طریق یک برنامه پیشرفته هدایت می‌کند.

جراحی

برای ارزیابی نخاع آسیب دیده، ایجاد ثبات در شکستگی ستون فقرات، آزاد سازی فشار از ناحیه آسیب دیده و مدیریت هرگونه آسیب دیگری که ممکن است در اثر حادثه باشد، گاهی اوقات به جراحی نیاز است.

پیش‌گیری

دلایل عمده ضایعه نخاعی شامل تصادفات جاده‌ای، سقوط و خشونت (از جمله اقدام به خودکشی) است. بخش قابل توجهی از ضایعه نخاعی به دلیل آسیب‌های مربوط به کار یا ورزش است. مداخلات موثر برای جلوگیری از چندین دلیل اصلی آسیب نخاعی شامل اصلاح در جاده‌ها، وسایل نقلیه و رفتار مردم در جاده‌ها برای جلوگیری از تصادف در ترافیک‌های سنگین، محافظ پنجره‌ها برای جلوگیری از سقوط و سیاست‌های منع استفاده مضر از الکل و دسترسی به سلاح گرم برای کاهش خشونت است.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
وینکل وینکل

تراکشن یا کشش ستون فقرات؛مزایا و کاربردها

تراکشن یا کشش ستون فقرات نقشی اساسی در بسیاری از برنامه‌های درمانی فیزیوتراپی دارد. تراکشن باعث می‌شود تا دیگر روش‌های درمانی اثر بیشتری داشته و فرایند بهبودی بدن به نحو بهتری انجام شود. در ترکشن، نیروی وارد شده به ستون فقرات از طریق جاذبه‌ی زمین برداشته شده و ستون فقرات کشیده می‌شود. این کشیده شدن ستون فقرات باعث می‌شود تا ستون فقرات صاف شده و فشار وارده بر روی دیسک‌های آن کاهش یابد. باز شدن ستون فقرات در نتیجه‌ی انجام تراکشن می‌تواند عارضه‌های مختلفی را درمان کند از جمله پینچ و گیر افتادگی عصبی، سردرد، فتق دیسک‌های کمر، بیماری‌های از بین برنده دیسک و بسیاری از بیماری‌های دیگر. از این روش می‌توان برای بهبودی دامنه‌ی حرکتی قبل یا بعد از انجام درمان دستی توسط کایروپراکتور یا ورزش درمانی توسط فیزیوتراپیست نیز استفاده کرد.

یکی از ابزار های مورد استفاده در ترکشن ستون فقرات تخت تراکشن میباشد

تراکشن ستون فقرات چیست؟


کشش ستون فقرات روشی است که برای رفع کمردرد استفاده شده و در طی آن، ستون فقرات به‌آرامی کشیده شده و فشار وارده بر روی دیسک‌ها و مفاصل آن با ایجاد فشار منفی برداشته می‌شود. در نتیجه، دیسک‌هایی که دچار فتق و بیرون‌زدگی شده‌اند به حالت اولیه بازگشته و دیگر بر روی اعصاب و دیگر ساختارهای موجود در ستون فقرات فشار وارد نمی‌کنند.

مزایا:

  • عملکرد و تحرک پذیری مفاصل خلفی و مفاصل فاست را بهبود می‌بخشد
  • خاصیت کشسان رباط‌ها را افزایش می‌دهد
  • تحرک ستون فقرات را به حالت عادی نزدیک می‌کند
  • آب‌رسانی و تغذیه‌ی دیسک را بهبود بخشیده که مزایای بلندمدتی خواهد داشت

انواع تراکشن


متخصصین ما دو نوع متفاوت کشش مکانیکی ستون فقرات یا ترکشن را ارائه می‌کنند:

  • تراکشن مکانیکی، که در آن برخلاف تراکشن دستی، از دستگاه‌های مخصوص برای کشش ستون فقرات و برداشتن فشار از روی آن استفاده می‌شود. در این روش فیزیوتراپیست کشش ستون فقرات را به کمک دست انجام نخواهد داد. اولین نوع تراکشن که توسط ما انجام می‌شود، بر روی ناحیه‌ی پایین کمر متمرکز است. این ناحیه شامل 5 مهره‌ی آخر ستون فقرات می‌باشد.
  • تراکشن دستی، بر روی منطقه‌ی گردنی ستون فقرات متمرکز می‌شود. این ناحیه شامل 7 مهره‌ی اول ستون فقرات که در زیر استخوان جمجمه قرار گرفته‌اند می‌باشد. هر نوع تراکشن انجام‌شده، بسته به محل ایجاد درد و همچنین خود بیمار، نقش مهمی را در برنامه‌ی درمانی ایفا می‌کند.

نشانه‌ها


هدف اصلی از انجام تراکشن مکانیکی، کاهش علائم فشرده شدن ستون فقرات در ناحیه‌ی گردن یا کمر است. بدین ترتیب که فضای موجود برای عبور اعصاب نخاعی افزایش پیداکرده، بافت‌های عضلانی طولانی‌تر می‌شوند و همچنین حساسیت عضلات کاهش‌یافته و فشار درون دیسک کمتر شده و جریان خون به دیسک تقویت می‌شود.

تراکشن مکانیکی می‌تواند به عنوان بخشی از یک برنامه‌ی درمانی برای گیر افتادگی اعصاب (که با نام “پینچ عصبی” نیز شناخته می‌شود) به دلایل زیر، مورد استفاده قرار بگیرد:

بیماری‌های تخریبی دیسک کمر (فتق، بیرون‌زدگی، پارگی)

تراکشن باعث می‌شود تا فاصله‌ی بین دیسک‌ها افزایش یافته و درنتیجه فشار وارده بر روی دیسک‌های کمر کاهش یابد. تراکشن همچنین می‌تواند ساختارهای محافظتی ستون فقرات را تقویت کرده و باعث‌ترمیم دیسک کمر و درنتیجه برداشته شدن فشار از روی عصب شود.

یکی دیگر از ابزار های پرکاربرد درمانی ستون فقرات تخت کششی میباشد

تنگی کانال نخاعی

زمانی که تراکشن ستون فقرات انجام می‌شود، اندازه‌ی کانالی که نخاع از درون آن عبور می‌کند افزایش یافته و درنتیجه فشار یا گیر افتادگی عصبی به دلیل تنگی کانال نخاع کاهش می‌یابد.

کمبود تحرک عمومی در ستون فقرات

کشیده شدن ستون فقرات باعث می‌شود تا مفاصل فاست از یکدیگر باز شده، کپسول‌های مفصلی کشیده شده و اندازه‌ی کانال نخاعی افزایش یابد. این کار باعث می‌شود تا تحرک پذیری در ستون فقرات افزایش یابد.

گرفتگی عضلانی

کشیدن آرام و متناوب ستون فقرات می‌تواند گرفتگی و اسپاسم کمر را کاهش داده و همچنین باعث تسکین درد و تقویت تحرک پذیری آن شود.

تراکشن مکانیکی ستون فقرات می‌تواند در موارد بی‌حسی، گزگز و احساس درد در دست و پاها و یا موارد گردن درد و گرفتگی‌های عضلانی مورد استفاده قرار گیرد. درصورتی‌که علائم گفته‌شده در شما وجود دارند، به یک پزشک مراجعه کنید تا پس از معاینه‌ی فیزیوتراپی مشخص شود که آیا انجام تراکشن مکانیکی برای شما مناسب است یا خیر.

کشش ستون فقرات چگونه انجام می‌شود؟

به منظور کشیدن ستون فقرات در ناحیه‌ی کمر، فرد باید در یک دستگاه مکانیکی قرار گیرد. نواری به ناحیه‌ی لگن فرد بسته‌شده و یک جلیقه، قفسه‌ی سینه‌ی او را دربر می‌گیرد. حال دستگاه فشار مکانیکی موردنیاز را از این طریق به ستون فقرات فرد اعمال می‌کند.

برای تراکشن گردن، فرد می‌تواند به حالت نشسته یا خوابیده قرار گیرد. درصورتی‌که فرد در موقعیت نشسته قرار گیرد، یک دهنه بر روی فک او بسته می‌شود. این دهنه به یک دستگاه قرقره دار متصل می‌شود که وزنه‌ی کوچکی در آن قرار دارد. زمانی که بیمار به راحتی بر روی صندلی نشسته است، این وزنه نیروی موردنیاز برای کشش مکانیکی گردن را فراهم می‌کند. درصورتی‌که بیمار در حالت خوابیده قرار گرفته باشد، برای انجام تراکشن به یک دستگاه مخصوص احتیاج است. از بیمار خواسته می‌شود تا به پشت خوابیده و پیشانی خود را به دستگاه ببندد. حال، از یک پمپ پنوماتیک برای فراهم کردن نیروی موردنیاز برای تراکشن گردن استفاده می‌شود.

درمان با این روش بین 10 تا 45 دقیقه زمان بردن و ممکن است در چند جلسه انجام شود. قبل یا بعد از انجام تراکشن، ممکن است درمانگر از روش‌های درمانی دیگری از جمله موارد زیر نیز استفاده کند:

  • تحریک الکتریکی (جریان الکتریکی که باعث انقباض عضلات خاصی می‌شود)
  • اولتراسوند (استفاده از امواج صوتی به منظور ایجاد گرما و تحریک فرایند بهبودی)
  • سرما و گرما درمانی
  • روش‌های درمان دستی
  • ورزش درمانی
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
وینکل وینکل

نشانه های فلج مغزی در کودکان

فلج مغزی گروهی از اختلالات می باشد که بر حرکت و تون عضله یا وضعیت بدن تأثیر می گذارد. علت آن آسیب هایی است که هنگام رشد ، غالباً قبل از تولد ، به مغز نابالغ وارد می شود.

علائم و نشانه های آن در دوران نوزادی یا پیش دبستانی ظاهر می شوند. به طور کلی ، فلج مغزی باعث اختلال در حرکات به شکل رفلکس های غیرطبیعی ، شلی یا سفتی اندام ها و تنه ، پوسچر (حالت بدن) غیر طبیعی ، حرکات غیر ارادی ، راه رفتن ناپایدار یا ترکیبی از این موارد می شود.

افراد مبتلا به فلج مغزی ممکن است دچار مشکل در بلع بوده و معمولاً دچار عدم تعادل عضلات چشم هستند ، در این حالت چشم ها روی یک شی متمرکز نمی شوند. همچنین ممکن است به دلیل سفتی عضلات ، دامنه حرکتی آنها در مفاصل مختلف بدن کاهش یابد.

تأثیر فلج مغزی بر عملکرد افراد بسیار متفاوت است. برخی از افراد مبتلا می توانند راه بروند. در حالی که دیگران نیاز به کمک دارند. برخی از افراد دارای هوش نرمال یا تقریباً عادی هستند ، اما برخی دیگر دارای ناتوانی ذهنی می باشند. صرع ، کوری یا ناشنوایی نیز ممکن است در برخی وجود داشته باشد.

جهت انتقال کودکان فلج مغزی میتوانید از کالسکه سی پی CP استفاده نمایید.

علائم

علائم و نشانه های فلج مغزی می توانند بسیار متفاوت باشند. مشکلات حرکتی و هماهنگی مرتبط با فلج مغزی عبارتند از:

  • تفاوت و تنوع در تون عضلات ، مانند سفتی یا شلی بیش از حد
  • عضلات سفت و رفلکس های اغراق آمیز (اسپاستیک)
  • عضلات سفت و سخت با رفلکس های طبیعی (سفتی)
  • عدم تعادل و هماهنگی عضلانی (آتاکسی)
  • لرزش یا حرکات غیر ارادی
  • حرکات کند و آهسته
  • تأخیر در رسیدن به نقاط عطف مهارت های حرکتی ، مانند فشار آوردن روی بازوها ، نشستن یا خزیدن (چهار دست و پا رفتن)
  • علاقه به یک طرف بدن ، مانند رسیدن به چیزی با یک دست یا کشیدن یک پا هنگام خزیدن
  • دشواری در راه رفتن ، مانند راه رفتن روی انگشتان پا ، راه رفتن به صورت خمیده و زاویه دار ، راه رفتن قیچی مانند با زانوهای ضربدری ، راه رفتن با فاصله زیاد پاها  یا راه رفتن نامتقارن
  • ریزش بیش از حد آب دهان یا اختلالات بلع
  • مشکل در مکیدن یا غذا خوردن
  • تأخیر در رشد گفتار یا مشکل در صحبت کردن
  • مشکلات یادگیری
  • مشکل در مهارت های حرکتی ظریف ، مانند بستن دکمه لباس یا برداشتن وسایل
  • تشنج

فلج مغزی می تواند کل بدن را تحت تأثیر قرار دهد ، یا ممکن است در درجه اول فقط به یک اندام یا یک طرف بدن آسیب برساند. اختلال مغزی که باعث فلج مغزی شده است با گذشت زمان تغییر نمی کند ، بنابراین علائم معمولاً با افزایش سن بدتر نمی شوند.

با این حال ، با بزرگتر شدن کودک ، برخی از علائم ممکن است کم و بیش در او آشکار شوند. مشکلات کوتاه شدن و سفتی عضلات در صورت عدم درمان تهاجمی ممکن است بدتر شوند.

ناهنجاری های مغزی مرتبط با فلج مغزی همچنین ممکن است به سایر مشکلات عصبی منجر شوند ، از جمله:

  • مشکل در دیدن و شنیدن
  • ناتوانی های فکری
  • تشنج
  • درک غیر طبیعی  از لمس یا درد
  • بیماری های دهان و دندان
  • مشکلات بهداشت روان
  • بی اختیاری ادرار

 

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم

مهم است که یک بررسی و تشخیص سریع برای یک اختلال حرکتی یا تأخیر در رشد کودک خود داشته باشید. اگر نگرانی هایی در مورد از دست دادن آگاهی او از محیط اطراف یا حرکات غیرطبیعی بدن ، تون عضلانی غیرطبیعی ، اختلال هماهنگی ، مشکلات بلع ، عدم تعادل عضلات چشم یا سایر مشکلات رشد در خصوص کودک خود دارید، هر چه سریعتر به پزشک کودک خود مراجعه کنید.

علل و دلایل

فلج مغزی در اثر ناهنجاری یا اختلال در رشد مغز ، اغلب قبل از تولد در کودک ایجاد می شود. در بسیاری از موارد ، علت آن مشخص نیست. عواملی که می توانند منجر به مشکلات رشد مغز شوند عبارتند از:

جهش های ژنتیکی که منجر به رشد غیر طبیعی می شوند
عفونت های مادری که روی جنین در حال رشد تأثیر می گذارد
سکته مغزی جنین که باعث اختلال در خونرسانی به مغز در حال رشد می شود
خونریزی مغز در رحم یا در نوزاد تازه متولد شده
عفونت نوزادان که باعث التهاب در مغز یا اطراف آن می شود
آسیب دیدگی سر نوزاد در اثر تصادف با وسیله نقلیه موتوری یا سقوط
کمبود اکسیژن مغز در اثر زایمان یا وضع حمل دشوار ، اگرچه آسفیکسی (خفگی) هنگام زایمان معمولاً کمتر از آنچه تصور می شود اتفاق می افتد.

عوامل خطر

تعدادی از عوامل با افزایش خطر فلج مغزی مرتبط هستند.

سلامت مادر

عفونت های خاص یا قرار گرفتن در معرض مواد سمی در دوران بارداری می تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به فلج مغزی را برای کودک افزایش دهد. عفونت هایی مورد نگرانی عبارتند از:

  • سیتومگالوویروس. این ویروس شایع علائمی شبه آنفولانزا ایجاد می کند و اگر مادر اولین عفونت فعال خود را در دوران بارداری داشته باشد ، می تواند منجر به نقایص مادرزادی شود.
  • سرخک آلمانی (سرخجه). با واکسن می توان از این عفونت ویروسی پیشگیری کرد.
  • هرپس. این بیماری می تواند در دوران بارداری از مادر به کودک منتقل شود و رحم و جفت را تحت تأثیر قرار دهد. التهاب ایجاد شده توسط این عفونت می تواند به سیستم عصبی نوزاد متولد شده آسیب برساند.
  • سفلیس. یک عفونت باکتریایی مقاربتی است.
  • توکسوپلاسموز. این عفونت توسط انگلی ایجاد می شود که در مواد غذایی آلوده ، خاک و مدفوع گربه های آلوده وجود دارد.
  • عفونت ویروس زیکا. نوزادانی که عفونت زیکا در مادرشان باعث شده اندازه سر آنها کوچکتر از حد طبیعی باشد (میکروسفالی) می توانند دچار فلج مغزی نیز شوند.
  • سایر بیماری ها. سایر مشکلاتی که می تواند خطر فلج مغزی را افزایش دهند شامل مشکلات تیروئید ، اختلالات ذهنی یا تشنج و قرار گرفتن در معرض سمومی ، مانند متیل جیوه است.

بیماری نوزادی

بیماری هایی در نوزاد تازه متولد شده که می تواند خطر فلج مغزی را تا حد زیادی افزایش دهند عبارتند از:

مننژیت باکتریایی. این عفونت باکتریایی باعث التهاب در غشای اطراف مغز و نخاع می شود.
انسفالیت ویروسی. این عفونت ویروسی به طور مشابه باعث التهاب در غشای اطراف مغز و نخاع می شود.
یرقان (زردی) شدید یا درمان نشده. یرقان به صورت زردی پوست ظاهر می شود. این بیماری زمانی اتفاق می افتد که مواد جانبی خاصی از سلولهای خونی "استفاده شده" از جریان خون فیلتر نشده باشند.
خونریزی در مغز. این وضعیت معمولاً به دلیل سکته مغزی کودک در رحم ایجاد می شود.

*همچنین برای انتقال افراد فلج مغزی میتوانید از ویلچر ها سی پی CP نیز بهره ببرید.

سایر عوامل خطر در بارداری و تولد
در حالی که ریسک بالقوه هر یک از این موارد محدود است ، عوامل خطر دیگر بارداری یا تولد که باعث افزایش خطر فلج مغزی  می شوند عبارتند از:

  • حالت زایمان بریچ. نوزادان مبتلا به فلج مغزی به احتمال زیاد در هنگام زایمان کف پاهای آنها رو به پایین بوده و به جای سر ابتدا پای آنها خارج می شود. 
  • وزن کم هنگام تولد. نوزادانی که کمتر از 5.5 پوند (2.5 کیلوگرم) وزن دارند بیشتر در معرض خطر فلج مغزی قرار دارند. این خطر با کاهش وزن هنگام تولد افزایش می یابد.
  • چند قلویی. خطر ابتلا به فلج مغزی با افزایش تعداد نوزادانی که در رحم مشترک  قرار دارند افزایش می یابد. در صورت فوت یک یا چند نوزاد ، خطر ابتلا به فلج مغزی برای بازماندگان بیشتر می شود.
  • تولد زودرس. نوزادانی که در کمتر از هفته 28 بارداری متولد شده اند بیشتر در معرض خطر فلج مغزی قرار دارند. هرچه نوزاد زودتر به دنیا بیاید ، خطر فلج مغزی بیشتر می شود.

عوارض و مشکلات

ضعف عضلانی ، اسپاسم عضلانی و مشکلات هماهنگی می تواند به مشکلاتی در دوران کودکی یا بزرگسالی منجر شود ، از جمله:

  • کنتراکچر (انقباض). عبارت است از کوتاه شدن بافت عضلانی به دلیل سفت شدن عضلات (اسپاسم). کنتراکچر می تواند رشد استخوان را مهار کند ، باعث خم شدن استخوان شود و منجر به تغییر شکل مفصل ، دررفتگی کلی یا دررفتگی جزئی شود.
  • پیری زودرس. برخی از انواع پیری زودرس ، بیشتر از دیگران افراد مبتلا به فلج مغزی در 40 سالگی را درگیر می کنند و این به دلیل مشکلات و فشارهایی است که بیماری در بدن آنها ایجاد می کند.
  • سوء تغذیه. مشکلات خوردن یا مشکلات بلع می تواند تغذیه کافی را برای فردی که دچار فلج مغزی شده ، به ویژه یک نوزاد ، دشوار کند. این مشکل می تواند رشد را مختل کرده و استخوان ها را ضعیف کند. برخی از کودکان برای دریافت تغذیه کافی به لوله تغذیه نیاز دارند.
  • مشکلات سلامت روان. افراد مبتلا به فلج مغزی ممکن است دارای مشکلات بهداشت روان مانند افسردگی باشند. انزوای اجتماعی و چالش های کنار آمدن با معلولیت می تواند به افسردگی کمک کند.
  • بیماری قلبی و ریوی. افراد مبتلا به فلج مغزی ممکن است به بیماری قلبی ریوی و اختلالات تنفسی مبتلا شوند.
  • استئوآرتریت (آرتروز). فشار بر روی مفاصل یا ترازبندی غیرطبیعی مفاصل ناشی از عضلات اسپاستیک ممکن است منجر به شروع زودرس این بیماری دردناک تخریب کننده استخوان شود.
  • استئوپنی. شکستگی های ناشی از تراکم استخوان کم (استئوپنی) می تواند از چندین عامل شایع مانند عدم تحرک ، کمبودهای تغذیه ای و استفاده از داروهای ضد صرع ناشی شود.

پیشگیری

از بیشتر موارد فلج مغزی نمی توان جلوگیری کرد ، اما می توانید خطر آن را کاهش دهید. اگر باردار هستید یا قصد باردار شدن دارید ، می توانید برای حفظ سلامتی کودک و به حداقل رساندن عوارض بارداری این مراحل را انجام دهید:

  • حتماً واکسینه شوید. واکسینه شدن در برابر بیماری هایی مانند سرخجه ، ترجیحاً قبل از بارداری ، ممکن است از عفونتی که می تواند باعث آسیب مغزی جنین شود جلوگیری کند.
  • مراقب خود باشید. هرچه سلامتی شما در بارداری بیشتر باشد ، احتمال ابتلا به عفونت منجر به فلج مغزی کمتر است.
  • مراقبت های زودهنگام و مداوم قبل از تولد را دنبال کنید. مراجعه منظم به پزشک در دوران بارداری روش خوبی برای کاهش خطرات سلامتی برای شما و نوزاد متولد نشده شماست. مراجعه منظم به پزشک می تواند از زایمان زودرس ، وزن کم هنگام تولد و عفونت جلوگیری کند.
  • ایمنی خوبی برای کودک فراهم کنید. با تهیه صندلی ماشین ، کلاه ایمنی دوچرخه ، ریل ایمنی کنار تخت و نظارت مناسب از آسیب دیدگی سر کودک جلوگیری کنید.
  • از مصرف الکل ، تنباکو و داروهای غیرقانونی خودداری کنید. این موارد با خطر فلج مغزی در ارتباط هستند.
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
وینکل وینکل

علائم کمر درد انواع کمر درد و روش های درمان

کمردرد، یکی از شایع‌ترین مشکلاتی است که اغلب افراد با آن درگیر بوده و حداقل یک‌بار در زندگی، آن را تجربه کرده‌اند. درد کمر سن و سال نمی‌شناسد و ممکن است حتی برای افراد زیر بیست سال نیز اتفاق بیفتد، اما اغلب در سنین ۳۰ تا ۵۰ سال رخ می‌دهد. درد در ناحیه کمر علت‌های مختلفی دارد.

گاهی اوقات این درد به دلیل آسیبی که به ستون فقرات و استخوان‌های ناحیه کمر وارد می‌شود، اتفاق می‌افتد. در برخی موارد نیز به دلیل کار و فعالیت زیاد ایجاد می‌شود و فرد در کمر خود احساس ناراحتی می‌کند که در این صورت معمولا با کمی استراحت کمردرد تسکین می‌یابد. در واقع روش درمان این بیماری و راهکاری که برای آن تجویز می‌گردد به شدت درد و آسیب وارد شده به آن بستگی دارد. در این بخش ضمن معرفی علل مختلف کمردرد و علائم آن، روش‌های درمان را نیز بیان می‌کنیم. با ما همراه باشید.

یکی از روش های کاهش درد کمر استفاده از تخت تراکشن میباشد

کمر درد حاد و مزمن

کمردرد بر اساس علت ایجاد درد و مدت پایداری آن، به دو دسته حاد و مزمن تقسیم می‌شود. کمردرد حاد کوتاه‌مدت بوده و معمولا بین چند روز تا چند هفته طول می‌کشد. در این جا فرد نیاز به درمان یا داروی خاصی ندارد و تنها با رعایت توصیه‌های پزشک و مراقبت‌های لازم در این زمینه، بهبود می‌یابد. این نوع کمردرد اغلب به دلایلی چون افتادن از بلندی، رگ‌به‌رگ شدن عضلات کمر، کشیدگی یا گرفتگی، چاقی بیش از حد و بارداری خانم‌ها اتفاق بیفتد.

اگر کمردرد مدت طولانی ادامه داشته باشد، به کمردرد مزمن تبدیل می‌شود. این نوع کمردرد در برخی موارد با دارو و مراقبت‌هایی لازم درمان می‌شود، اما گاهی اوقات نیز به درمان‌های جدی‌تری چون عمل جراحی نیاز دارد. کمردرد مزمن به دلایلی چون دیسک‌های بین مهره‌ای، تومور، مشکلات عصبی و … اتفاق می‌افتد و تا مدت‌ها با انسان می‌ماند.

علائم کمر درد

کمردرد، علاوه بر درد در ناحیه کمر، با علائم و نشانه‌های دیگری نیز همراه است که توصیه می‌شود در صورت بروز آن‌ها به پزشک مراجعه نمایید. این علائم عبارتند از:

  • تب
  • کاهش وزن
  • درد در ناحیه کمر زمانی که حتی با استراحت کردن و دراز کشیدن نیز آرام نگیرد.
  • درد در ناحیه کمر تا جایی که باعث بیدار شدن فرد از خواب شود.
  • درد در ناحیه پا زمانی که تا زیر زانو ادامه داشته باشد.
  • آسیب دیدگی ناحیه کمر زمانی که ضربه‌ای به آن وارد شود.
  • بی اختیاری ادرار و مدفوع
  • بی حسی در اطراف اندام‌های تناسلی، دور باسن و مقعد

علاوه بر این، اگر در هر کدام از دسته‌های زیر قرار دارید، در صورت مشاهده درد حتما به پزشک مراجعه نمایید:

  • بیمارانی که چندین ماه به طور مداوم داروهای استروئیدی مصرف می‌کنند.
  • بیماران سرطانی و افرادی که قبلا به این بیماری دچار بوده‌اند.
  • افرادی که به مواد مخدر اعتیاد دارند.
  • افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند.
  • افرادی که زیر ۲۰ سال و بالای ۵۵ سال سن دارند.

دلایل ایجاد کمر درد

کمر انسان، مانند دیگر قسمت‌های بدن، ساختاری پیچیده دارد و شامل اجزای مختلفی چون استخوان‌ها، عضلات، تاندون‌ها، دیسک‌ها و رباط‌ها می‌باشد. این اجزا در کنار هم وظیفه تحرک این بخش و انجام حرکات گوناگون را بر عهده دارند. زمانی که یکی از این اجزا دچار مشکل شود، کل سیستم را درگیر کرده و اختلالاتی را در این قسمت از بدن ایجاد می‌کند. این مشکلات شامل کشیدگی عضلات، کشیدگی رباط‌ها، اسپاسم عضلانی و … می‌باشند که پیامدهای بعدی چون کمردرد را به دنبال دارند.

کمردرد اغلب به دلیل رفتارهایی غیراصولی چون بلند کردن اجسام سنگین، سقوط از بلندی یا حرکت‌های نادرست در حین ورزش و مانند آن، اتفاق می‌افتد که ممکن است آسیب‌های جدی را در ناحیه کمر به همراه داشته باشد. از جمله دلایل ایجاد کمردرد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

نشستن ناصحیح: اگر به صورت نادرستی بنشینید و این کار را به مدت طولانی تکرار کنید، به مرور زمان دچار کمردرد خواهید شد. این مورد در نوع ایستادن نیز صادق می‌باشد.

بلند کردن اجسام سنگین : یکی از مواردی که معمولا به آن توجه نمی‌شود و آسیب‌های جبران‌ناپذیری را به ناحیه وارد می‌کند، بلند کردن اجسام سنگین است. بلند کردن اجسام بسیار سنگین، نیاز به توانایی بالا دارد و باید به صورت اصولی انجام شود.

خوابیدن نادرست: وضعیت بدن در هنگام خواب بسیار مهم است. بد خوابیدن باعث ایجاد فشار در ناحیه کمر شده و درد را به دنبال دارد.

انجام فعالیت سنگین: فعالیت سنگین و خارج از توانایی انسان اگر بدون آمادگی قبلی و به صورت ناگهانی انجام شود، به کمر فشار وارد کرده و باعث گرفتگی عضلات و ایجاد درد می‌شود.

ورزش‌های حرفه‌ای: ورزش، یکی از فعالیت‌هایی است که برای سلامتی بدن و شادابی همیشه توصیه شده است. اما باید به یاد داشته باشید که ورزش را متناسب با توانایی خود و تحت‌نظر مربی انجام دهید. حرکات سنگین و بدون آمادگی باعث گرفتگی عضلات و رگ‌به‌رگ شدن کمر شده و حتی می‌تواند آسیب‌های جدی به اعضای حرکتی شما وارد نماید.

سقوط از بلندی: از دیگر مواردی که درد کمر را به دنبال دارد، سقوط از پله، نردبام، چهارپایه و … است. سقوط از بلندی می‌تواند آسیب‌هایی را به استخوان‌ها و اندام حرکتی ناحیه کمر وارد نماید.

شکستگی ستون فقرات: سقوط از بلندی، تصادف یا حوادثی مانند آن ممکن است باعث شکستگی ستون فقرات شود. این شکستگی باعث آسیب به کمر شده و عدم توانایی در حرکت و درد را به دنبال دارد.

سرطان ستون فقرات: این نوع سرطان از جمله بیماری‌های نادر است که در آقایان بیشتر از خانم‌ها اتفاق می‌افتد. در این حالت، بیمار دچار ضعف عضلانی شده و در ایستادن و راه رفتن ناتوان می‌شود. این ناتوانی اغلب با درد همراه است.

نگه داشتن گوشی تلفن با شانه: برخی از افراد در هنگام تماس، گوشی خود را بین شانه و سر قرار می‌دهند تا بتوانند هم‌زمان با دستشان کار دیگری را نیز انجام دهند. نگه داشتن سر و شانه در این حالت به مدت طولانی، فشار زیادی را به عضلات گردن و پشت وارد می‌کند.

حمل کوله‌پشتی سنگین: حمل طولانی‌مدت کوله‌پشتی سنگین، باعث درد در ناحیه شانه، گردن، پشت و کمر می‌شود.

کفش نامناسب: استفاده از کفش نامناسب و پوشیدن طولانی‌مدت آن‌ها، یکی دیگر از دلایل ابتلا به کمردرد است. بهترین نوع کفش، کفش های صاف هستند که کشش کمتری را به ناحیه پشت بدن وارد می‌کنند.

سیاتیک: سیاتیک بزرگ‌ترین عصب بدن است که از باسن شروع شده و پس از گذشتن از ران و ساق پا، به مچ می‌رسد. هرگونه اختلالی که در  عصب سیاتیک ایجاد شود، مشکلاتی را در ناحیه کمر ایجاد خواهد کرد. در اغلب موارد، سیاتیک به علت پارگی یا بیرون زدگی دیسک کمر ایجاد می‌شود و این اتفاق اغلب در سنین بالا رخ می‌دهد.

تنگی کانال نخاعی: تنگی کانال نخاعی اختلالی است که در صورت افزایش سن رخ می‌دهد. افرادی که دچار این مشکل می‌شوند، پس از مقداری راه رفتن یا ایستادن، در ناحیه باسن، ران و ساق پاهای خود احساس درد می‌کنند.

آرتروز: آرتروز یکی از شایع‌ترین بیماری‌هاست که در انواع مختلف رخ می‌دهد و سالانه میلیون‌ها نفر در سراسر جهان را درگیر می‌کند. این بیماری با از بین بردن غضروف‌های مفصلی در بخش‌های مختلف بدن، حرکت بیمار را دچار مشکل کرده و درد را برای او به همراه دارد.

استرس و اضطراب: افرادی که دارای مشاغل پراسترس هستند یا به دلایل دیگر دچار اختلالات روحی و روانی می‌شوند، در معرض کمردرد قرار دارند. در واقع، عصبی شدن باعث بروز اسپاسم عضلانی و درد در ناحیه کمر خواهد شد.

اضافه وزن: افرادی که چاق هستند نیز در خطر ابتلا به کمردرد قرار دارند.

حتما در انتقالان بیماران ضایعه نخاعی از صندلی انتقال بیمار استفاده نمایید

روش های درمان کمردرد

زمانی که فرد دردی را در ناحیه کمر خود احساس می‌کند باید به پزشک مراجعه نماید. پزشک با بررسی سابقه پزشکی، معاینه، انجام آزمایشات، عکس‌برداری و … علت درد را تشخیص داده و درمان لازم را برای بیمار انجام می‌دهد.

اگر کمردرد حاد باشد، نیاز به انجام عمل جراحی ندارد و با روش‌های ساده‌تری چون  نرمش و حرکات ورزشی ملایم، دارو یا جلسات فیزیوتراپی، درمان می‌شود. در این بخش برخی از درمان‌هایی که پزشکان برای تسکین و بهبود درد  به بیماران توصیه می‌کنند را معرفی می‌کنیم.

کمپرس‌های گرم یا سرد: یکی از پیشنهاداتی که در هنگام کمردرد با آن مواجه می‎شوید، استفاده از کمپرس‌های گرم یا سرد می‌باشد. کمپرس درد را کاهش می‌دهد و به حرکت بیمار کمک می‌کند.

ماساژ: یکی از بهترین نوع درمان‌ها برای  کاهش درد کمر، ماساژ است که اغلب به بیماران توصیه می‌شود.

ورزش و انجام حرکات کششی: بسیاری از افراد فکر می‌کنند زمانی که کمردرد دارند، باید استراحت کنند و هیچ فعالیتی را انجام ندهند. اما این‌طور نیست! در اغلب موارد برای این‌که زودتر بهبود پیدا کنید، بهترین کار ورزش و انجام حرکات کششی است. پزشکان در این مواقع لیستی از حرکات ورزشی را در اختیار بیماران قرار می‌دهند و از آن‌ها می‌خواهند روزانه زمانی را به انجام این حرکات اختصاص دهند. دقت داشته باشید که ورزش را به صورت خودسرانه انجام ندهید و حتما قبل از شروع با پزشک خود مشورت نمایید.

فیزیوتراپی: درمان دیگری که قبل از تجویز دارو توصیه می‌گردد، فیزیوتراپی است. فیزیوتراپی به تقویت عضلات، بهبود حرکت و انعطاف‌پذیری آن‌ها کمک کرده و با صحیح قرار دادن بدن در وضعیت‌های مختلف، باعث کاهش درد کمر می‌شود.

دارو: اگر راهکارهای معرفی شده تا این‌جا، در کاهش درد کمر تاثیری نداشته باشد، پزشک از دارو برای تسکین استفاده می‌کند. این داروها شامل انواع قرص‌های مسکن، داروهای شل‌کننده عضلات، انواع پمادها و روغن‌ها و داروهای تزریقی هستند. دقت داشته باشید قبل از مصرف داروهایی که بدون نسخه از داروخانه تهیه می‌کنید حتما با پزشک خود مشورت نمایید. ممکن است این داروها برای شما مناسب نبوده و مشکلاتی را ایجاد کنند. خانم‌های باردار توجه داشته باشند که در دوران بارداری مصرف دارو می‌تواند بسیار خطرناک باشد.

بی‌تحرک بودن بدن و استراحت: در اغلب موارد پزشکان استراحت مطلق و دراز کشیدن را برای بیماران کمردرد تجویز نمی‌کنند و توصیه آن ها بیشتر بر روی انجام ورزش‌های سبک و کششی است. این تجویز بستگی به نوع کمردرد و تشخیص پزشک دارد. در برخی مواقع نیاز است تا فرد بیمار به طور کامل استراحت کرده و از هرگونه تحرک در ناحیه کمر پیشگیری نماید. برای این کار معمولا از بریس‌ استفاده می‌شود که وظیفه بی‌تحرکی، پوسچر و محافظت از ستون فقرات را برعهده دارد. پوسچر به نحوه‌ قرارگرفتن ستون فقرات در حالت ایستاده گفته می‌شود. بریس‌ این کار با در نظر گرفتن انحنای طبیعی بدن  و طراز ستون فقرات انجام داده و ضمن اصلاح اختلالات ایجادشده، باعث بهبود پوسچر طبیعی می‌شود.

جراحی: در صورتی که آسیب وارد شده به کمر بسیار جدی باشد و روش‎های عنوان شده تاثیر بر کاهش میزان درد و بهبود نداشته باشند، عمل جراحی کمر پیشنهاد می‌شود. البته ذکر این نکته لازم است که عمل جراحی در تمامی موارد موفقیت‌آمیز نیست و ممکن است نتیجه مثبتی برای بیمار نداشته باشد. از این رو به عنوان آخرین راهکار توصیه می‌گردد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
وینکل وینکل